Een goede dag

Als ik 's ochtends wakker word weet ik het meteen, dit is een goede dag. Ik ben vroeg wakker en aangezien ik vanmiddag transitiegesprek heb op mijn werk wil ik het rustig aan doen. De dag begint met de zon in mijn gezicht, ik voel me energiek en als mijn nichtje zich heeft verslapen (haar ouders waren op vakantie, dus ze sliep een weekje bij ons)  kijk ik haar lachend aan en zeg dat ik haar wel even naar school breng voor ik de beesten voer. 

Het is heerlijk op stal ik ik rommel daar even lekker en geniet van het mooie herfstweer. Eenmaal thuis denk ik rust te hebben maar ik ben iets vergeten voor een collega dus even inloggen, tekstvoorstel maken en even met hem bellen om te verifiëren of het goed is. Wat heb ik toch een heerlijk werk! Ik heb spanning voor vanmiddag, nu mijn uitkering rond is ga ik voor 50% ontslagen worden. Daar heb ik toch helemaal geen zin in?  Mijn werk is veel te leuk en gezellig, maar ja juist doordat ik minder werk voel ik me eigenlijk heel goed. Als ik ophang na een leuke samenwerking moet ik me nog haasten ook, dus ik zet mijn motor vast buiten om na een snelle douche in het prachtige herfstweer op naar kantoor te scheuren. Ook dit dagelijkse ritje naar kantoor mis ik. Ik ben bewust vroeg zodat ik met collega's kan lunchen en koffie drinken. 

Wat is het leuk om weer op kantoor te zijn! IK werk bijna volledig vanuit huis tenzij ik livevergaderingen heb, zo spaar ik mijn energie en kan ik efficiënt mijn werk doen, maar op kantoor is het toch anders. Het is er leuk en gezellig en fijn om ondanks de korte tijd echte gesprekken te voeren. Het transitiegesprek gaat goed. Ik word waarschijnlijk vanaf 1 januari ontslagen en tot die tijd wordt mijn uitkering van mijn salaris afgetrokken. Het is wat het is, ik heb dus wel recht op de transitievergoeding, dus lascursus.... here we come!!! terug op de motor voel ik de zon op mijn motorpak en ik voel de energie stromen. Ik denk dat het door de adrenaline komt en omdat ik echt goed mijn rust pak, maar jeetje het voelt alsof ik vlieg. Eenmaal thuis ook nog een afspraak met het MBO waar ik regelmatig een gastles geef, ze zitten in een nieuw gebouw, 10 minuten fietsen van huis, dus hop hop erheen, had iets meer pauze willen hebben, maar goed we gaan door. Ook op school is het een warm bad en ik beloof om een gastlesje te geven... de volgende ochtend.... enige moment dat het mij ook schikte. 

Thuis gekomen plof ik even op de bank neer onder mijn dekentje met een kopje thee. Vrienden uit Friensland zijn twee dagen in Amsterdam geweest en komen op de terugweg langs. Ze hebben de enige echte zure bommen van de Albert Cuijpmarkt  en hoewel het niet echt past bij de thee, smaakt het prima. We gaan gezellig met zijn vijven uit eten en als ik thuis komt bereid ik mijn gastles nog even voor. Als ik klaar ben zit ik achter mij laptop en besef me dat ze nog bestaan... dagen met een gouden randje waar geen eind aan lijkt te komen evenals mijn energie. Wat een heerlijke en gezellige dag! 

Na een onrustige nacht werd ik vanmorgen best brak wakker. De hete douche verzacht mijn stijve spieren en verhelderd mijn geest en ik krijg mezelf opgepept om de gastles te geven. Voor de bijna lege klas vanwege de ov-staking doe ik mijn verhaal en zoals verwacht tijd te kort. Niemand merkt dat ik ziek ben, iedereen luistert naar mijn kennis en tussentijdse verhalen en ik .... ik straal.... ik word zo gelukkig van lesgeven en kennis delen. Eenmaal thuis plof ik op de bank, broodje, glaasje water, tv en liggen en slapen. De energie raakt op en ik moet opladen. Gelukkig ben ik alleen thuis zodat ik dat ook in alle rust kan doen. Om half vier moet ik de deur uit naar mijn therapie. Ik voel de weerstand en de stress toenemen en in de auto voel ik een kaakspier verkrampen, tering wat doet dat ineens pijn. Ik denk aan de meest vreselijke dingen... maar ik weet dat het een fysieke reactie is op de stres van de therapie. Het hoort erbij.... bekend fenomeen dat de fysieke klachten erger worden. De therapie zelf gaat best goed, maar als ik de kamer verlaat verga ik van de pijn in mijn rug. Gelukkig hoef ik niet zoveel meer. Ik ga lekker naar stal en rommel daar wat en samen met de dochter van een vriend poetsen we de geiten en pony's. Ik voel dat ik steeds leger wordt en om half acht kom ik thuis. Ik plof op de bank en mijn man en ik bestellen een pasta en een salade. Uitgeteld liggen we op de bank en streelt hij mijn rug. De pijn is naar maar wel te verdragen en ik weet.... dagen met een gouden randje.... daar betaal je de prijs voor. IK geniet van de dagen.... maar zou willen dat ik ze nog iets beter kan doseren.... want hoe heerlijk gisteren ook was.... morgen en overmorgen lig ik weer op de bank..... gelukkig heb ik een filmpje, gemaakt door nichtje, van de pony's... de zieke pony had gisteren ook een goede dag en via het filmpje kan ik uren kijken naar haar bokkesprongen op een goede dag. 

De foto is trouwens oud, 2011.... mooie herinneringen aan een trainingsweekend karate in Domburg.... andere tijden, ander leven... mooie momenten om aan terug te denken.