1- De liefde voor Edinburgh
Waarom ik dit in de blog schrijf, wordt aan het eind duidelijk, want in zekere zin is het toch een soort reisblog geworden, maar van een ander soort reis.
Margreet en ik hebben elkaar 15 februari 1990 leren kennen, en zijn op 4 februari 1994 getrouwd.
We hebben 2 zoons en een dochter.
2012 was ons eerste bezoek, en vanuit onze B&B dachten we, onnozel als we waren, we gaan naar Holyrood Park, en daar is een kasteel, een park is voor ons een grote verzameling natuur en bomen, en het kasteel ligt in het park, zo hadden wij de tip van vrienden geïnterpreteerd.
Het bleek dat Holyrood Park, een uitgebluste vulkaan was, Arthurs seat, en onze B&B lag aan de rechterkant van de berg, Holyrood Castle aan de linkerkant.
Bijna aan het eind zagen we op een van de toppen, een kleine ruïne van een kapelletje St Anthony’s Chapel, we zijn omhoog geklommen en iemand was zo vriendelijk een foto van ons beiden te nemen, de enige waar we samen op staan.
2015 zijn we in de maand augustus gegaan, dan is er 20 dagen Fringe festival, muziek, eten entertainment en de Edinburgh Royal Military tattoo, de taptoe dus.
Margreet hield van het geluid van de bagpipes, en waar zit je dan beter als op de taptoe. en hier komt de liefde voor Edinburgh vandaan.
En hier doet kanker zijn intrede
Toen we terugkwamen moest Margreet een terug gegroeide Keel amandel laten verwijderen.
En ze ging in vol vertrouwen naar de uitslag van de weefseltest.
Non Hodgkin B Lymfoom, ik heb alles laten vallen en ben naar huis gegaan, en samen zijn we bij de kinderen langs gegaan, om het slechte nieuws te vertellen.
Een second opinion in een ander ziekenhuis, bevestigde de diagnose, maar het was een soort die alleen bij toeval ontdekt werd, en waar veel mensen niet eens wisten dat ze het hadden, en er ook niet aan dood zouden gaan, ze zou regelmatig gecontroleerd worden, we hoefden niet bang te zijn dat we te laat zouden zijn.
En op dat moment hadden we de keuze, gaan we ons erin verdiepen, of gaan we het anders doen.
Maar na een paar keer op internet stukjes gelezen te hebben, werden we er niet veel wijzer van, en al helemaal niet blij.
En op dat moment hebben we besloten, ons er niet in te verdiepen, en te dealen, met wat er op onze weg kwam, en ons vertrouwen in de doctoren te stellen, en Margreet was daarnaast al een tijd bezig met Reiki, ging daarnaast ook op yoga, leerde Auratouch healing, Ayurvedische voedingsleer en genezing, en ze bleek talent te hebben, allemaal om te proberen gezond van lijf en leden te blijven.
Edinburgh trok, en in 2016 heeft ze onze dochter Amanda voor het eerst meegenomen, ook voor haar werd het een soort thuis, haar moeders hart lag daar, en in 2017 zijn ze nog een keer gegaan, en dit keer ook tijdens het Fringe festival.
12 reacties
Beste Peter
Wat een bijzonder blog en reis beschrijf je hier,en oh scholtand is zo een mooi land ,ook al ken ik het weliswaar alleen van een serie op tb en foto`s van anderen ,ik lees een mooi liefdevol gezin .
En dan stort jullie wereld in elkaar maar vinden jullie tegelijkertijd een mooie wijze om ermee om te gaan .ik lees ff verder
warme groet Hes
Hoi Hester,
We hadden de boeken van de Reiziger serie van Diana Gabaldon gelezen. We hebben beide enorm veel gelezen, ons huis is gezellig van alle boeken die er staan, dat zegt iedereen die er voor het eerst komt.
Ja het is een prachtig land, en Edinburgh heeft haar hart gestolen, en in zekere zin, is ze daar nu
Bijzonder Peter!
Ik ga je helemaal lezen... ik dacht dat ik dat al gedaan had. Schotland staat nog hoog op mijn verlanglijstje, Ruud was er al ooit voor mijn tijd.
Lieve groetjes Hebe
Daar moeten we het een keer samen over hebben.
Schotland, is het wel voor mij, en ik praat er graag over.
Ik verheug me op het gesprek.
Zoals je merkt raak ik heel enthousiast
Liefs Peter
Dat zeg je mooi en het is absoluut waar... dit is een heel bijzondere site. Als je er voor openstaat, word je vanzelf meegenomen in het medeleven en de compassie die we hier voor elkaar voelen.
Je mag hier al je 'sores' ventileren, alles vertellen, foeteren als je zin hebt (zolang je niemand persoonlijk kwetst), tranen laten rollen en lachen als je durft toe te geven dat er ondanks kanker toch nog gelachen kan worden. Zelfspot kom je hier ook tegen. Ook dat is een manier van verwerken. Een lotgenoot of medestander, we hebben het hier allemaal. We hebben allemaal te maken met intens verdriet, pijn, onmacht, boosheid, eenzaamheid, en wat al niet meer. Die herkenning is zo vaak al een verademing op zich. Fijn dat jij je hier thuis voelt!
Mooie momenten die je totaal niet verwacht had...
Ik laat er maar weer een paar rollen...
Ik heb hier deel uit mogen maken van een héél bijzondere vriendschap. Harten7 heb ik ons genoemd, 7 lotgenoten. Mocht je me eens lezen, kom je wel tegen hóe bijzonder die is geweest...
Liefs Hebe
Hoi Peter,
Als ik naar de foto kijk, kan ik me voorstellen dat het prachtig klonk daar, wat een magisch moment moet dat zijn geweest. En daarna staat de wereld op zijn kop....
ik lees verder in je blog...
lieve groet Hilde
Schotland is naast Ierland Engeland en Wales ook ons favoriet land. Hoeveel inspiratie ik daar opgesnoven heb en dan die geschiedenis. Ooit heb ik eens een kerkje geschilderd van een cd hoes af van een Schotse band. Maarvwou sindsdien ( 1989) weten of dit kerkje nu in Schotland of Ierland was Pas afgelopen juli werd het mysterie opgelost.
Daar heb ik zelfs een blog over geschreven. Die landen doen zoveel met mij.
In Edinburgh ben ik een keertje geweest. We hadden in het park bog mijn verjaardag gevierd. We waren onderweg naar Orkney en Shetland. Mijn dochter is er vorig jaar een paar dagen geweest. Heeft deze stad helemaal uitgepluist zoveel te zien te leren te ervaren. Ik heb een tekening gemaakt van haar waar ze naar Arthurs seat klom en van het uitzicht genoot.
De tekening laat in ieder geval St. Anthony 's chapel zien, op Arthurs Seat, de enige keer dat Margreet en ik in Edinburgh samen op de foto staan .
Voor mij is het de plek van een heel bijzonder afscheid, geworden, dat staat in de 7e blog.
Momenteel ben ik op Kreta, de plek waar Margreet en ik sinds 2018 hebben geprobeerd, terug te gaan, maar door kanker, corona rn weer kanker is het nooit gelukt.
En dit is mijn laatste afscheid van mijn vrouw. Alle foto's van 2018, waar zij, op staat, staan op mijn telefoon, en ik bezoek iedere plek, denk ze erbij, ben dankbaar en gelukkig , en neem op iedere plek afscheid. Ik heb voor deze gelegenheid mijn trouwring weer omgedaan.
Jij bent een doorzetter, en als ik het kon, zou ik helpen, maar ik weet dat ik dat niet echt kan, hooguit door er te zijn. Sinds ik op het forum ben, heb ik zoveel mensen in mijn hart gesloten.
Ook op jou ben ik trots
Peter
Heb de link net bekeken.
Schotland is heel mooi. Wij zijn er gekomen nadat we de boeken van de Reiziger serie van Diana Gabaldon hebben gelezen, Margreet noemde Edinburgh, haar 2e thuis, ze is er 2 keer met mij geweest, 2 keer met onze dochter, en in 2022 heeft ze er afscheid genomen, samen met de jongste zoon, onze dochter en mijzelf.
Dat hakt erin, als ze zelf zegt "dit is de laatste keer dat ik Edinburgh zal zien.
In augustus ga ik met onze 3 kinderen, en onze schoonzoon naar Edinburgh, nog 1 keer de Tattoo bezoeken, en we strooien op haar wens, een beetje van haar as uit, bijzonder want we hebben St. Anthony 's chapel gekozen, dat wat jij getekend hebt.
De kinderen weten , dat ik daar, als het mijn tijd is , op dezelfde plek een beetje uitgestrooid wil worden, dan zijn we weer samen, een troostrijke gedachte.
De mystiek van Schotland, de mensen en het landschap, zijn prachtig, hoewel, Loch Ness, kun je overslaan
Sorry dat ik je blijf lastigvallen, de onderstaande blog is ook voor jou
https://www.kanker.nl/ervaringen-van-anderen/blogs/het-leven-is-een-rei…