Kaarsjes opgestoken

  • Openbaar blog
  • maandag 19 augustus 2024
  • 174 x gelezen

De afgelopen week heb ik 2 keer een kaarsje opgestoken, een keer in de St. Cuthberts church, waar ik ook met Margreet ben geweest, en op wiens begraafplaats, een knuffel leidde tot een bijzonder vervolg.
De kerk was eigenlijk gesloten omdat er een concert zou worden gegeven, maar toen ik uitgelegd heb, wat mijn link met de kerk was, en dat ik Fee, weer gevonden had, kreeg ik toch toestemming binnen te gaan, en heb ik daar een kaarsje opgestoken.
En dat heeft tot tranen geleid, maar nu is het goed.
De tweede was natuurlijk in St. Giles cathedral, waar ik al 2 keer eerder een kaarsje voor Margreet opgestoken had, een in 2022, haar laatste bezoek, aan Edinburgh, en haar afscheid en, een keer vorig jaar om een belofte in te lossen, en deze derde kaars, was afsluiting.
Ik heb aan Margreet gedacht terwijl ik daar stond, en de foto in mijn hoofd genomen, van de laatste keer dat we daar samen waren, en dan komt het verdriet weer boven, de gedachte dat ik ze niet meer in mijn leven heb.
Edinburgh heb ik nu al zo vaak van hoek tot hoek doorgelopen, dat ik inmiddels de weg weet te vinden in de hele smalle steegjes (Closes), waar je soms prachtige pleintjes vindt.

En de derde keer was in Traquair house, het oudste bewoonde huis in Schotland.
https://www.traquair.co.uk/
Ik ben er donderdag met Fee, en Delphi the dog, geweest, lekker gewandeld, kopje koffie en thee, en wat lekkers, gewoon genieten.
In de afgelopen week hebben we heel veel spontaan geknuffeld, gearmd gewandeld, hand in hand, en de knuffels waren eigenlijk momenten dat we elkaar wilden laten voelen, hoe blij we met elkaar waren.

In dit oudst bewoonde huis van Schotland was Fee in haar jonge jaren vaak geweest.
Traquair house heeft ook een kleine kapel, een heel intiem kappelletje, en daar heb ik meerdere kaarsjes opgestoken, ook een voor de mensen op het forum, die me zo dierbaar zijn geworden, en die nu, blij zijn voor me.
Wat me opvalt, is dat er niemand is die er negatief tegenaan kijkt, hooguit een hint geeft, het hoofd koel te houden, en dat voelt heerlijk.
Dus ook voor jullie een kaarsje, op een plaats waar ik nog nooit geweest was.
En we waren er met z'n twee, hebben even de ogen dichtgedaan, stilletjes naast elkaar gezeten, en aan iedereen gedacht, die belangrijk voor ons is, en was geweest.
Fee heeft ook een kaarsje, voor de kinderen (ze heeft zelf geen kinderen) en voor jullie opgestoken.

ik ben bezig met houden van, maar er is niet alleen plaats voor Fee, maar ook voor jullie.

Liefs Peter

Reageren
Volgend blogbericht

7 reacties

Melancholie, heimwee, missen van... ik vind het erg verdrietig voor je en wou dat ik wat verdriet weg kon nemen, ik begrijp dat het pijn doet (hartepijn) als je dan op die plekken komt en aan haar denkt en haar zo mist. 

Sterkte en liefs, xx

Laatst bewerkt: 20/08/2024 - 00:39
Reageren

Dank je wel, dat is heel lief van je.
Deze reis was afsluiting van de beloftes die de kinderen en ik hebben gedaan, Margreet's laatste wens, was dat we haar thuisbrachten in haar geliefde Edinburgh, waar ze in 2022 voor het laatste afscheid heeft genomen.
hartepijn had ik het meest, toen ik vorig jaar Juli in Edinburgh afscheid heb genomen, dat was heel heftig, dat verhaal staat in de oudste 7 blogs.
Maar inmiddels zijn het er wel heel veel om te lezen.

In de 7e blog, schrijf ik over een ontmoeting op een begraafplaats in Edinburgh, die er voor zorgde, dat ik Margreet kon loslaten.
Ik heb ruim 1 jaar gezocht, naar de persoon die ik ontmoet heb, en heb ze pas een dag voor mijn vertrek terug gevonden, ik had alleen maar een voornaam, Fiona (Fee).
De afgelopen week was de heftigste die ik ooit meegemaakt heb, intens verdrietig omdat de kinderen afscheid namen van hun moeder, en tegelijkertijd, was de ontmoeting met Fee, het begin van een nieuwe liefde, die me overkomen is, liefde op het eerste gezicht, en ik voelde me schuldig, omdat ik de liefde vond, terwijl ik ook afscheid aan het nemen was.
Vandaar dat het de heftigste week was, die ik ooit heb beleefd, super uitersten.
Maar nu laat ik Margreet helemaal los, ze zal altijd op een of andere manier in mijn leven zijn, 33 jaar samen, wis je niet zomaar uit, en dat wil ik ook niet, ik hield zielsveel van ze, dat wist ze, maar na bijna anderhalf jaar, de rekening van onze relatie opgemaakt te hebben, is het voor mij duidelijk dat ik verder wil.
Ik heb 2 lange relaties gehad, en daar groeide de vriendschap langzaam uit naar liefde, maar daar ging wat tijd overheen.
Mijn leven staat nu totaal op zijn kop, en ik ben zielsgelukkig, en sta tegelijkertijd aan het eind van Margreets rol in mijn leven en herinneringen.

Ik denk niet dat iemand zich voor kan stellen, hoe het voelt, om een belofte te vervullen, afscheid, en verdriet te voelen, en tegelijkertijd binnen een paar uur na aankomst smoorverliefd te zijn.

Maar ik houd van de mensen op het forum, ik heb door al mijn blogs, en contacten, en gesprekken, uitgevonden, dat ik liefde voel voor de mensen, en iets voor ze wil en kan betekenen, en het kaarsje in de kapel van Traquair house, was speciaal voor de mensen op het forum, even beseffen dat ze een plekje in mijn hart hebben, en dat wilde ik laten weten.

Mijn eerste 7 blogs gaan eigenlijk verder in de blog van 8 Augustus.

Heimwee, verlies, missen, daar ben ik al sinds Februari vorig jaar mee bezig.
Maar ik heb heel veel van me afgeschreven in de blogs, en de reacties hebben me enorm geholpen.
Afscheid van Margreet heb ik niet gehad, de regeltjes, Ik houd van je voor altijd, liefs M, dat is al het afscheid dat ik heb gekregen.
En na deze week is het afscheid compleet, ik moet het achter me laten, om verder te kunnen.
Maar dat je dit schrijft, vind ik gewoon heel lief, en ik ben benieuwd naar jouw verhaal.
Als je mijn oudste 7 blogs leest, snap je waarom de blogs vanaf 8 augustus heel bijzonder zijn, als je tenminste daar je tijd mee wil verdoen, want dan wordt dit verhaal duidelijk.

Stuur me ander een privebericht, ik ben benieuwd naar jouw verhaal

Liefs Peter

Laatst bewerkt: 20/08/2024 - 02:24
Reageren