Jeunes et inexpérimentés (jong en onervaren)

De verpleegkundige is teruggekomen om de operatiewond te verzorgen en mij te troosten. Ze zegt dat de aiossen het niet kwaad bedoelden. Ze zijn alleen maar heel erg jong en onervaren. Ik vraag haar wie die aiossen eigenlijk wel denken dat ze zijn. 'De doktoren', antwoordt ze. En als verpleegkundige zat ze dus niet in een positie om in te grijpen. Ze heeft ze wel later op de gang verteld dat ik heel erg geschrokken was toen ik mijn gereconstrueerde borst voor het eerst zag. 

De heilige hiërarchie in een ziekenhuis.Dus als mijn jonge chirurgienne een half uur later de kamer binnenkomt, weet ik wie ik moet hebben.

De chirurgienne had vrij vandaag, maar iemand heeft haar thuis gebeld over mijn incidentje met de aiossen. Ze verifieert nog even bij de verpleegkundige hoe het daarnet is gegaan. 'Niet zo goed', antwoordt de verpleegkundige. De chirurgienne biedt haar verontschuldigingen aan. Ze zegt dat de aiossen jong en onervaren zijn. 

Ik vraag haar waarom ze in godsnaam een stel pubers op me los heeft gelaten. Ik vraag het in het Engels. Dat spreek ik beter en sneller dan zij. En zo kan ik haar ook  tutoyeren; even het speelveld egaliseren. Ze verdedigt zich dat de aiossen geïnstrueerd waren. Ze legt uit dat mijn geval nieuw voor ze is, ze zijn hier niet op getraind, tot nu toe waren ze alleen maar betrokken bij buikoperaties. Het irriteert me dat ze ze nog in bescherming staat te nemen. Heb je hier speciale training voor nodig? Meneer en mevrouw zijn toch heel intelligent, noemen zichzelf dokter? Als ze niet uit zichzelf kunnen verzinnen dat een borstamputatie niet zo 'super' is, moeten ze lekker in een laboratorium gaan werken. En waarom hebben jullie hier in dit ziekenhuis trouwens nog geen fatsoenlijk mammacare systeem geïmplementeerd? Zoals in elk ander ziekenhuis. Met gespecialiseerde verpleegkundigen als buffer tussen arts en patiënt. De chirurgienne legt haar hand op mijn schouder en antwoordt dat ik toch niet kan zeggen dat ze me slechte zorg hebben gegeven. Ze biedt nogmaals haar verontschuldigingen aan.

Meer kan ze er nu niet aan doen, dat weet ik ook wel. Het is ook niet dat ze de verkeerde borst heeft afgezet ofzo. Ik ben uitgeraasd, de spanning loopt uit mijn lijf. Ik begin zelfs te begrijpen hoe de chirurgienne zich meer identificeert met de aiossen dan met de patiënte. Ze is maar een paar jaar ouder en zelf ook nog in opleiding. Die mensen leven in een andere wereld. Erkenning en excuses plus een opgegeven vrije ochtend vind ik al heel wat. Ik ben er weer.