Over Leven: persoonlijke en nuchtere kijk van een optimistische psycholoog

Het komt vast door de donkere dagen, de lockdown light of alle chemo waardoor ik tegenwoordig een emotioneel vergiet ben. Want hoe zijn anders mijn vochtige ogen te verklaren terwijl ik naar een paar foto’s kijk van een verkeerstunnel. Emoties over beton, gekker moet het niet worden.

Column in Olij…

Over zwemmen, zinken en drijven.

Na vier maanden lockdown duik ik – eindelijk, eindelijk – weer in het heerlijke water. Nou ja, duiken … in my dreams. Het zwembad (badjé) is maar 1,20 meter diep. In werkelijkheid loop ik dus rustig de brede trap af waarlangs ook mensen met niet-aangeboren…

Er is iets geks aan de hand. Sinds een aantal weken – ik schrijf begin april – sta ik weer vaker op mijn kop. Niet dat die kopstand zo gek is. Ik doe wel meer dingen in dat genre, zoals aan het garagedak hangen, of ’s ochtends om zes uur buiten aan een statafel mijn mail wegwerken – ook bij zes…

"Je zult maar net nu een kankerdiagnose hebben horen uitspreken, je ogen groot van verbijstering, je hoofd tolt: gaat dit over mij, dit kan niet waar zijn. En dan die ijzingwekkende nieuwe dimensie: kan ik wel gewoon naar het ziekenhuis, kan ik wel behandeld worden?"

Lees verder bij Medisch Contact…

Ben je donateur van Olijf, dan is er een redelijke kans dat je lijdt aan PTG. Zeker als je ook nog eens actief bent als vrijwilliger, bijvoorbeeld bij Olijf, of bij stichting Lynch-Polyposis, of een van de Toon Hermans Huizen. ‘Wat?’, zul je roepen, ‘ik heb al kanker gehad, ook nog PTG, houdt het…

Soms is het leven met kanker ook eenvoudig   -  

Waarom is kanker zo’n angstaanjagende narigheid, groter dan menig andere ziekte? Natuurlijk omdat je er aan kunt doodgaan, maar dat lukt met meer ziektes. Ik zou zeggen, vooral vanwege de aard van behandelingen. Want ondanks de vooruitgang vallen…

Het chemobrein: CICI of CIBI?

“Heb je zin om morgen naar mijn nieuwe stek te komen?” vraagt een kennis via whatsapp. Ik schrik. Hoezo nieuwe stek? Is ze verhuisd dan? Onmiddellijk speur ik mijn hoofd af: waar is dat ene snippertje geheugenspoor dat me kan leiden naar deze toch niet onbelangrijke…

Over de voordelen van een stadium IV-diagnose.

Op het moment zelf kon ik het me niet voorstellen, wílde ik het me ook niet voorstellen, had ik alleen oog voor de kleine bewegingen van de oncoloog. Zijn woorden drongen mijn hoofd binnen als priemen en haakten zich vast aan een miljard zenuwcellen…

‘Maar wat is dat chemo-effect dan,’ vraagt Marian. ‘Als ik je zo bezig zie, merk ik niks bijzonders aan je.’ We zitten op een terras van het zonnetje te genieten, een kopje muntthee voor ons.

‘Nou, om te beginnen,’ zeg ik: ‘ben ik tegenwoordig nogal klunzig.’

Het is echt opvallend hoe vaak ik me…

Praten over kanker is voor mij een terugkerend onderwerp. Bij spreekbeurten, in columns of ingezonden commentaren in de krant: ik wijd er graag een paar woorden aan, nu ook in Olijfblad. Om één reden: het is zo vreselijk moeilijk. Onze club van kankerpatiënten is al decennialang één van de grootste…