Over Leven: persoonlijke en nuchtere kijk van een optimistische psycholoog

‘Kan ik met de fiets naar het dagcentrum komen?’ vroeg ik aan de gespecialiseerde oncologieverpleegkundige nadat ze had uitgelegd hoe het chemotraject zou verlopen.

Verbaasd keek ze me aan, ze wist even niks te zeggen. Zo’n reactie was ik ondertussen wel gewend, van medisch personeel of van…

Verandert een mens zodra hij dreigt dood te gaan aan kanker in een irrationele, wanhopige, door angst overmande loco-loco die ons aller bescherming nodig heeft?

Dat is wel het beeld dat telkens oprijst bij kwesties als de Klaus Ross-affaire en de documentaire The Food Cure die de afgelopen weken in…

Hoe groot is de kans dat ik in een rolstoel terechtkom? Die vraag spookt de laatste tijd soms door mijn hoofd. Voordat u vergenoegd in uw handen wrijft met de gedachte: wat een interessante nieuwe fobie, ik denk dat dit scenario niet ondenkbeeldig is. Sterker nog, met een beetje ander ziektegedrag…

Over opgeven.

“Na een lang gevecht dat hij niet kon winnen, is overleden …”, lees ik in de rouwadvertentie. Af en toe staat het er nog, dat iemand heeft gevochten of strijd geleverd. Maar gelukkig steeds minder. Al moet ik zeggen dat het voor de lezer ook wel fijn is, zo weet je meteen de…

Over het onbeschrijfelijke geluk van maatschappelijke relevantie.

“En daarom dacht ik dat deze taak misschien wel heel geschikt is voor jou”, zegt M. Hij kijkt mij verwachtingsvol aan. Van verbijstering kan ik even niks uitbrengen. In mijn hoofd razen de gedachten op formule-1-snelheid. Over alles…

“Wat was dàt een duidelijk verhaal van je”, zegt de UWV-arts na afloop van het symposium Kanker & Arbeid. Verrast blaas ik op het hete frituurhapje dat ik net in mijn mond wil stoppen. Mijn hoofd loopt nog over van alles wat ik niet verteld heb.
“Die grafiekjes”, vervolgt hij enthousiast, “erg…

“Dit is mijn kanker-oma.” Gedachteloos typ ik deze woorden bij de oude foto die ik naar een vriendin whatsapp. Tijdens het verzenden schrik ik ineens van mezelf. Tien jaar geleden was het ondenkbaar dat ik zo over haar zou praten, maar nu, na een heftige periode van ziek zijn, is dit blijkbaar de…

Over het onvolprezen nut van inspanning.

“Bewegen is duidelijk jouw coping-strategie”, zegt de ergotherapeut. We hebben net doorgenomen wat ik zoal doe. Klinkt best indrukwekkend, al zeg ik het zelf. Elke dag met de hond wandelen, naar de sportschool voor specifieke spierversterkende oefeningen…

Over batterijen en zo.

“En ben je dan fysiek of mentaal moe?” vraagt de fysiotherapeut als ik vertel dat ik ’s avonds wel moe kan zijn. Ik knipper even met mijn ogen. Hier moet ik over nadenken. Zou het zo simpel zijn? Sinds ik ziek ben, kampt mijn batterij namelijk met de nodige problemen, minder…

Over de bijzondere bijwerkingen van mediteren.

“Natúúrlijk moet ik het doen”, floept het ineens door mijn hoofd. “Natuurlijk ga ik de chemo en bestraling doen, ik kan het aan en het gaat goed komen.” De woorden lijken door mijn hoofd te huppelen in een zachte golfbeweging van rechts naar links. Het…