‘Kamperen tussen de gezinnetjes was een beetje confronterend’

Door baarmoederhalskanker is Leontien (37) vervroegd in de overgang gekomen en kan ze geen kinderen krijgen. Toch is dat voor haar geen reden om bij de pakken neer te zitten. Sterker nog: samen met haar vriend geniet ze van de vrijheid die ze heeft.

Tekst: redactie kanker.nl, juli 2023

Wat? Baarmoederhalskanker (2015)
Uitzaaiingen? Ja, naar twee lymfeklieren langs de aorta
Behandeling: Een baarmoeder besparende operatie, chemo en bestralingen
Chemotherapie met: Cisplatine
En nu? Kankervrij
Controle? Tot vijf jaar na de laatste behandeling onder controle geweest. In 2020 is de laatste controle geweest.

Uitstrijkje

“Ik ben een echte levensgenieter en heb nooit veel tegenslagen gekend. Tot ik op mijn 28e wakker werd met een waterige afscheiding. Ik trok een schone onderbroek aan, maar werd opnieuw wakker van een natte broek. Daarna deed ik een tampon in, zodat ik kon checken waar het vocht vandaan kwam en ging ik verder slapen. Het werd steeds erger. Toch maar naar de huisarts.

Daar kreeg ik een uitstrijkje waarbij ik begon te bloeden. De huisarts verwees me met een ernstige blik door naar het ziekenhuis. Toen na het eerste onderzoek in het ziekenhuis het woord kanker viel, schrokken mijn vriend en ik ons rot. Mijn vriend zei later dat hij mij al tussen zes plankjes zag liggen. Ik dacht maar aan één ding: zo snel mogelijk beter worden.”

Bestraling en chemo

“Ik kreeg een baarmoederbesparende operatie. Alleen had ik geen rekening gehouden met een tumor die na vier maanden terugkwam. Door deze tumor heb ik een chemobehandeling gekregen en ben ik bestraald. Dat was een intensief traject van zes weken lang elke dag bestralingen en zes keer chemo. Ik had namelijk ook uitzaaiingen naar de lymfeklieren langs mijn aorta.”

Vervroegde overgang

“De artsen vertelden meteen dat het tweede traject invloed had op mijn vruchtbaarheid. Ik zou er vervroegd door in de overgang komen. Dat moet dan maar. Ik wilde beter worden en dus zo snel mogelijk starten met de behandeling. De tijd nemen om eitjes in te vriezen om daarna eventueel gebruik te maken van een draagmoeder – wat ze direct voorstelden – wilde ik daarom niet.

Als gevolg van de chemo en bestralingen slik ik medicijnen die de klachten van de vervroegde overgang verminderen. Van de bijsluiters word je niet erg blij, maar mijn behandelend arts heeft me verzekerd dat ik vanaf de normale overgangsleeftijd van de pillen af ben. Tot nu toe heb ik geen last van de medicijnen.”

Plaatje

“Ik had altijd een plaatje in mijn hoofd. Dat ik vanaf een jaar of 28 aan kinderen zou willen beginnen. Maar toen ik zo oud was, was ik daar totaal nog niet aan toe. Ik genoot nog veel te veel van mijn vrijheid. Ik zeg wel eens dat dat mijn redding is geweest. Mijn vriend wist voor mijn ziekte niet zeker of hij wel kinderen wilde. Nu is de keuze voor ons gemaakt.

Daar zijn we in het begin wel eens verdrietig over geweest, maar gelukkig kunnen we enorm genieten van het leven dat we leiden zonder kinderen. Werken, sporten, weekendjes weg, uiteten en heerlijke vakanties. Na de diagnose geniet ik meer bewust, het leven kan ook zomaar afgelopen zijn. Maar vooral ben ik dankbaar dat ik er nog ben.”

Confronterend

“Tijdens onze eerste vakantie na alle behandelingen zag ik allemaal gezinnetjes kamperen. Toen kwam het besef dat wij dit nooit zouden meemaken. Dat was best wel even confronterend. In diezelfde periode kwamen vrienden bij ons eten en hadden zij hun zoontje van één mee die vrolijk door onze woonkamer banjerde.

Na afloop zei mijn vriend: ‘Toch wel leuk, zo’n klein ventje. Maar dat zullen wij nooit hebben.’ Dat zijn wel eens verdrietige momenten geweest. Maar gelukkig hebben we de situatie vrij snel kunnen accepteren.”

‘Kijk vooral naar wat je wél kunt’
 

Steunkousen

“Het enige zichtbare wat ik aan kanker heb overgehouden zijn mijn steunkousen. Die draag ik omdat mijn lymfesysteem niet meer zo goed werkt, waardoor het vocht onvoldoende wordt afgevoerd. Dat komt doordat er bij de operatie achttien klieren zijn verwijderd. En door de bestraling is het lymfestelsel nog meer beschadigd. Als mensen vragen waarom ik steunkousen draag, zeg ik soms simpelweg dat mijn lymfesysteem niet goed werkt. Dus zonder verdere uitleg te geven. Ik heb niet altijd zin om het hele verhaal te vertellen.”

Triatlon

“Laatst heb ik zelfs voor de tweede keer een kwart-triatlon gedaan. Mijn levensmotto: kijk vooral naar wat je wél kunt en niet naar wat je niet kunt. Dat probeer ik als ambassadeur van kanker.nl ook mee te geven aan lotgenoten. Kun je bijvoorbeeld maar een paar stappen zetten, begin dan daarmee. Kijk naar wat je kunt en bouw dat uit. Zo is mijn oedeem een vervelende bijwerking van de operatie en bestralingen, maar dankzij reductie-chirurgie en de steunkousen kan ik nog steeds veel sporten. Bewegen is juist heel goed voor het lymfoedeem. Maar ook dit heb ik moeten opbouwen.”