Vermoeidheid

Wat ik bij iedereen, ook naasten, lees, is vermoeid zijn. Mijn man en ik slapen overdag vaak een paar uurtjes, het overvalt ons en er is niks tegen te doen. Zittend met telefoon of bord nog in zijn hand, zelf voel ik de man met de hamer aankomen en klap mijn stoel in de lighouding, deken over me heen, paar uurtjes later wakker. De ziekte, emotie, behandeling vreet energie, valt bijna niet uit te leggen aan iemand dïe niet in deze situatie zit. Regelmatig overdag wakker gebeld worden, komt t uit dat ik even bel? Tuurlijk!

Over drie maanden gaan we met pensioen, zelfde jaar en maand, mijn man is twee dagen ouder. Gelukkig kan alles in een keer, gister en vandaag achter z'n  pc om info te vinden, alles uit te zoeken en vast te leggen. Ik hoef alleen af en toe opties aan te horen, zodat we samen beslissingen kunnen maken en een geweldig bibberende digitale handtekening plaatsen, ettelijke pogingen nodig gehad, ik vind het wel goed zo! Aow vorige week geregeld, afvinken.

Donderdag punctie gehad, kan het niet laten af en toe in dossier te kijken, veel te vroeg natuurlijk, maar toch...

Sterkte allemaal, wordt vervolgd