Het is voorbij. Zoveel verdriet

Op 21 november was de ingreep chordotomie, bij mijn man. Om de pijn weg te halen. Dat slaagde 100%.maar 2 dagen later zat dezelfde hevige pijn aan de andere kant van zijn lichaam. Dus weer aan alle pijnstillers. De blaas wilde ook niet meer werken , dus een catheter en er was spierzwakte, dus lopen ging alleen moeizaam met de rollator. Na 1 week in zhuis heb ik een verpleegbed laten komen, thuis en de nodige hulpmiddelen. En ik heb mijn man uit het zhuis gehaald. Hij kon niet meer naar boven, naar de slaapkamer. Dus hij sliep beneden en ik boven. Hij kon alleen nog maar schuifelen in huis. En hij vond het zo erg als ik met dehonden ging lopen en hij iet mee kon. De pijn werd steeds heftiger en mijn man heeft de huisarts om euthanasie gevraagd. Er was geen uitzicht op verbetering meer. Alle behandelingen waren doorlopen en alleen uitzichtloos lijden in de toekomst.  2 dagen geleden heeft mijn man euthanasie gekregen. En hij ging vredig en waardig en glashelder. Alle mensen , die van hem houden , zijn persoonlijk afscheid komen nemem. Hij heeft geen pijn meer. En ik…ik ben gebroken en het is zo onwerkelijk.

Zo,n enorm verdriet