Moeizame wegen leiden vaak naar mooie bestemmingen

Het is lekker weer, niet te warm en niet te koud, trek jullie wandelschoenen maar aan we gaan met z'n allen een lekker stukje wandelen, lekker gezellig en ieder op zijn eigen tempo. Lekker genieten van de natuur, lekker klessebessen, sterke verhalen vertellen en kankerzorgen laten we nu even lekker voor wat ze waard zijn dus dit wordt een lekker luchtig wandelblog.

Oh ja bijna vergeten, we nemen ook een rugzakje met versnaperingen mee, de wandelbankjes staan er niet voor niks hè. En geen uitvluchten over het weer daar trapt Sjozef niet in, slecht weer bestaat niet wel slechte kleding. Zo, alleen al van de voorpret krijg je goede zin en dat is echt een bewezen feit, wandelen heeft een positieve invloed op je humeur, dus lets go!

Over bewegen tijdens of na een kankerbehandeling is al veel gesproken en geschreven en  de geleerden zijn over het algemeen het er wel over eens dat beweging een positieve invloed heeft op de  behandeling. 

Bewegen helpt om je conditie tijdens de behandeling te behouden en zorgt dat je spieren hun kracht behouden en niet al te veel achteruit hollen om maar bij wandeltermen te blijven.  Mensen die bewegen voelen zich ook vaak beter tijdens en na een chemokuur en herstellen vaak sneller van een operatie. Bewegen kan u een goed gevoel geven, omdat u iets positiefs doet voor uw lichaam en helpt bij psychische klachten.

Bewegen is voor mij eigenlijk altijd een vanzelfsprekendheid geweest en bovenstaande kan ik nu alleen maar onderstrepen. Ik sport graag en verlegde daarbij ook graag grenzen, alhoewel die grenzen wel wat vervagen bij het vorderen van de leeftijd. Rondjes rennen over een atletiekbaan of een bosloopje op een zwoele zomeravond, dat gaat helaas niet meer maar er blijft gelukkig nog genoeg over om mezelf in het zweet des aanschijns af te matten.🙂

Lekker wandelen, of met de atb door de velden, ik noem maar wat  want bewegen is eigenlijk wel een heel rekbaar begrip. De mogelijkheden om te bewegen zijn immers legio, een hele dag klussen gaat je immers ook niet in de kouwe kleren zitten.

Toen ik de diagnose borstkanker kreeg had ik een zeer goede conditie en was ik van de ene op de andere dag opeens ziek in een gezond lijf. Voor mij stond meteen vast dat ik tijdens de behandelperiode zoveel mogelijk wilde blijven wandelen. Ik wist echter ook dat door de chemo en andere behandelingen ik niet op hetzelfde niveau kon doorgaan, mijn lijf had wel wat anders aan het hoofd dus besloot ik om een behoorlijk stapje terug te doen, en over dat stapje terug later meer...... Mijn doel was om wandelend de chemo periode in te gaan en er ook wandelend uit te komen en hoe heb ik dat ervaren?

Tijdens de eerste vier kuren wandelde ik om de dag ongeveer 12 km. Op het einde van de 4e kuur merkte ik dat dit mogelijk te lang werd en wandelde ik i.p.v. om de dag iedere dag een rondje van ongeveer 5 a 6 km, de helft dus maar wel iedere dag met uitzondering van de chemo dag zelf. Ik woon in een mooie Zuid-Limburgse omgeving en had de routes  daarbij voor het uitzoeken. Dit heb ik zonder al te veel moeite volgehouden tot einde chemo kuur.  Het wandelen was zeker minder leuk maar ik had een doel. Het doel was om zo goed mogelijk door die hele vervelende periode te komen en daar heeft het wandelen zeker aan bijgedragen. Normaal loop ik zeker niet elke dag dus ik hikte er wel eens tegen aan. Maar omdat het toch maar een uurtje was, even op de buienradar kijken, roef wandelschoenen aan en weg....en zo gauw ik de hoek om was, was ik blij dat ik mijn doel niet uit het oog verloor. Vaak ging mijn echtgenote mee maar vaker ook niet, hoe het uitkwam. Ik voelde dat het mij in alle opzichten goed deed, zowel lichamelijk als tussen de oren.  Het wandelen verveelde eigenlijk nooit, je ziet altijd wel weer andere dingen, de natuur staat immers ook niet stil en vaker maakte ik een fotootje onderweg voor mijn instagram.

Na de chemo periode heb ik de afstanden geleidelijk weer opgevoerd maar steeds toch een beetje met de rem erop. Na de laatste bestraling heb ik die rem volledig losgelaten. Gelijk een weekje Schoorl aan de kust en heerlijk gewandeld door de duinen, hoe mooi is Nederland. Daarna nog een wandelweek in het Sauerland waar wij elke dag al langere stukken wandelden. En nu is mijn wandelconditie nagenoeg weer op het oude niveau en daar ben ik natuurlijk heel blij mee.

Maar Sjozef heeft makkelijk kletsen tijdens onze wandeling en wanneer het te snel gaat, gewoon zeggen hè, dan doen we een stapje terug, het moet wel leuk blijven. Maar wat wanneer je een broertje dood hebt aan wandelen en aan bewegen in zijn algemeenheid? Ik zal de laatste zijn die dan de zweep erover legt. Je moet geen dingen doen die je echt niet leuk vindt, het zal eerder averechts werken. Ik waag het ook te betwijfelen of het wel verstandig is om tijdens een zware chemo periode te gaan bewegen wanneer je dit nog nooit gedaan hebt. De kans op blessures is dan immers ook aanwezig en wanneer je iets niet erbij kunt hebben, juist ja... En toch zit bewegen in een klein hoekje. Ik woon op 1500 meter van het “centrum” . Wanneer ik een kleinigheid moet hebben ga ik steevast te voet. Heen en terug dus toch 3 km..Een ander groot winkelcentrum ligt op 2,5 km en daar liep ik ook wel vaker naartoe, neusde daar wat rond en lekker rustig weer terug, weer mooi 5 km op de teller. De trap nemen i.p.v. de lift ook al is het maar een verdieping, alle kleine beetjes helpen.

Ah een wandelbankje, we nemen even rust, knabbelen en babbelen dat gaat best samen. En daarna met een voldaan gevoel terug naar huis, daar doe je het voor.

Oh ja de zweep op de foto's, niet schrikken die gaat niet mee tijdens deze wandeling,  nee daar zit een verhaal achter en dat is zo'n verhaal wat je lekker tijdens het wandelen kunt vertellen, daar komt tie.

Die zweep is een aandenken aan mijn schoonouders uit  Hongarije. Mijn schoonvader kon met een klap deze zweep geweldig laten knallen dus ik wilde dat ook wel eens proberen. Bij de eerste poging ging het al gelijk mis of raak zoals je wilt. Bij de achterdeur hing zo'n mooi gekleurd vliegenscherm waar ik vakkundig de onderste reepjes van afsloeg en bij de 2e poging sloeg ik het kreng om mijn eigen nek waarna ik het dringende advies kreeg om de zweep maar aan de muur te hangen en daar is hij sindsdien ook niet meer vanaf gekomen.😀

Dit was maar een korte wandeling, het hoeft ook beslist niet lang te zijn en ik vond het fijn om samen met jullie door de Limburgse natuur te wandelen, ik heb er wat foto's van gemaakt. En nog wat, voordat ik het vergeet, afgedankte wandelschoenen dump je niet daar kun je heel leuke dingen mee doen zoals blijkt uit de foto's.

Ik heb gezien dat er op deze site ook een afdeling “bewegen” is waarop ik mijn ervaringen wat ruimer zal uitdiepen en daarbij hopelijk mensen dat laatste zetje in de rug kan geven om wat vaker het ene voetje voor het andere te gaan plaatsen.

Aah Sjozef je wordt oud, het leukste na de wandeling vergeet je, een stapje terug doen we niet, we doen met z'n allen een stapje naar links en een stapje naar rechts, Sjozef krijgt jullie wel aan de gang, klik op de link.!

Afsluitend met deze spreuk wenst Sjozef jullie nog een mooie wandelzomer.

“Moeizame wegen leiden vaak naar mooie bestemmingen"