Alvleesklierkanker! Dat kan er ook nog wel bij.
De afgelopen weken zijn weer heel anders gelopen dan wij hadden gedacht.
L. is begin december aan de nieuwe kuur begonnen waarvan het schema (3 weken 2 dagen kuren en dan een week rust) iets werd aangepast (2 weken kuren - 1 week rust – 1 week kuren) zodat L. met de Kerst fit zou zijn. In de praktijk bleken de bloedwaarden zo fors onderuit te gaan dat de tweede kuur pas op 2 januari kon beginnen. Voordeel was wel dat we volop van de feestdagen en de activiteiten daaromheen hebben kunnen genieten. Ieder nadeel heeft zijn voordeel.
Kort na de Kerst voelde L. dat haar hoofdhuid gevoelig werd en kort daarna beginnen de haren uit te vallen. In plaats van het proces zijn gang te laten gaan geeft L. er de voorkeur aan om bij de kapper de tondeuse er overheen te laten halen.
Dat de bloedwaarden zo onderuit gaan wordt waarschijnlijk veroorzaakt door het grote aantal kuren met folfirinox waardoor het beenmerg uitgeput is geraakt. Het nieuwe chemomiddel Paclitaxel-Albumin, dat naast de Gemcitabine, wordt gegeven is in sterkte met 20% teruggebracht om zo te proberen te voorkomen dat de bloedwaarden weer zo onderuitgaan. Na de tweede kuur die op 2 januari jl. is gestart zijn de bloedwaarden weer fors gedaald en is de derde kuur met minstens een week opgeschoven. Uit de bloedwaarden van het prikken van afgelopen woensdag blijkt dat de trombo- en leucocyten nog steeds verder dalen. Komende vrijdag weer laten prikken om te kijken of het bloed zich al aan het herstellen is.
Het maken van plannen wordt al-met-al wel een stuk lastiger. Maar gewoon afspraken maken en als het niet door kan gaan verzetten.
Zelf ben ik er de afgelopen periode ook niet vrij van klachten geweest. Tijdens de traditionele strandloop van Scheveningen naar Hoek van Holland op 17 december kwam ik na het passeren van de zandmotor in de problemen. Uiteindelijk ben ik circa drie kilometer voor het eind, hevig zwetend gestopt. De volgende dag naar de huisarts waar ik met de indicatie boezemfibrilleren (een klacht waar ik in 2014 voor het eerst mee kreeg te maken) per ambulance richting het ziekenhuis werd gestuurd. Nadat op de Spoed Eisende Hulp een hartfilmpje en röntgenfoto’s zijn gemaakt en mijn medicatie is aangepast met een afspraak bij de cardioloog weer naar huis. Al met al ook voor L. schrik en stress, zaken die we nu juist zoveel mogelijk proberen te vermijden. Vandaag met de cardioloog gesproken en volgende week krijg ik een cardioversie.
L. is begin december aan de nieuwe kuur begonnen waarvan het schema (3 weken 2 dagen kuren en dan een week rust) iets werd aangepast (2 weken kuren - 1 week rust – 1 week kuren) zodat L. met de Kerst fit zou zijn. In de praktijk bleken de bloedwaarden zo fors onderuit te gaan dat de tweede kuur pas op 2 januari kon beginnen. Voordeel was wel dat we volop van de feestdagen en de activiteiten daaromheen hebben kunnen genieten. Ieder nadeel heeft zijn voordeel.
Kort na de Kerst voelde L. dat haar hoofdhuid gevoelig werd en kort daarna beginnen de haren uit te vallen. In plaats van het proces zijn gang te laten gaan geeft L. er de voorkeur aan om bij de kapper de tondeuse er overheen te laten halen.
Dat de bloedwaarden zo onderuit gaan wordt waarschijnlijk veroorzaakt door het grote aantal kuren met folfirinox waardoor het beenmerg uitgeput is geraakt. Het nieuwe chemomiddel Paclitaxel-Albumin, dat naast de Gemcitabine, wordt gegeven is in sterkte met 20% teruggebracht om zo te proberen te voorkomen dat de bloedwaarden weer zo onderuitgaan. Na de tweede kuur die op 2 januari jl. is gestart zijn de bloedwaarden weer fors gedaald en is de derde kuur met minstens een week opgeschoven. Uit de bloedwaarden van het prikken van afgelopen woensdag blijkt dat de trombo- en leucocyten nog steeds verder dalen. Komende vrijdag weer laten prikken om te kijken of het bloed zich al aan het herstellen is.
Het maken van plannen wordt al-met-al wel een stuk lastiger. Maar gewoon afspraken maken en als het niet door kan gaan verzetten.
Zelf ben ik er de afgelopen periode ook niet vrij van klachten geweest. Tijdens de traditionele strandloop van Scheveningen naar Hoek van Holland op 17 december kwam ik na het passeren van de zandmotor in de problemen. Uiteindelijk ben ik circa drie kilometer voor het eind, hevig zwetend gestopt. De volgende dag naar de huisarts waar ik met de indicatie boezemfibrilleren (een klacht waar ik in 2014 voor het eerst mee kreeg te maken) per ambulance richting het ziekenhuis werd gestuurd. Nadat op de Spoed Eisende Hulp een hartfilmpje en röntgenfoto’s zijn gemaakt en mijn medicatie is aangepast met een afspraak bij de cardioloog weer naar huis. Al met al ook voor L. schrik en stress, zaken die we nu juist zoveel mogelijk proberen te vermijden. Vandaag met de cardioloog gesproken en volgende week krijg ik een cardioversie.
3 reacties
Heel veel sterkte, moed en vertrouwen.
liefs Doortje