Alvleesklierkanker! Een scan met niet alleen goede berichten.
Na de kuur van begin oktober is L., in overleg met de oncoloog, gestopt met de pijnmedicatie en dit heeft niet tot klachten geleid. Dat is goed nieuws! Een weekendje weg naar Maastricht met twee vriendinnen was heel leuk en erg gezellig en de wintergarderobe is nu compleet. Fijn dat dat soort dingen nog steeds goed mogelijk zijn.
Met mijn broers heb ik een dagje Rotterdam gedaan. Met de watertaxi heen en weer gescheurd, met de Splash in het water en om de matroos in een deuk gelegen. Rondgekeken op de SS Rotterdam en in de captain’s lounge een biertje met een stukje kaas weggetikt. Als afsluiting lekker gegeten in het Zalmhuis. Prima dag zo waarbij het prachtige najaarsweer meewerkte!
Afgelopen donderdag zijn we in alle vroegte naar Krefeld vertrokken waar om 08:00 de driemaandelijkse scan in de agenda stond. De uitslag die er nog voor lunchtijd was gaf aan dat de meeste tumoren onveranderd tot iets kleiner zijn met uitzondering van de uitzaaiing die in het deel van de alvleesklier zit dat niet werd verwijderd. Die laatste is aan het groeien. De tumormarker die vorig jaar boven de 5.000 stond is van 157 verder terug naar 151. In de oncologische vergadering van deze week zal worden bekeken of bestralen van de uitzaaiing in de alvleesklier een optie is. Hoewel het voor ons wel even slikken was vond Dr. Helmer het een goede uitslag.
Verder is de kuur weer zonder grote klachten verlopen. Met steeds meer patiënten bouw je een vriendschappelijke band op. Omdat kanker is wat we met elkaar gemeen hebben gaan veel gesprekken hierover. Dat is weleens lastig. Maar met wat moeite komen ook andere zaken aan de orde.
Vrijdag ben ik nog even heen-en-weer naar een relatie in Heerlen geweest. Zaterdag heb ik een mooie herfstwandeling over de Hülserberg gemaakt en zondag ben ik naar het Kaiser Wilhelm museum in Krefeld geweest. Ik zou er niet speciaal voor afreizen of omrijden.
Inmiddels ben ik in het hotel een zo’n vertrouwde gast dat ik de voordeursleutel heb meegekregen. De volgende keer zijn de eigenaren voor een 65-jarige verjaardag van een van de ouders naar Leipzig en komen pas vrijdag op zaterdagnacht terug. Ik mag mij vrijdagochtend zelf binnen laten en mijn kamer betrekken.
Een andere ontwikkeling is dat ik aan het eind dit jaar stop met werken. Nadat ik er eens goed over na heb gedacht ben ik tot de conclusie gekomen dat het werk mij momenteel meer energie kost dan dat het oplevert. Een verandering hierin zie ik niet zo snel gebeuren. Een en ander is voor mijn werkgever aanleiding geweest om een net voorstel te maken hoe we uit elkaar zouden kunnen gaan. Omdat de afdeling niet wordt gereorganiseerd en dit ook niet in het vooruitzicht is kan ik er niet onder het riante sociaalplan uit. Ik heb nu nog 30 dagen werken in het vooruitzicht. Normaliter is dit iets waar je je geruime tijd op voorbereid maar het voelt nu een beetje als een noodstop. Bijna 2/3 van mijn leven heb ik gewerkt en ik ben benieuwd hoe deze nieuwe levensfase mij gaat bevallen.
Met mijn broers heb ik een dagje Rotterdam gedaan. Met de watertaxi heen en weer gescheurd, met de Splash in het water en om de matroos in een deuk gelegen. Rondgekeken op de SS Rotterdam en in de captain’s lounge een biertje met een stukje kaas weggetikt. Als afsluiting lekker gegeten in het Zalmhuis. Prima dag zo waarbij het prachtige najaarsweer meewerkte!
Afgelopen donderdag zijn we in alle vroegte naar Krefeld vertrokken waar om 08:00 de driemaandelijkse scan in de agenda stond. De uitslag die er nog voor lunchtijd was gaf aan dat de meeste tumoren onveranderd tot iets kleiner zijn met uitzondering van de uitzaaiing die in het deel van de alvleesklier zit dat niet werd verwijderd. Die laatste is aan het groeien. De tumormarker die vorig jaar boven de 5.000 stond is van 157 verder terug naar 151. In de oncologische vergadering van deze week zal worden bekeken of bestralen van de uitzaaiing in de alvleesklier een optie is. Hoewel het voor ons wel even slikken was vond Dr. Helmer het een goede uitslag.
Verder is de kuur weer zonder grote klachten verlopen. Met steeds meer patiënten bouw je een vriendschappelijke band op. Omdat kanker is wat we met elkaar gemeen hebben gaan veel gesprekken hierover. Dat is weleens lastig. Maar met wat moeite komen ook andere zaken aan de orde.
Vrijdag ben ik nog even heen-en-weer naar een relatie in Heerlen geweest. Zaterdag heb ik een mooie herfstwandeling over de Hülserberg gemaakt en zondag ben ik naar het Kaiser Wilhelm museum in Krefeld geweest. Ik zou er niet speciaal voor afreizen of omrijden.
Inmiddels ben ik in het hotel een zo’n vertrouwde gast dat ik de voordeursleutel heb meegekregen. De volgende keer zijn de eigenaren voor een 65-jarige verjaardag van een van de ouders naar Leipzig en komen pas vrijdag op zaterdagnacht terug. Ik mag mij vrijdagochtend zelf binnen laten en mijn kamer betrekken.
Een andere ontwikkeling is dat ik aan het eind dit jaar stop met werken. Nadat ik er eens goed over na heb gedacht ben ik tot de conclusie gekomen dat het werk mij momenteel meer energie kost dan dat het oplevert. Een verandering hierin zie ik niet zo snel gebeuren. Een en ander is voor mijn werkgever aanleiding geweest om een net voorstel te maken hoe we uit elkaar zouden kunnen gaan. Omdat de afdeling niet wordt gereorganiseerd en dit ook niet in het vooruitzicht is kan ik er niet onder het riante sociaalplan uit. Ik heb nu nog 30 dagen werken in het vooruitzicht. Normaliter is dit iets waar je je geruime tijd op voorbereid maar het voelt nu een beetje als een noodstop. Bijna 2/3 van mijn leven heb ik gewerkt en ik ben benieuwd hoe deze nieuwe levensfase mij gaat bevallen.