Alvleesklierkanker! Er is géén geitenpaadje meer.

Pfff….. Niet ieder was ik bij het schrijven van dit blog brief zo moe en zo somber gestemd. Maar er is ook een zekere mate van opluchting. Het is bijna onbegrijpelijk wat er de afgelopen weken allemaal is gebeurd. Ik ga het proberen op een rijtje te zetten.

L. verliest snel de kracht en de coördinatie over haar benen en de rollator is na een week eigenlijk al geen optie meer. De trap op en af wordt een steeds groter avontuur en op donderdag de 21ste wordt er een hoog–laag bed afgeleverd en is L. eigenlijk bedlegerig en slaapt beneden. Via de babyfoon houd ik haar in de nachtelijke uren in de gaten.

Bij het laatste bezoek aan Helios werd onder meer duidelijk dat L. ernstige obstipatieklachten heeft. Nu is daar al jaren mee bekend maar de oxycodon verergert dit aanzienlijk. Om dit aan te pakken heeft L. een paar keer een hoge darmspoeling gekregen. Dit heeft enig resultaat maar hiermee wordt de verzorging een stuk intensiever.

Een vriend maakt een constructie waarmee het bed zo de tuin kan worden ingereden en kan L. nog genieten van haar inspanningen in het voorjaar. De tuin ligt er prachtig bij en het weer werkt ook mee.

Zaterdagmiddag (26/6) gaat een wens van L. en haar dochter in vervulling. In Rotterdam is L. erbij als ze haar trouwjurk uitzoekt. Het kost L. veel inspanning maar ze is zó blij dat dit gelukt is. In de winkel blijkt dat er een trapje van vijf treden te zijn. Het is een avontuur maar L. kan gezellig mee aan de tafel zitten en dochter slaagt voor een prachtige trouwjurk.

Zondagmiddag gaat het ineens een stuk slechter en na een intensieve nacht meld ik maandagochtend bij de huisarts dat ik dit niet nog 48 uur kan volhouden. Om 12:00 stapt Carmen hierbinnen. Een kordate dame die met een paar vragen het overzicht heeft en zaken begint te regelen. Samen met twee collega’s gaan ze zorgen voor drie zorgmomenten per dag. Er valt een loden last van mijn schouders. Omdat de verzorging ook ’s-nachts doorgaat wordt woensdag al besloten om op te schalen naar 24/7 zorg. Patricia neemt van woensdagavond tot zaterdagmiddag voor haar rekening en dan komt er iemand anders. Met z’n drieën gaan ze dit klaren.

Maandag (25/6) staat er weer een opname in Helios in de agenda en de vrijdag ervoor meld ik Dr Helmer hoe het met L. gaat. Ze laat weten de opname te willen annuleren. In deze lichamelijke conditie is een chemo niet aan de orde.

Het is natuurlijk een heel verdrietige periode maar de opluchting zit hem in het feit dat we dit allemaal thuis kunnen beleven met heel goede zorg. Ook het feit dat Letty de afgelopen vijf jaar een relatief goede kwaliteit van leven heeft gekend en dat het laatste stukje van de wandeling zwaar, maar naar het zich laat aanzien, niet lang zal duren is een opluchting.

Al die fijne mensen die om ons heen staan (familie, vrienden, buren, oud collega’s, ….) het is indrukwekkend en geeft zo veel kracht.