Een halve dag
Hevige week al geweest vooral slape en suffen... donderdagnamiddag vriendin op bezoek geweest.gaan wandelen op het gemakske wel ff weggeweest.praten over hetgeen dat komen gaan (ze heeft haar broer verloren aan bontkanker rond de 30 jaar) heeft 1 jaar geduurd.praten over de kindelen welkom normale wereld en over huizen planten weeral welkom normale wereld.de oudste dochter heeft 1/5 palliatieve aaangevraagd.komt kort bij..de psychologe van het ziekenhuis heeft ook contact met me ophenomen.18 juli gaan we bespreken hoe of wat betreft stoppen met coctails enz..straks komen de 2 jongste dochters 10 en 12 heb al deel hulptroepen ingezameld.wil ze nogen een leuke vakantie geven en dat lukt me niet meer alleen. Confronterend beangstigend ik moet hulp inroepen dik tegen mijn zin maar heb geen keus.sebiet naar de winkel eten inslagen.vanaf vandaag medrol.terug de hoogte in om me staande te houden.blijf het nu nogen even positief bekijken 1 week een gezin terug 1 week weer even normaal.op 7 dagen 1 goede halve dag.we gaan beter doen als ik dat lijf mee krijg.ik heb een vriend komt in de werkende soms in de week..reacties zit in dieptepunt..affectie is ver te zoeken het begrip geen flauw idee.ik weet wel hij verzorgd mijn dochters zoals het de zijne zouden zijn..even min gevoel opzij zetten en proberen een gerin te zijn
3 reacties
Best heftig, al die emoties en gedachten. Helaas heb ik geen recept voor je om daar mee om te gaan. Ik hoop dat je je emoties kwijt kunt bij diegenen die je lief zijn, en dat zij er voor jou zijn, naar je luisteren en je een beetje kunnen troosten.
Groet, Peter
Dank je vr je reactie en gelukkig heb ik ook een kring rond me waar ik mijn emoties en toebehoren kwijt kan.denk dat ik het geluk en ongeluk heb dat ik dat ook allemaal kan verwoorden.er zijn nog veel stille mensen waar de flipperkast dat ook doet maar die het stilzwijgend oneergaand moet eeenzaam zijn met momenten aan die mensen denk ik veel.mijn blog zal gevuld zijn met realiteit vooral de mijne dan..soms positief soms negatief soms verwarrend.ik hoop op een of andere manier dat mensen in dezelfde situatie begrijpen dat ze niet echt alleen staan.ik gebruik hem een beetje als dagboek.😊
Voor mij geldt zo'n beetje hetzelfde. Als mijn hoofd overloopt en ik het even niet meer weet schrijf ik mijn gedachtes op. Dat helpt mij om dingen op een rijtje te zetten en die negatieve cirkel te doorbreken. En ik merk zelf ook dat het helpt om te weten dat ik echt niet de enige ben met twijfels over alles, angst, hoop.
Ik denk ook regelmatig aan al die mensen die s'avonds alleen in hun bed liggen, s'ochtends moeten opstaan, alleen naar de behandelingen gaan, enz. Dat lijkt mij heel erg moeilijk.