Gedachten...

Terug thuis en gelukkig de zon even meegebracht.Mijn poezen mijn eigen bedje en terug mijn ritme.Lichamelijk nog steeds veel pijn zoals ze het vragen tussen 1 en 10..continu een 6 zou dat veel zijn?  Als ik wakker word zeker een 8. Is zo verschillend bij iedereen. Stiekem droom ik van een dag pijnvrij een dag zonder iets te voelen gewoon normaal zijn.De laatste 4 maanden al zoveel slechte dagen gehad of gewoon weggeslapen. Zo zonde van mijn tijd vind ik het. Probeer echt nog veel leuke dingen te doen me bezig te houden thuis waar ik ondanks de pijn toch nog van kan genieten. De pijn slaagt door op mijn humeur mijn lach mijn zon verdwijnt stilletjes aan. Weer een nacht van 4 tot 6 keer wakker worden pijn. Neem al zoveel morfine en wil nog wel functioneren. Balans zoeken blijft moeilijk. Het lukt me niet meer om te doen alsof er niets is het lukt me niet meer om mijn pijn te verstoppen voor mijn kids omgeving vriend. Het neemt een stuk van mijn geluk weg een deel hoop die ergens weggeslagen word. Mijn vriend en oudste dochter begrijpen het niet zij waar ik het meeste van verwacht, misschien mag ik dat niet verwachten, misschien is mijn begrip en medeleven naar hun op het dieptepunt gezakt na gedoe over geld spullen huis spanningen en ik ben nog niet dood ironie. Ze  zouden zo dichtbij moeten staan en staan verder weg dan ooit. Gelukkig heb ik nog anderen om me heen die mij nog wel kunnen laten lachen die mijn pijn en emoties gedachten begrijpen. Die me dan juist dat beetje geven om door te gaan dag per dag😊