Gevolgen therapie

49 jaar longkanker staduim 4 b..tumor plakt aan ruggegraat operen geen optie.uitzaaingen beide longen.therapie opgestart okt 22..prognose (levenskwaliteit vooral)1 a 2 jaar als behandeling aanslaat.sterk ben ik een plantrekker.ik had ook geen pijn voelde me grzond. in de eerste maand trooste ik de mensen kwamen zij uithuilen bij me vond ik al zo verwarrend..reacties waren ook zo verschillend pijnlijk soms..ja altijd zware roker geweest eigen schuld.voor mezelf als we alles op voorhand hadden geweten.nu na al veel reacties van mensen kan ik het daarop steken en is het inderdaad mijn eigen verantwoordelijk en de reden dat ik dit kadootje heb gekregen.Moet machteloos zijn voor al degene die gezond leven nooit gerookt hebben en dan die diagnose krijgen..de waarom vraag tenzij erfelijk zal niet beantwoord worden voor hun.therapie 4 zware chemos en immu om de 3 weken om te starten.ging dat even vlotjes dacht ik.mijn haar bleef wat een geluk ik moest niet overgeven en mijn eetlust bleef ook weer een geluk.ervoor wel last van een dikke opgezwollen knie maar he dat is dan een klein dingetje dat op achtergrond werd geschoven.de 2 de kuur eerste week hetzelfde en dan bam.denk dat iedereen het gevoel kent zoals de griep maal 10.al mijn gewrichten zaten vast pijn zetel niet uitkunnen en onmacht.na de nodige medrol was ik snel opgeknapt.eind dec nr 3 en wow die kwam nog harder binnen.medrol tovermiddel voor me.weekje ellende veel slapen vermoeidheid die je niet kan tegenhouden en hoofd als ballon van medrol.ach ja de dagen dat ik goed was was er echt niets aan de hand.door de therapie coctail was mijn plasblaas wel serieus gezakt.pampers waren nodig en wat voelde ik me niet zo vrouw.in januari 23 is dat dan geoppereerd en ah ja er zat nog een cyste op mijn stembanden die ze ook verwijderd hebben.dit was dec 22 drukke periode vele onderzoeken die soms wel en niet lukte.na kuur 4 ging het echt mis.weer echt veel pijn.ribben onderrug plat liggen niet meer recht geraken.onderzoek bracht aan het licht dat ik vol reuma zit.de immuum activeert die..enigste oplossing dat helpt bij me Medrol dagelijks.continu op en af bouwen maar het hielp voor paar maanden.Toen begonnen de ribben en onderrug terug serieus tegen te werken.na onderzoek bleek dat eigenlijk mijn middenrif en onderrug een kerkhof zijn.gebroken barsten gekneust continu afwisselend.4 dagen pijn 3 dragelijk met de nodige pijnstillers.morfine wou  ik niet.nu blijkt dat ik vol osteoporose zit(ladootje van medrol).korset gekregen voor versteviging onderrug..de oefeningen ja die zijn niet nodig want ik ga toch alleen maar verder aftakelen.heel jaar 23 om de 3 weken comfortchemo en immuum.sept sxan tumor gegroeid naar 7 kom van 5..nov 23 bestralingen en therapie die ook door ging.op mijn vraag.blijven gaan.dec.jan en februari  24 waren wat betreft levenskwaliteit en pijn echt slecht..de twijfel of ik er allemaal wel mee wil doorgaan.na nog weekje ziekenhuis wegens tandabces.tis een cirkel.begonnen met Morfine plakkers om toch maar terug wat normaal te leven..medicatie zoveel pillen zoveel gedoe.ook veel pijnen bot onder mijn oksels verbeelding??? Nu begin juni 24 petscan gehad.tumor gekrompen 2,5 cm uitzaaiengen vele minder tot zover het goede nieuws...er zit nu een actieve haard aan mijn longvlies en vocht tussen longen en longvlies.moet recht slapen adem tekort bij het minste de pijn aan mijn oksel bovenarm onderaan intens.niets te zien op scan.medicatie niets helpt.nachten 5 a 6 keer wakker van de pijn.na jaar een half zit ik erdoor lichamelijk en emotioneel.de twijfel om met almes door te gaan is zo aanwezig.last van beetje hdhd ben niet gemaakt om stil te liggen niets te doen.die paar momenten dat ik me wat oke voel doe ik zoveel dat ik het mag bekopen naderhand.trek me nog even op aan mijn poezen thuis de zon kleine dingen maar het word moeilijker en moeilijker..ik loop krom nu ben 8 cm gekrompen hoofd als ballon.zoveel pijn slaaptekort steendood en op..hoelang ga ik dit nog volhouden.ik begrijp nu ik ben echt ziek en mijn tijd word korter.nog paar maanden pijn ellende.twijfel emoties zijn een flipperkast..  onbegrip van de omgeving maakt het er niet gemakkelijker op..misschien dat ik daar ook wel een stukje zal aan wijden..weet hetnog niet zo goed.wel blij dat ik dit al opgeschreven heb...

3 reacties

Wat maak jij veel mee en wat ben je dapper. Wat naar dat je zoveel onbegrip ervaart vanuit je omgeving. Net nu je zoveel steun kan gebruiken. 

Begrijpelijk dat je het regelmatig niet meer ziet zitten. Krijg je ondersteuming van een psycholoog? Heb je nog fijne mensen in je omgeving? Ik hoop het. Ik wens je heel veel kracht en liefde!! En blijf vooral schrijven.

Liefs

Laatst bewerkt: 19/06/2024 - 09:37

Ik vind je dapper, je ondergaat het maar allemaal en ook al zo lang. De dingen waar je van geniet: de zon en je poezen: die begrijp ik. De eenzaamheid begrijp ik ook. Het is zo moeilijk uit te leggen hoe je alles ervaart. En hoe kan je aangeven wat je nodig hebt als je het zelf nog niet eens weet.

Misschien is het goed om met een professional te praten, iemand bij wie je ungenuanceerd je hart kan luchten en die je kan helpen te blijven zien dat het nog de moeite waard is. Volgens mij kan dat via het ziekenhuis?

Heel veel sterkte, en schrijf.

Laatst bewerkt: 19/06/2024 - 13:44

Hallo dappere vrouw 

Ik hoop dat de poezen je veel troost bieden, meestal voelen ze het aan als je ziek bent. Er overkomt jou wel erg veel en je hebt veel om te dragen, ik hoop dat je dat kunt op de manier waarop jij dit wilt.  

Laatst bewerkt: 19/06/2024 - 22:10