Waar ik tegenaan loop

Het idee dat ik niet meer naar het Erasmus mc  of het ziekenhuis in Breda hoef, veroorzaakt ook paniek. Het gevoel dat ik nergens naartoe kan maakt me verdrietig en angstig. Ik ben gaan zoeken en in contact gekomen met een stichting in de buurt. 
ik heb nu wekelijks contact met een palliatief medewerkster van Thebe. Heel fijn. Ik kan bij haar terecht met vragen over wat dan ook. 
1x in de week heb ik contact met de huisarts. 
Ik probeer te genieten van de goede dagen. 
ik merk wel dat deze dagen zeldzamer worden. Ga nog steeds naar mn werk. Ik vind het een fijne afleiding. Houd van mn werk en ben blij dat ik mijn werkzaamheden goed heb kunnen overdragen aan een collega. We doen het dus nu samen. In de ochtend voel ik me meestal het best. Als ik ga werken; moet je opstaan, aankleden, opmaken etc. 
Het kan zijn dat als ik dat niet meer heb, nog meer op de bank uitkom. 
sommige dagen vul ik ook zo. Van bank naar bed. Dat zijn niet de fijnste dagen zul je begrijpen. Ik heb geen relatie en de kinderen wonen ook niet meer thuis. 
Ik ben blij met de lieve mensen om me heen maar heb ook behoefte aan rust. Kan niet altijd maar doorgaan. 
Teveel plannen op een dag kan gewoon niet meer. Het is of werken of bezoek of een drankje op het terras. 
Keuzes zijn nu erg belangrijk. 
💕