Anuskanker en nu!!

Ik kreeg in Mei 2024 de diagnose Endeldarmkanker maar doordat ik enkele nog aanwezige clips in mijn darmen had (door bloedingen geplaatst) waren de scans niet goed daarna operatief verwijdert en opnieuw scans gehad en daaruit kwam Anuskanker. Het licht ging even uit maar gelijk over naar de orde van de dag. Ik John woon al ruim 25 jaar samen met mijn vriend en we hebben eigenlijk een goed leven en hebben alles op de rit. Mijn vriend Eduard werd in de bestralingsperiode 50 en ik wordt deze week 60. We kregen een gesprek met de chirurg en deze vertelde mij niet te gaan opereren omdat er dan een kans is dat je een stoma krijgt en dat wilde hij mij besparen. Ook vertelde hij dat er een grote slagingskans was om de kanker te bestrijden ik had geen uitzaaiingen en moest dus snel beginnen met behandelen. Toen hebben we iedereen om ons heen maar verteld wat er aan de hand was, en ja Anuskanker is een raar woord maar ik heb er totaal geen moeite mee gehad om dit tegen iemand te vertellen. Je hebt op dat moment zelf veel vragen maar je krijgt meer vragen van vrienden en familie dan dat je zelf hebt, dus daarin moet je ook bij jezelf bekijken hoe je daar op gaat antwoorden. Sommige komen met tips en die weten wel hoe en wat maar geloof me ieder mens is anders en voor vragen en antwoorden kan je het best bij de Radiotherapiegroep terecht en ook zei kunnen geen 100% garantie geven op hoe het verloop is maar geloof me ik ben trots op hun door de algehele ondersteuning die wij hebben gehad tijdens het hele traject en zelfs nu nog.

Tijdens de bestralingen wordt het moeilijker om naar de wc te gaan en kan je meer pijn krijgen maar daarvoor kan je dus ook medicatie krijgen en daar moet je wel om vragen(je mag ze 24 uur per dag bellen) ook als je thuis een ligbad hebt is dat een groot pluspunt je kan lekker een paar keer per dag 10 minuten in een warm bad gaan liggen zonder badschuim of shampoo en als het heftig wordt en je kan bijna niet meer naar de wc dan probeer het in bad te doen je hebt wel veel schoonmaak werk maar geloof me je kan wat makkelijker je ontlasting kwijt. Het geluk dat ik heb dat mijn partner me 24 uur per dag verzorgde/ondersteunde met alles, ook 33 x mee naar de bestraling en meer dan 20 x naar scans en andere afspraken in het ziekenhuis ook het hebben van een auto is een voordeel wij reden 30 minuten voor afspraak naar Arnhem en kwamen altijd 5 minuten voor de bestralingstijd binnen, het parkeren doe je voor de deur je hebt een pasje voor de slagboom.

Ik heb me dan ook verbaasd over de mensen die je daar dagelijks tegenkomt die komen dan ook voor hun bestraling maar komen met een taxi/busje en zitten soms een half uur tot uur te wachten voordat ze worden opgehaald en dan weer een half uur of uur (soms nog langer) naar huis rijden in een niet comfortabele taxibus. Ik dacht altijd ik mag niet zeuren en klagen en heb dit eigenlijk ook bijna niet gedaan al werd ik soms wel boos op mijn partner over de stomste kleine dingetjes maar heb me daar altijd ook gelijk weer voor verontschuldigt. Zelfs de Dokters en verpleegkundigen vonden ons het perfecte voorbeeld van hoe het moest, ik ben daarom trots op mijn partner maar tegelijkertijd heb ik steeds de gedachten hoe ik iets kan gaan betekenen voor de mensen die alleen moeten komen met een hobbelende taxibus.

Ik ben 1 July gestart en was 15 Augustus klaar met bestralingen de 2 weken erna waren heftig maar ik herstelde zeer goed en de donkere plekken zijn nu zelf helemaal niet meer te zien. Ben nu aan het afbouwen van de Fentanyl pleisters (had dit al gedaan maar te snel kreeg bijverschijnselen) maar hier ga ik volgende keer verder op in.

Je bent ZELF het belangrijkste JIJ staat op nummer 1

John