Hoe het begon

Eerst maar eens een beschrijving van de route naar de STC vanaf het begin. In september 2022 kreeg P. van de een op de andere dag een flinke, zachte bult op zijn linker ellenboog. Dokter Google (ik dus) leerde ons dat dit waarschijnlijk een slijmbeursontsteking was en dit zou vanzelf weer overgaan. En dat leek inderdaad zo te zijn. Tot de bult in oktober 2022 weer terug was. Nog niet echt een probleem, totdat P. in een weekend zo'n keelpijn kreeg dat we naar de huisartsenpost zijn gegaan voor advies en medicatie. Tijdens dit bezoek ook 'de bult' aan de orde gesteld en P. kreeg antibiotica mee tegen de keel, die ook zou kunnen werken tegen 'de bult' als deze door een bacteriĆ«le infectie zou komen. Helaas bleek dit niet te helpen, sterker nog, P. werd juist zieker. Woensdag na dat weekend naar de huisarts, waar bleek dat P. een sepsis in zijn arm had, rondom 'de bult'. Andere medicatie en bloedonderzoek. We moesten de grote rode plek op de arm, die dik en warm was, goed in de gaten houden. De arts had deze afgetekend en indien de plek over de lijn zou komen, moesten we meteen bellen. Gelukkig bleek de medicatie dit keer aan te slaan. Alleen het bloed was niet goed. Tussen oktober en januari zijn er diverse malen bloedonderzoeken gedaan, waarna we begin januari een verwijzing kregen naar de hematoloog met de aantekening 'vermoeden Kahler'. 

En dat bleek. De hematoloog had bij het eerste bezoek al zo'n sterk vermoeden dat het dit zou zijn, dan er meteen een beenmergpunctie gedaan werd, iedereen stond er al voor klaar. En meteen daar achteraan een CT scan van het skelet (die helemaal goed bleek te zijn). 

Geschokt door dit nieuws maar blij dat er meteen een punctie was gedaan en een CT scan was gemaakt, ontvingen we de volgende afspraken en ging naar huis. Geen idee wat dit allemaal zou betekenen en hoe het verloop zou zijn. Van Kahler hadden we nog nooit gehoord. Dat het ging om kanker van het bloed was ons inmiddels al duidelijk. Een traantje was op zijn plaats, maar een gebakje ook. Om in ieder geval onszelf moed 'in te eten' voor de periode die zou gaan komen.