Een jaar verder na de eerste diagnose, hoe gaat het nu?
Bijna een jaar geleden ging ik niets vermoedend naar de huisarts omdat ik dacht iets van een infectie te hebben. Helaas verliet ik met heel ander nieuws de huisartsenpraktijk, "er zat een zwelling in mijn baarmoederhals die onderzocht moest worden".
2015 werd een hectisch jaar met begin maart een operatie; trachelectomie en begin juli opnieuw de diagnose baarmoederhalskanker waarvoor ik chemo, bestraling en brachytherapie kreeg.
Half september heb ik de laatste behandeling gehad en vervolgens stond er (voor mijn doen) een lange periode van herstel te wachten. Door de chemo en bestralingen was mn conditie 0 en was ik erg verzwakt. Met behulp van 2 keer in de week oncologische fysiotherapie ben ik weer behoorlijk op kracht gekomen. Inmiddels heb ik nog maar 1 keer in de week fysiotherapie en mag ik over een maand stoppen. Ook mag ik sinds 2 weken het hardlopen weer gaan oppakken, iets wat ik voor deze ziekte graag deed! Het enige waar ik nog wel last van heb, zijn mijn darmen. Regelmatig heb ik nog last van diarree, met name wanneer ik iets vets heb gegeten.
De CT-scan in november en MRI in december lieten goede dingen zien! Mijn lymfeklieren hadden weer de normale grote en op de plek waar de tumor had gezeten was niets meer te zien op bindweefsel na. De bedrijfsarts ziet eindelijk ook in dat het goed met me gaat, vorige week heb ik groen licht gekregen om mijn werk weer op te gaan bouwen. Ik ben begonnen met twee dagen in de week weer voor de klas te staan! Wat is het fijn om weer te mogen werken!!
Veel positief nieuws dus!
23 februari heb ik weer controle in het ziekenhuis. Deze momenten blijven wel spannend, met name omdat ik al een keer positief nieuws heb gehad en de kanker even later toch terug kwam..
Het bericht dat we geen kinderen meer samen kunnen krijgen heb ik tijdens de behandeling 'weggestopt'. Ik wilde me focussen op het beter worden, dat was toen voor mij het belangrijkste (nu nog steeds trouwens).
Nu ik weer goed hersteld ben en me weer een beetje de oude voel, komt er ruimte om het nieuws dat we geen kinderen meer kunnen krijgen, te verwerken.
Ik ga er van uit dat 2016 een veel beter en mooier jaar gaat worden! Ik kijk niet alleen maar negatief naar de kanker, de ziekte heeft me ook positieve dingen gebracht. Ik geniet nog meer van het leven dan ik al deed, dingen waarover ik twijfel(de) doe ik nu gewoon, je leeft tenslotte maar 1 keer! Ik stop geen energie meer in mensen waar ik moe van word, ik denk meer aan mezelf en probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen maar tegelijkertijd kan ik ook van hele kleine dingen genieten zoals een heerlijk avondje samen op de bank en bedenken wat een geweldige lieve vriend ik heb!!
2015 werd een hectisch jaar met begin maart een operatie; trachelectomie en begin juli opnieuw de diagnose baarmoederhalskanker waarvoor ik chemo, bestraling en brachytherapie kreeg.
Half september heb ik de laatste behandeling gehad en vervolgens stond er (voor mijn doen) een lange periode van herstel te wachten. Door de chemo en bestralingen was mn conditie 0 en was ik erg verzwakt. Met behulp van 2 keer in de week oncologische fysiotherapie ben ik weer behoorlijk op kracht gekomen. Inmiddels heb ik nog maar 1 keer in de week fysiotherapie en mag ik over een maand stoppen. Ook mag ik sinds 2 weken het hardlopen weer gaan oppakken, iets wat ik voor deze ziekte graag deed! Het enige waar ik nog wel last van heb, zijn mijn darmen. Regelmatig heb ik nog last van diarree, met name wanneer ik iets vets heb gegeten.
De CT-scan in november en MRI in december lieten goede dingen zien! Mijn lymfeklieren hadden weer de normale grote en op de plek waar de tumor had gezeten was niets meer te zien op bindweefsel na. De bedrijfsarts ziet eindelijk ook in dat het goed met me gaat, vorige week heb ik groen licht gekregen om mijn werk weer op te gaan bouwen. Ik ben begonnen met twee dagen in de week weer voor de klas te staan! Wat is het fijn om weer te mogen werken!!
Veel positief nieuws dus!
23 februari heb ik weer controle in het ziekenhuis. Deze momenten blijven wel spannend, met name omdat ik al een keer positief nieuws heb gehad en de kanker even later toch terug kwam..
Het bericht dat we geen kinderen meer samen kunnen krijgen heb ik tijdens de behandeling 'weggestopt'. Ik wilde me focussen op het beter worden, dat was toen voor mij het belangrijkste (nu nog steeds trouwens).
Nu ik weer goed hersteld ben en me weer een beetje de oude voel, komt er ruimte om het nieuws dat we geen kinderen meer kunnen krijgen, te verwerken.
Ik ga er van uit dat 2016 een veel beter en mooier jaar gaat worden! Ik kijk niet alleen maar negatief naar de kanker, de ziekte heeft me ook positieve dingen gebracht. Ik geniet nog meer van het leven dan ik al deed, dingen waarover ik twijfel(de) doe ik nu gewoon, je leeft tenslotte maar 1 keer! Ik stop geen energie meer in mensen waar ik moe van word, ik denk meer aan mezelf en probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen maar tegelijkertijd kan ik ook van hele kleine dingen genieten zoals een heerlijk avondje samen op de bank en bedenken wat een geweldige lieve vriend ik heb!!