De diagnose

Ik zit op het werk en krijg een telefoontje van de huisarts: uitstrijkje bevolkingsonderzoek is niet goed, maar gelukkig zijn we op tijd. Het zit in het voorstadium van baarmoederhalskanker. Huisarts was adequaat en zorgde voor een afspraak met spoed bij een privé-kliniek voor een colposcopie. Ze vertrouwde het kennelijk toch niet helemaal.

Samen met mijn partner gingen ik op pad. Een kliniek op een bedrijventerrein tussen de toolstation en de Mc Donalds zorgde nog voor wat hilariteit. Het was een piepkleine kliniek met eenvoudige middelen (lees een oncomfortabele onderzoeksstoel).

Tijdens het onderzoek vertelde de gynaecoloog dat het niet goed voelde. Hij kreeg het speculum niet goed ingebracht.  Ineens was er geen sprake meer van voorstadium maar was het foute boel. We hoorden als een stel ijskonijnen het nieuws aan. Het daalde simpelweg niet in. Hadden we nog vragen? Nee die hadden we niet. Geen idee wat we moesten vragen. Het was vrijdagmiddag en maandag mocht ik me melden bij het LUMC in Leiden.

Dat was een zwaar weekend. Gezien de reactie van de gyneacoloog waren we bang voor het ergste scenario. Het zwaarste vond ik nog wel dat je je familie moet gaan informeren. Hoe vertel je je ouders dat je kanker hebt?

Maandagochtend LUMC: daar was al meteen geruststelling: we gaan je genezen. De tumor was toch niet doorgegroeid naar de baarmoeder. Inwendig onderzoek ging hier veel soepeler en er volgde een aantal onderzoeken waaronder een biopt (men had niet zo'n vertrouwen in die van de kliniek...), de MRI, thoraxfoto, bloedonderzoek. Door drukte bij de MRI dan eindelijk na twee weken de uitslag: FIGO stadium I IB2. Behandelplan: Wertheim-operatie over 1,5 week.

In die tijd heb ik geprobeerd nog zo'n uur of 5 per dag te blijven werken. De stress hakte er behoorlijk in en zorgde voor flinke vermoeidheid en concentratieproblemen. Vrijwilligerswerk heb ik ook in de koelkast moeten zetten. Hoe kun je mensen "gezellig" rondleiden met deze stress. Dat was duidelijk: niet dus.

De vrijgekomen tijd heb ik vooral besteed aan veel wandelen. Daarmee kweekte ik wat conditie en voor mij geldt dat ik vooral tijdens het wandelen mijn gedachten op een rij kan zetten.