Begin van een rollercoaster

7 maart. 2024 

Ik wordt door de longarts waar ik al langer onder behandeling ben voor mijn astma doorgestuurd naar de kno arts omdat ik hees blijf. Iets waar ik al bijna twee jaar mee rondloop.sommige momenten kan ik niet eens praten wat lastig is in mijn werk als verpleegkundige in de thuizorg.

Daar zegt de arts nadat hij in mijn keel heeft gekeken , zegt hij dat hij met een camera gaat kijken " help" . Bij het kijken met de camera ziet de kno arts dat mijn stembanden niet goed sluiten, en verteld hij dat mijn linker amandel er raar vervormd uit ziet en dat hij daar een biopt van wil nemen.Ik zeg tegen hem nu niet want heb nog een aantal clienten waar ik heen moet want hier had ik niet op gerekend . hij zegt dat er wel spoed achter zit ? dus dat ik binnen drie dagen een nieuwe afspraak krijg om biopten te laten nemen.

11 maart 2024 

Wederom naar het HMC westeinde ziekenhuis voor de biopten. Viel me achteraf mee , je krijgt een verdovingsspray in je keel gespoten waarvan de arts zegt dat het naar bananensnoepjes smaakt en hap hap er werd wat getrokken was niet pijnlijk en de biopten waren genomen. Nu een week wachten op de uitslag.

19 maart 2024 

Eerst twee clienten verzorgd in de wijk daarna door naar mijn afspraak. tja dat was achteraf ( maarja als je alles van te voren weet) niet zo slim .Afspraak liep ook nog eens 1,5 uur uit omdat de arts naar een spoedoperatie was. Maargoed uiteindelijk wordt ik bij een andere arts naar binnen geroepen?? Hij verteld mij dat de biopten niet goed zijn en dat ik keelkanker heb, en dat ik waarschijnlijk 35 bestralingen nodig zal hebben en wel kans heb op genezing. Helemaal van slag ik was alleen naar de uitslag gegaan en had hier niet op gerekend verlaat ik het ziekenhuis , wetende dat ik mezelf bij elkaar moet rapen om nog drie clienten te gaan helpen die op mij zitten te wachten.

Mensen vragen zich vast af wat mij bezield heeft toch " mijn mensen " te gaan helpen. Mijn man gebeld waarmee ik al ruim 35 jaar samen ben. en gevraagd of hij in de middag mee terug naar het ziekenhuis kon gaan, omdat ik eigenlijk aansluitend een afspraak had met de oncologie verpleegkundige ( gevraagd of ik later terug kon komen voor die afspraak en dat kon gelukkig dus moest om 14 uur terug zijn)

om 14 uur waren we terug in het ziekenhuis en maakte we kennis met Desiree een fijne verpleegkundige die ons van alles uitlegde , wat er allemaal ging gebeuren in de komende twee weken en dat er vast nog meer afspraken bij zouden komen. Wel gaf ze aan zelf geen afspraken te gaan verzetten maar dat we haar hiervoor moesten bellen. Daarna verslagen weer naar huis.  Alsof iemand met een moker op mijn hoofd had geslagen. Zo werk je zelf bij ongeneeselijk zieke mensen en zo ben je zelf ziek.