week 4 van een rollercoaster deel 1

8 en 9 april 2024

Week vier is inmiddels aangebroken. Maandagavond en dinsdag ochtend tot 14 uur ben ik gewoon gaan werken. Even mijn gedachten met wat anders bezig houden. Heerlijk om even " gewoon" te zijn. Dinsdag 9 april een dag waarvan ik hoopte dat deze nooit voorbij zou gaan.

10 april 2024

De hele dag hik ik tegen de tijd aan , ben  sjacherijnig omdat ik niet meer mag roken, ja ik weet het jullie zullen wel denken is die sigaret zo belangrijk. Nou in de moeilijkste periode in je leven verplicht te moeten stoppen is geen makkelijke weg vind ik persoonlijk. Dan is het dan toch 14.30 en we gaan op weg mijn schoondochter ophalen die meegaat voor de uitleg en de eerste bestraling. In het ziekenhuis aangekomen zijn we natuurlijk veel te vroeg , eerst maar even koffie drinken. Om 15.45 dan maar richting de afdeling radiologie. Helaas liep het iets uit en iets na 16.10 werd ik dan opgehaald , had het liefst heel hard weg willen lopen maar ik moet wil ik hiervan genezen. Eerst kregen we uitleg wat en hoe er zou gebeuren ze vertelde toen ook dat ik op donderdag mijn twee bestralingen zou gaan krijgen, gezegd dat ik hier niet blij mee ben omdat ik zo lang mogelijk nog wil blijven werken en het dan wel heel lastig gemaakt wordt. ze gaan nu wel kijken of de dubbele bestraling op woensdag of vrijdag kan gaan plaatsvinden. Ik wordt geinstaleerd op de tafel , masker gaat op pfff wat zit dat ding zo strak op mijn gezicht , verpleegkundige zegt ik vind dat het te strak zit dus haalt een ander kussentje. Opnieuw het masker vast moet even met mijn hoofd bewegen en klik klik ze maken het vast op de tafel , ik denk nog er zou maar brand uit breken dan lig ik hier vast en kan geen kant op die gedachten ik krijg het niet uit mijn hoofd. Er wordt een scan gemaakt , ik lig niet goed masker weer af iets verplaatsen en opnieuw een scan , ik lig nog steeds niet goed. linker schouder moet iets omhoog , pfff ik lig nog steeds niet goed. Helemaal van de tafel af en via de andere kant er weer op , ik zeg nog die voetensteun moet een tikje naar mij toe ik heb teveel ruimte, dan weer een scan , eindelijk lig ik goed. dan tikken de minuten verder ik heb geen idee want ik zie niks en hoor alleen het apparaat een beetje zoemen. en dan opeens komt er iemand aan lopen. Het is klaar voor vandaag, voel een beetje warmte aan de linker kant van mijn keel. Ik krijg de afspraken kaart en zeg nou tot morgen dan maar, en hup zo snel mogelijk weg hier. Op de terug weg naar huis mijn werk gebeld dat ik een uur later begin met mijn route. De eerste bestraling zit erop en de tranen zitten hoog. nog 34 te gaan.