Week 9 deel 3

De hele week niet geschreven voelde me echt beroerd , heb dan ook echt heel veel geslapen .

Woensdag 15 mei 2024 

Ik had eerst een bestraling degene die nu op de bestralingskamer staan zeggen eigenlijk niks tijdens de behandeling het masker zit strakker dan ooit in mijn nek dus heb het gevoel dat alles dichtgeknepen wordt . Ondanks het in mijn gegevens staat ! Ik zeg er maar niks meer van alleen deze week nog en de bestralingen zitten erop . Ben er moe van . Daarna door naar de radioloog een peg sonde wil hij niet laten plaatsen omdat het toch een operatie is . Mijn neus zit onder de pus en open plekken . Mijn nek en hals zien er niet uit . Hij schrijft mij weer iets laxerends voor aangezien ik steeds geen 💩 heb ☹️ vrijdag neemt hij weer contact op of dat nu beter gaat . Daarna door naar de oncologie verpleegkundige om toch het “ touwtje” te gaan proberen . Daar even moeten wachten . De KNO arts moet van boven komen van een operatie die besluit met een camera te kijken waarom een bridle niet lukt daarna wil ze het toch nog een keer proberen. Ik denk nog nee echt niet maar voel me te ziek om tegen te stribbelen wat ze ook doet ze krijgt de bridle er niet in . Het doet afschuwelijk veel pijn de tranen biggelen over mijn wangen wil het uitschreeuwen maar zelf dat lukt mij niet meer. Dan gaat de verpleegkundige toch een touwtje halen. Tot mijn grote verbazing wordt het touwtje geplaatst en daarna een pleister!!! Volgens mij was het de bedoeling om iets te hebben zonder pleister zodat mijn huid kan gaan genezen !! Het zal allemaal wel. Helemaal van slag ga ik weer weg via de receptie om nog een andere zalf te halen. Daar zijn ze echt heel lief maar ik kan niet meer stoppen met huilen. Het enige wat ik wil is hier weg en naar huis. 

Donderdag 16 mei 2024

De een na laatste dag is aangebroken . Weer dezelfde mensen als de afgelopen dagen dus denk oké zal wel.  Na de bestraling moeten we 2 uur wachten op een gesprek met de psycholoog. Ze vraagt van alles moet daardoor veel praten wat lastig is. Als ik veel praat dan schuift de sonde heen en weer en wordt ik misselijk. Ik maak dan ook niet de hele intake af .er wordt veel gevraagd over vroeger ect. Daar denk ik gewoon niet vaak aan weet wel dat ik dingen anders heb gedaan met mijn kinderen. Maar het is wat het is . Dat is nu niet het probleem . Mijn hoofd wil er gewoon niet aan dat ik kanker heb.  Thuis gekomen duik ik gelijk mijn bed in ben er klaar mee voor vandaag .

Vrijdag 17 mei 2024

We moeten al vroeg in het ziekenhuis zijn voor de een na laatste bestraling . 8.30 het masker wordt opgedaan . Alles zit strak door de vele pleisters in mijn nek zowat rondom. De sonde zit vervelend dus ik gebaar met mijn hand dat die anders moet. Ze legt de sonde nu richting mijn borst zodat het minder aan mijn neus trekt.  Ik probeer een oog op een kiertje open te krijgen . En zie een grote schildpad boven mijn hoofd 🤪 zou toch een stuk fijner zijn als je je ogen open kan doen en gewoon zou kunnen kijken. Nadat ik weer bevrijd ben van het masker zegt de broeder nou nog een keer . Thuis gekomen gaat Don naar zijn werk en ik duik op de bank . In de middag haalt Lisa mij op voor de allerlaatste bestraling , mijn knuffeldeken die ik van mijn lieve vriendinnetjes heb gekregen gaat mee . Samen voor de laatste keer door de deur heen. Om hier hopelijk voorlopig niet terug te komen. Masker gaat op ik denk pfff dit is de laatste keer . Mijn gedachten gaan alle kanten op , hoe gaat het nu verder . Eigenlijk weet ik niks zie wel afspraken staan de komende maanden in mijn ziekenhuis agenda maar geen scan of iets. Volgende week toch maar eens vragen . En dan is het klaar ze komen weer naar binnen gelopen . Ik besluit het masker mee te nemen . Wat ik ermee ga doen weet ik nog niet . Lisa mijn dochter heeft nog bij de Balie nagevraagd waarom er nog geen mepilex borders geleverd zijn. Ze zullen er achteraan gaan , gelukkig had ik nog een voorraadje voor in de wijk die ik nu zelf heb gebruikt.  Na de bestraling zet Lisa mij weer af en gaat vlug naar haar werk. Thuis gekomen staat er een verrassing op tafel van onze middelste zoon Melvin en zijn gezin een mooi bloemstuk en een heel lief kaartje💝het is allemaal veel vandaag. Vroeg naar bed 

Zaterdag 18 mei 2024 

Vandaag uit geslapen. Maar moet er dan ook echt wel uit en een beetje opschieten . Vandaag staat er weer een echo gepland die mijn nichtje Beau heeft geregeld . Donderdag staat er ook nog een gepland we besluiten toch te vragen of ze wil kijken wat het gaat worden . Stel dat ze het donderdag niet zien omdat de kleine uk niet mee werkt dan is dat “ lastig” 🤪 want vrijdag is de gender reveal party 🩵🩷  🎈 🥳 ze kunnen het zien . Spannend nu moet ik de hele week mijn mond tegen iedereen zien te houden. Komt goed uit dat ik liever niet praat 😂 wanneer ik teveel praat wordt ik erg moe en misselijk en krijg ik braakneigingen 🤮 . 

Zondag 19 mei 2024 

De hele dag weinig gedaan , we zouden eigenlijk naar de camping gaan maar ik ben er te moe voor . Nou er komen vast nog dagen genoeg dat ik er heen kan.