Vervolg
Vanochtend zou de grote dag zijn. De intake bij de medisch psycholoog. Netjes wat vragen beantwoord die ik zelf van internet heb gehaald om met die antwoorden een goede lijn in het gesprek vast te kunnen houden.
Helaas werd de psycholoog op het laatste moment ziek en zijn collega's zijn volgeboekt.
Nu kan ik de bevinding pas delen na de vervolgafspraak, als ik het ruim neem rond half juni.
De rest van de dag zal ik met aandacht voor mezelf benutten voor wat ik graag doe. Wat dat is, de dag zal het zeggen ..
9 reacties
meh, wat een bummer... Hopelijk kan je er voor jezelf nog een mooie dag van maken!
Wat een tegenvaller als ze dan op het laatste moment nog afzeggen…
Buiten wat een psycholoog voor jou kan betekenen denk ik dat het met jouw ziekte sowieso goed is om meer rust te nemen en goed naar je lichaam te luisteren.
Ben je moe probeer er dan ook aan toe te geven, wellicht merk je dan na een tijdje al verschil in de vermoeidheid ☺️
Heel veel succes en beterschap
Dank je Joyce.
Dat doe ik zeker, naar mijn lichaam luisteren. Ik rust zoveel meer. En zeker maakt dat verschil.
Ik blijf ook (zeer) actief, niet langer ten koste van alles echter.
Dat is balen! Ik weet sinds juli 2022 dat ik CLL heb. Achteraf was ik en ziek/vermoeid door de CLL en was ik door het niet begrijpen van mijn ziekte hard op weg naar een (nieuwe) burn-out. Ik kwam erachter, omdat ik ondanks steeds beter wordende zelfzorg ik alleen maar achteruit ging in conditie en doordat ik dat niet accepteerde te veel over mijn grenzen ging. Inmiddels zijn we bijna twee jaar verder en durf ik oprecht te stellen dat ik me goed voel. Soms (best vaak ;P) ga ik nog wel even over mijn grenzen heen, maar ik weet ook dat ik de rekening krijg en die moet accepteren.
Het was een lange, lange weg! Ik merkte na mijn diagnose al snel dat ik in oude en onwenselijke (voor mezelf!) patronen viel en dus zocht ik hulp via de bedrijfsarts en de huisarts. Stapje voor stapje werd de hulp steeds intensiever en hoewel het me heel veel energie kostte ben ik superblij dat ik dit proces doorlopen heb (en nog steeds, we zijn op de goede weg, maar nog niet helemaal klaar ;)) In het jaar voor mijn diagnose en de 1,5 jaar erna verloor ik zo'n 70% van mijn energie en conditie, op het zwaarst van de therapie was dat zelfs 80%, maar dat was maar van korte duur. Inmiddels ben ik de vruchten aan het plukken van het harde werken en het is het meer dan waard! Niet alleen voel ik me mentaal weerbaarder en beter dan ooit in mijn leven, ook fysiek gaat het een klein stukje omhoog. Doordat ik me mentaal zo goed voel kan ik mijn energie veel beter managen (ook dankzij de untire app, die gaf me veel inzichten in hoe ik omga met mijn energie ). Door op tijd rust te pakken en niet na te denken over wat anderen denken, voelt het alsof ik mijn oude leven weer een beetje terug heb. IK weet dat het niet zo is, ik ben echt wel behoorlijk beperkt, maar ik heb weer het hoogste woord en ben vaak vrolijk. Ook kan ik beter aangeven dat ik moe ben en dan even niet zo leuk ben.
Bijzonder is mijn ervaring met afvalmedicatie. Door allerlei redenen kamp ik met ernstige morbide obesitas en voor mijn diagnose had ik ondanks het morbide overgewicht een prima conditie. Door het kwijtraken van de conditie en de behoefde om dit op te lossen met eten werd het probleem letterlijk groter. Met behulp van psycholoog en huisarts traject gestart en het bizarre is dat de medicatie die ik nu gebruik mij zo'n 10% oude energie terug heeft gegeven. Dat gevoel was echt bizar. Grootste bijwerking is vermoeidheid dus ik had ingecalculeerd dat ik nog moeier zou worden, maar binnen een paar dagen zei ik dat ik meer energie had.... en na een week wist ik het zeker. Inmiddels 12 weken bezig met medicatie en naast 9kg lichter ook een makkelijker op te bouwen conditie en nog steeds meer energie. Het voelt letterlijk als een wonder dat ik na zoveel moeite en steeds maar afnemende energie nu weer op weg naar boven ben. Veel mensen denken dat het komt door het gewichtsverlies, maar ik wijt het voor 95% aan de medicatie, hoe het werkt geen idee. Wat ook opvalt is dat conditie opbouwen sinds de medicatie veel makkelijker gaat en bewegen dus ook veel makkelijker. Denk dat ik dat nog het meest gemist heb de afgelopen jaren... gewoon lekker kunnen bewegen zonder zwarte vlekken of verzuring in de spieren omdat het teveel is. Ik kan nog steeds veel dingen fysiek niet en zeker aan het einde van de dag kosten dingen me veel moeite, maar als ik kijk waar ik 5 maanden geleden stond en waar ik nu sta ben ik echt zoooo blij!!.
Goh, ik wilde jou een hart onder de riem steken en toen bleken er veel woorden mijn gedachten uit te moeten... ik wil sorry zeggen voor dit relaas, maar ik weet dat ik geen sorry hoef te zeggen over mijn proces maar dat is nog steeds makkelijker gezegd dan gedaan.
Moedig van je dat je de stap naar de psycholoog gezet hebt! Balen dat je nu weer paar weken moet wachten, ik hoop dat jullie een goede klik hebben! Dat is heel belangrijk, dan is het fij om hulp te ontvangen. Ik ben dankbaar voor de hulp die ik de afgelopen periode heb gehad. Ik was helemaal vastgelopen door het gebrek aan energie en uitzichtloosheid maar nu voelt het alsof ik weer aan het roer sta en dat gun ik iedereen! Succes dus de komende tijd en blijf vooral schrijven over je ervaringen, tenminste als dat je helpt om je beter te gaan voelen.
Je staat niet alleen in deze strijd, maar ook niet in hoe je je voelt!
Liefs Jojo
Jojo,
Wat mooi dat je dit zo beschrijft. En elk woord is raak, ik kijk daarom naar de inhoud in plaats van de lengte.
Je bent open en eerlijk. Ik ben lang vrij obese geweest. Ik ben als jongen tot jongeman altijd mager geweest, dus dacht ik zo obese kan ik niet zijn.
Als ik nu de foto's van toen terugzie, denk ik, ja ik heb het ver laten komen. Ik heb niks tegen obesitas overigens, zeker omdat je als mens de oorzaak erachter niet altijd weet, zeker niet bij een ander.
Ik doe altijd mijn uiterste best uit vooroordelen te blijven. Ik ervaar veel in dit hele proces precies zoals jou. Ik kom veel beter voor mentale en fysieke grenzen op en kan dus meer doen dan eerst lijkt het wel. Zeker betaal ik er soms de prijs voor als ik teveel doe.
Ja, deze deskundige leiding werpt ook zijn vruchten af. Het doet sowieso al goed dat je gehoord en gezien wordt en dat door iemand met veel kennis en kunde. Uiteindelijk komt het erop neer dat je het beste maakt van de potentie die er in zijn algeheel nog in je zit. Ik voel me veel minder slachtoffer, maar wel het waard om uit te komen voor dat ik deze ziekte heb en dat de gevolgen er ook zijn en dat ik die ruimte mag nemen. Altijd gezellig zijn hoeft niet. Ga er maar vanuit dat anderen die je oprecht waarderen het moedig vinden hoe je de ziekte draagt.
Ik heb eigenlijk alleen maar de behoefde om Amen te zeggen. Ook ik herken me in jou woorden!
Fijn dat de deskundigen je helpen! Maar wees ook trots op jezelf! De deskundigen helpen je de weg te wijzen, maar je moet het pad zelf bewandelen en de juiste keuzes maken.
Vandaag had ik weer leefstijltraining en je ziet zo het verschil tussen de mensen die zich verschuilen achter van alles de mensen die proberen te verbeteren.
Dikke knuffel!
Ik heb eens op eigen kracht een dieet gevolgd en het is frappant hoeveel meer energie je lijkt te krijgen als je wat substantieel gewicht kwijtraakt. Maar 9 kilo altijd meeslepen is nogal wat. Alsof je altijd een emmer water meeneemt. Op je wandelingen, trap op en af. Menigeen zou dan al vroeg afhaken, maar als het aan je lijf zit, dan kun je dat gewicht niet zomaar even neerzetten.
Chapeau voor jou, ga zo door 😘
Afvallen is altijd een knap iets, er spreekt veel zelfwaardering uit voor jezelf en juist als je het doet vanuit een voor jezelf minder fijne situatie is het zeer bewonderenswaardig. Ook mijn chapeau richting Jojo..
Dank jullie beiden! Voor een gezond gewicht moet ik nog wel meer afvallen dan die 9 kg... maar inmiddels zijn er wel gewoon weer 2 extra kg af.... dus we zien wel waar het schip strand. In ieder geval voel ik me elke dag een stukje lichter en dat maakt positief blijven wel een stuk makkelijker <3