Hoe leef je in de continuïteit van de onzekerheid?
https://nos.nl/l/m/2280447
Als je de uitzending bekijkt doet het je beseffen hoe enorm ingewikkeld dit is voor alle betrokkenen! Welke ingrediënten kies je in al die ingewikkeldheid om ook die tijd waardevol te laten zijn. En dat geldt voor alle betrokkenen. Het is volgens mij de kunst om je leven ook dan nog zinvol en liefdevol te blijven inkleuren hoe moeilijk dat ook is. Door alle zwaarheid liggen depressiviteit, onverschilligheid en zinloosheid op de loer en gaat alle glans van extra tijd verloren.
Mijn persoonlijke situatie is dan niet zoals weergegeven, maar voel ook bij mij/bij ons de ingewikkeldheid en kwetsbaarheid van alles.
7 reacties
Heb de uitzending ook gezien, eerder was er al één over uitbehandeld zijn. Ik was blij dat er aandacht was voor dit onderwerp. Het gaat zo vaak over de problemen ná kanker. Natuurlijk kunnen die ook heel groot zijn, maar wat als er geen 'na kanker' meer komt? Ik heb toch het idee dat dat nog een stukje moeilijer is.
Ik weet niet of het moeilijker is. Tuurlijk, als er geen behandeling meer mogelijk is, eindigt het. Maar die continue onzekerheid over hoe lang nog, terwijl je eerder dacht dat het al snel voorbij zal zijn. Niet meer weten hoe je je leven verder moet inrichten. Ik denk niet dat je kan spreken over het ene is moeilijker dan het andere. Bij de een duurt het alleen langer dan bij de ander.
Ik heb zojuist de curatieve fase afgesloten, maar ook voor mij blihft het onzeker. De 5-jaaroverleving is 70%. Dat is best groot, maar ik weet dus ook nooit of en wanneer hrt terugkomt. Ik moet nog kijken hoe het blijft gaan met de vermoeidheid. Kan ik nog volledig blijven werken? En ondertussen hoor ik heel vaak dat ik er zo goed uitzie. Ikzelf en de mensen om me heen zullen daar ook moeite mee gaan krijgen.
Ik ben erg benieuwd hoe ik hier mee om zal kunnen gaan. Ik heb overigens wel hulp van een gestalttherapeut daarbij. Ik kan iedereen aanraden om hulp hierbij te zoeken. Ik denk dat het bijna niet te doen is alleen.
Bedankt voor je reactie, Zilvervlerk. Ik verwoordde het niet duidelijk, denk ik. Ik vergeleek niet de beide situaties uit de reportages, maar bedoel dat ongeneeslijk ziek zijn erg moeilijk is; dat was in beide reportages het geval.
Hiermee wil ik ook zeker niet zeggen dat wèl beter worden niet moeilijk is, want ook de problemen na kanker kunnen groot zijn. Ik wil jou daarmee heel veel sterkte wensen en hoop dat de kanker noot meer terug zal komen.
Ik heb, toen ik hoorde dat ik niet meer beter werd, ook hulp gezocht, bij een psycholoog. Zij heeft mij o.a. geholpen met die verwarrende opmerking "je ziet er goed uit", die hoorde ik ook steeds. Mijn eerste blog ging daarover.
Het allerbeste en hartelijke groet,
Hanneke
Beste Hanneke, dank je wel.
Ik vind het ook moeilijk om de juiste woorden te vinden. Lukt me ook niet altijd. Ik wens je heel veel sterkte.
Liefs, Karin
Hoi Hanneke,
Mij helpt het ook enorm dat ik hulp heb ingeschakeld, in mijn geval mijn haptonoom. Bij hem voel ik me vrij. Vrij om enorm te lachen en intens te janken. Na elk bezoek voel ik me weer lichter. Het helpt even los te zijn in mijn hoofd en daardoor lukt het me focus te houden om zoveel mogelijk die dingen te doen die nog waarde voor me toevoegen. Met vallen en opstaan. Ik wens je, ondanks alle heftigheid die is, toch ook nog momenten met glans voor jou.
lieve groet,
Mique
Zeker zijn die mooie momenten er, Mique. Het vallen hoort erbij maar ik sta ook altijd weer op.
Bedankt voor je inspirerende blogs, ik lees ze graag.
Voor jou ook veel sterkte, liefs,
Hanneke
Ik heb ook beide reportages gezien en ik hoop dat heel veel van mijn naasten, familie, vrienden en kennissen ze ook gezien hebben. Ik ben blij dat er meer aandacht komt voor de 'nieuwe groep' kankerpatiënten: degenen met een slechte prognose die palliatief behandeld worden, maar nog lang niet terminaal zijn en mogelijk (en hopelijk) nog jaren leven.
En ook ik wil eigenlijk niks vergelijken in de trant van erger of moeilijker en de problemen na kanker beslist niet onderschatten of bagatelliseren, maar in mijn beleving is het toch wel een verschil of de tumor weg(gehaald) is of nog sluimerend in je lichaam zit en je zeker weet dat je daar op enig moment dood aan zult gaan.
Hoe dan ook: wij die niet beter worden maar ook niet meteen ziek worden en doodgaan, hebben min of meer 'nieuwe' problemen en onze naasten ook. Het is prettig als de buitenwereld dat ook beseft. Ik heb overigens zelf ook hulp ingeschakeld.
Tip: lees de blogs 'Palliatief, vervelend woord' en 'Het zwarte gat' van HeleentjeM.