Liefde voor mezelf

Lieve lezer,

Als ik in juni 2017 wordt geconfronteerd met een zeldzame vorm van buikvlieskanker, PMP ben ik verwart, boos en intens verdrietig. Dagelijks breng ik mijn zoontje van 7 naar school, maar vanaf dat moment is dat niet meer hetzelfde. Ik probeer mezelf staande te houden, maar als Tim dan in de klas op mijn schoot kruipt en ik hem in mijn armen sluit, rollen de tranen rijkelijk over mijn wangen. Het idee dat ik hem wellicht niet volwassen zie worden dringt pijnlijk tot me door. Wat een verdriet doet dat. De lieve schat die op mijn 41e in mijn buik landt, terwijl iedereen een zwangerschap op die leeftijd voor onmogelijk hield. Mijn zwangerschap verloopt zeer voorspoedig en op  5 augustus 2010 is het zover. Tim wordt bij ons in Costa Rica geboren op onze droomplek, de jungle van Uvita. We zingen een lied “droom maar” dat ik voor Tim geschreven heb op muziek van Marco Borsato (Slaap maar) als hij op mijn buik is gelegd. Het reffrein dat zo mooi past bij de droom die papa en ik daar aan het bouwen zijn.

Droom maar
En “be who you wanna be”
Met jouw kracht en energie
Zal d’wereld nog mooier zijn
We wensen dat je open bloeit
Je reis hier is net gestart
De route staat in je hart
En voel je vrij

Als dan in 2011 blijkt dat onze droom in Costa Rica financieel niet haalbaar is moeten we opnieuw kiezen. We kiezen voor ‘voorlopig’ vertrekken naar Nederland en daar weer geld te verdienen. Eerst mijn man en een paar maanden volgen Tim en ik met 2 koffers. Van de warme groene jungle, naar een appartement in het stenen Amsterdam.
Veel tranen vloeien en ik ben in de war dat ik datgene waar ik mijn liefde, mijn tijd en energie in wilde stoppen ‘zomaar’ ineens verdwenen was. Met mijn ziel onder mijn arm, mijn zingeving is zoekgeraakt.
In 2012 besluit ik om een kleine serie bronzen beeldjes te maken op het thema "houden van mijzelf". Waarvan degene op de foto er één is, "Ik hou van mij".  Ze zijn me heel dierbaar en wilde daar toen meer mee gaan doen, maar dat is me niet gelukt. Ik was bang, bang dat het niet zou lukken.

En dan wordt ik ineens in 2017 zo ziek, dat ik me ernstig bewust wordt van mezelf. Zingeving en doen waar je van houdt Mique. Het is oh zo belangrijk om mezelf te voeden en gezond te houden…. Ga het doen alsjeblieft! Ik maak sinds kort weer kleine stapjes in de goede richting, ik ben weer aan het creëren, maar ik vind het nog steeds heel spannend. Echter, de confrontatie dat het leven op deze bol maar tijdelijk is, geeft me nu wel het lef om door te zetten.

Wat doe jij aan zingeving om jezelf positief te voeden? 

Pura vida,

Mique