Ruimte voor mooie nieuwe dingen
Lieve lezer,
Afgelopen maand heb ik samen met mijn gezin afscheid genomen van onze prachtige droomplek in Uvita - Costa Rica. Daar waar Maarten en ik onze ziel en zaligheid in staken om in de overweldigende jungle een nieuw bestaan op te bouwen. Enerzijds een verdrietig proces, maar uiteindelijk ook prachtig mooi om te voelen dat het goed is. Zoals ik met veel dingen doe, heb ik mijn hart en ziel in het afscheid gestopt en het in Nederland voorbereid met een afscheidscadeau, iets blijvends. Deze heb ik daar in 'onze' rivier, die naast ons huis liep, gemonteerd (zie foto). Prachtig mooi om dat zo met zijn 3tjes te kunnen doen.
Missie geslaagd! En het voelt goed zoals het is.
Nu, weer terug in Nederland, heb ik weer ruimte om mijn hart te openen voor andere mooie dingen op mijn pad. Te groeien naar meer zingeving. Langzaam ben ik hierin op weg en weet er steeds meer vorm aan te geven. Toen ik zelf geraakt werd door kanker in 2017 en voelde dat mijn levensreis waarschijnlijk eerder eindigt dan ik ooit bedacht had, werd ik geraakt met grootst verdriet. Het idee dat ik mijn zoontje niet meer vast kan houden en knuffelen en hem niet kan bijstaan in de groei en bloei van zijn levensreis. Dat raakt mij diep van binnen. Ook nu ik dit weer schrijf rollen de tranen over mijn wangen.
Om van dat grootse verdriet, waar mijn hele hart en ziel in verborgen zit, iets moois te maken heb ik een heel persoonlijke zilveren armband voor hem gesmeed. Een armband met een intens dierbare boodschap van mij aan hem, met de gedachte dat deze hem voor altijd kan omarmen en verwarmen ook als ik er fysiek niet meer ben. Ik ben blij en opgelucht dat deze armband nu stilletjes op hem wacht. En mocht het zover zijn, dan kan ik hem nog persoonlijk aan hem geven. Dat geeft me rust en een herziene balans.
In dat kader maak ik nu stappen om iets dergelijks ook voor een dierbare van andere mensen te smeden. Ik vind het heel spannend, maar de kracht die het me geeft omdat ik voel dat het goed is, houd me op mijn pad.
Meer lezen?
Lees meer op Atelier LoveJoe.nl en ben benieuwd wat je er van vindt.
Pura vida,
Mique
5 reacties
Wat mooi, Mique. Ik heb ook op je website gekeken en verbaas me er weer eens over hoe ernstige ziekte kan leiden tot heel bijzondere vormen van creativiteit.
Ik wens je toe dat je nog heel veel mooie sieraden kan maken.
Liefs, Hanneke
Dank je wel Hanneke voor je lieve woorden. Het voelt voor mij zo krachtig om me hier voor sterk te maken omdat ik weet hoeveel rust het me heeft gegeven dat ik weet dat de armband voor mijn zoontje in stilte op hem wacht. Het hele proces heeft me heel erg geholpen weer mezelf te hervinden en weer om me heen durf te kijken. Ik hoop nog lang mooie dingen te mogen maken, maar ben door alles wat is wel meer een mens van dag tot dag geworden. Ik wens jou in jouw proces ook veel liefde en tijd om mooie herinneringen te maken en op te halen.
Liefs,
Mique
Wow wat een prachtige armband heb jij die gemaakt? wat een kunstenares ben je.
Verder wil ik toevoegen wat waarschijnlijk te laat is en niet zal helpen meer, maar misschien heeft het nog waarde om contact op te nemen met Anka Sijtsema, zij is duitse, woont in Nederland en heeft alvleesklierkanker met uitzaaiingen in het buikvlies overleefd op haar manier...ze is nog gezond. Haar verhaal is ook te lezen, als je interesse hebt wil ik het opsturen. Het lijkt wat ongepast nu maar toch geef ik het maar aan. Groetjes.
Dank voor je lieve reactie "Appelflapje",
Ik smeed de armbanden zelf. Ze zijn geheel van zilver en handgemaakt. Als je het leuk vindt kun je er meer over lezen op lovejoe.nl. Daar staat mijn verhaal en wat mij ertoe gebracht heeft.
Ik begrijp niet wat je precies bedoelt met "waarschijnlijk te laat en niet zal helpen". Voor mij? Voor Anka"? Ik hoor t wel.
Lieve groet Mique
Hoi, nou ik bedoel daar mee...ik 'lees' in jou blog dat jij open staat voor een persoonlijke aanpak en dat je gezond eet en mediteert bijvoorbeeld. Mijn aanvulling was bedoelt om te zeggen tegen jou dat ik denk dat je goed bezig bent en misschien ook open staat voor de aanpak die Anka Sijtsema heeft gevolgd. Ik zelf dat kanker bij iedereen anders is en er nooit een "one size fits all" is. Daarom wil ik je deze link sturen over hoe haar aanpak was. Maar tegelijk voelt het bezwaarlijk omdat het dan misschien overkomt alsof je niet al alles aanpakt en alsof het zomaar 'even' gedaan kan worden. Dat denk ik niet. Feit is wel dat Anka het overleefd heeft tot dusver maar het is ook irritant dat mensen met goed bedoelende tips aankomen bij zo'n ernstige ziekte en ik in jou blog lees dat de prognose slecht is.
aanvulling: ik keek net bij Anka en lees dat haar ziekte is terug gekeerd na een jaar kanker vrij geweest te zijn...:-( verdrietig.