Nog 42 dagen... gelukt! :-)
Nog 42 dagen te gaan en dan is het zo ver: Alpe d'HuZes. Vorig jaar als individuele deelnemer de berg op en nu als teamcaptain van de twee teams van kanker.nl
8 (ex- of chronisch) kankerpatiënten, 5 naasten, 1 nabestaande en 4 professionals rond kanker.nl. Maar daarnaast zijn wij ook fietser, runner, wandelaar en handbiker in de strijd tegen kanker aangevuld met drie vrijwilligers. Wij zijn samen Alpe d'HuZes team kanker.nl
Vorig jaar liep ik vooral voor mijn overleden vader.
Dit jaar is mijn eerste beklimming voor Petra Marina, collega ambassadeur van kanker.nl en schrijfster van het meest gelezen blog daar. Zij overleed op 8 oktober 2014.
Haar blog was niet voor niets het meest gelezen blog op kanker.nl. Een blog waarin ze de lezer bij de hand neemt en laat zien dat je zelfs als je weet dat je dood zult gaan aan kanker, het resterende deel van je leven intens en prachtig kan zijn, en dat je door op die manier ermee om te gaan niet iemand bent die een strijd aan het verliezen is, maar iemand die meer uit het leven haalt dan menig gezonde 80-plusser in z'n hele leven.
En iemand die van al die momenten oprecht en intens genoot, en in staat was om daarmee ook anderen te laten meegenieten. Heel knap omdat ze tegelijkertijd ook voortdurend dingen los moest laten, afscheid moest nemen. Ook haar verdriet daarover deelde ze in haar blog.Altijd wel met een kwinkslag erbij, maar als lezer voelde je het verdriet en de pijn van het los moeten laten en zag je de kwetsbaarheid en soms de angst.
Steeds meer dingen loslaten. Op het laatst haar Facebook en haar blog, en uiteindelijk haar mantelzorgers die er dag en nacht voor haar waren, Rik Jordy en Marissa.
In mijn ogen heeft ze kanker verslagen. Ze mag er dan nu aan overleden zijn, maar ze heeft kanker geen moment haar leven laten regeren en het maximale uit het leven gehaald wat erin zat. Niet alleen voor zichzelf, maar vooral ook om die steeds kortere en minder vaak voorkomende momenten van intense vreugde en plezier te delen. Niet alleen met Rik en haar kinderen, maar ook met de lezers van haar blog en haar vele vrienden en vriendinnen.
Op die manier heeft ze iedereen die haar kende of haar blog las op een positieve manier beïnvloed! Lees dat blog dus! Je vindt het hier:
http://www.kanker.nl/petra_marina/blog
Lieve Peet, tot bij het spandoek en het kaarsje voor jou in bocht 9!
6 reacties
Geen berg te hoog, geen zee te nat en te zout.....ehh dat laatste klopt niet helemaal geloof ik, maar dat maakt niet uit!! Petra Marina zal samen met je vader je helpen die berg op te gaan en aan het einde supertrots op je zijn, net als ik, kanjer!!!
liefs, Rita
Ben er weer even stil van, wat heb je dat mooi verwoord Herman. Heb even geen woorden maar voel de kracht die Petra bezat. En respect voor jullie allen, de Alpe D'HuZes beklimmers. In gedachten ben ik op die dag bij jullie en het gaat jullie allemaal lukken om die berg te bedwingen!
liefs
kiki
Wat betreft die blog van Petra, daar lees ik af en toe nog eens op terug en put er steeds weer uit om een weg te vinden voor mezelf. Het is eigenlijk een blog waar wel een boek van gemaakt zou kunnen worden, zoveel wijsheid staat er in.
Groetjes,
Dorothé
Ook ik kijk regelmatig nog even op Petra's blog wanneer ik even een duwtje in de rug nodig heb. De gedachte aan een boekje en die aan een Petra Marina award heb ik al eerder voorbij zien komen, en ik hoop dat dat vanuit kanker.nl spoedig een vervolg krijgt.
Ervaringsverhalen kunnen veel steun geven. Mooi dat daarover gedacht wordt, misschien is een e-book haalbaar http://www.e-books.nl/e-books-schrijven.html Een en ander moet natuurlijk ook passen bij haar naasten, maar volgens mij zou Petra ervoor geweest zijn.