Waarom ik AlpedHuZes belangrijk vind.
Over een paar weken gaan we met het AlpedHuZesteam van kanker.nl weer Alpe d'Huez op. Sommigen per fiets, anderen wandelend of rennend. Laatst vroeg iemand mij waarom ik er voor koos om weer die berg op te gaan. Ik kon immers ook op talloze andere en makkelijkere manieren een bijdrage leveren aan de doelstellingen van KWF en AlpedHuZes. Maar voor mij is dat toch wat anders om een aantal redenen.
Natuurlijk is en blijft de belangrijkste reden om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de AlpedHuZes-thema's:
Maar inderdaad: Daar kun je ook aan bijdragen vanuit je luie stoel door een donatie te doen op een actiepagina van een deelnemer of een team. Dus blijft de vraag: waarom dan toch weer die berg op?
Dat heeft te maken met hoe je in het leven bent komen te staan na de diagnose kanker. Want of je nu zelf die diagnose te horen hebt gekregen of een dierbare van je; en of je (nog) behandeld wordt of schoon bent of uitbehandeld; en of je een partner van of een nabestaande bent, je hebt allemaal te maken gekregen met een omgeving die je anders behandelt nu je (of je naaste) dat stempeltje kanker op je (of zijn/haar) hoofd hebt/heeft staan.
Dat kan variëren van vrienden en zelfs familieleden die je opeens mijden. Je baan die je kwijtraakt (en daarna, zoals in mijn geval vervolgens je huis, omdat je de hypotheek niet meer kunt betalen). Het kan je partner zijn die weg wil uit de rollercoaster waarin je samen bent beland of, heel simpel en alledaags, verzekeraars, werkgevers en banken die je anders behandelen dan je "gezonde" medemens. En dat gebeurt dag in dag uit, week in week uit. Er is eigenlijk voor mij nog maar één week per jaar waar ik mij gelijk weet. Gezond of ziek, allemaal met hetzelfde doel. Samen schouder aan schouder die berg op. In een actieweek waarin het stempeltje kanker er niet toe doet. Een week waarin je allemaal gelijk bent. Of je nu fietst, rent, wandelt of handbiked. Of je nu één, twee of zes keer de berg beklimt op die eerste donderdag in juni. Een week waarin je ook echt voelt dat je samen zoveel sterker bent dan kanker.
Een week ook waarin je voelt hoe je je angst omzet in hoop en je onmacht in kracht. Dat laat zich niet vangen in woorden of ervaren vanuit een luie stoel. dat moet je ondergaan om het te kennen.
Het is ook een week van verhalen. Van luisteren en gedenken. Van verdriet en van blijdschap. Van herkenning. Van vreemden die vrienden worden. Vrienden voor het leven! Maar ook met alle ruimte voor jezelf. Om het te beleven zoals jij dat zelf verkiest: samen of juist in stilte.
En uiteraard waardeer ik iedereen zeer die bereid is om bij wijze van spreken bij te dragen vanuit de luie stoel, want ook zonder hen geen AlpedHuZes. Maar op basis van het bovenstaande zou ik persoonlijk AlpedHuZes niet willen missen en raad ik iedereen, gezond of ziek, van harte aan om ook een keer mee te doen. Als fietser, wandelaar, runner, handbiker, of als vrijwilliger of supporter.
Kan ik volgend jaar op jullie aanmelding rekenen?
Dan kunnen jullie deze keer volstaan met jullie zeer gewaardeerde donaties op mijn actiesite of die van het team of een van de andere teamleden.
Mijn actiesite vind je hier: https://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/hermanotten
Die van het kanker.nl team hier: https://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/teamkankernl
Dank en tot volgend jaar!
Natuurlijk is en blijft de belangrijkste reden om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de AlpedHuZes-thema's:
- Ambitie: het stimuleren van jong talent. Binnen dit thema valt ook de jaarlijkse uitreiking van de Bas Mulder Award.
- Hermannetje: de kennisbenutting van onderzoeksresultaten te versnellen, middels ‘een extra duwtje’. Binnen dit thema valt de Knelpuntensubsidie.
- Nieuwe ontwikkelingen: het creëren van extra kansen voor baanbrekende onderzoeksideëen. Binnen dit thema valt de Unieke Kansen subsidie.
Maar inderdaad: Daar kun je ook aan bijdragen vanuit je luie stoel door een donatie te doen op een actiepagina van een deelnemer of een team. Dus blijft de vraag: waarom dan toch weer die berg op?
Dat heeft te maken met hoe je in het leven bent komen te staan na de diagnose kanker. Want of je nu zelf die diagnose te horen hebt gekregen of een dierbare van je; en of je (nog) behandeld wordt of schoon bent of uitbehandeld; en of je een partner van of een nabestaande bent, je hebt allemaal te maken gekregen met een omgeving die je anders behandelt nu je (of je naaste) dat stempeltje kanker op je (of zijn/haar) hoofd hebt/heeft staan.
Dat kan variëren van vrienden en zelfs familieleden die je opeens mijden. Je baan die je kwijtraakt (en daarna, zoals in mijn geval vervolgens je huis, omdat je de hypotheek niet meer kunt betalen). Het kan je partner zijn die weg wil uit de rollercoaster waarin je samen bent beland of, heel simpel en alledaags, verzekeraars, werkgevers en banken die je anders behandelen dan je "gezonde" medemens. En dat gebeurt dag in dag uit, week in week uit. Er is eigenlijk voor mij nog maar één week per jaar waar ik mij gelijk weet. Gezond of ziek, allemaal met hetzelfde doel. Samen schouder aan schouder die berg op. In een actieweek waarin het stempeltje kanker er niet toe doet. Een week waarin je allemaal gelijk bent. Of je nu fietst, rent, wandelt of handbiked. Of je nu één, twee of zes keer de berg beklimt op die eerste donderdag in juni. Een week waarin je ook echt voelt dat je samen zoveel sterker bent dan kanker.
Een week ook waarin je voelt hoe je je angst omzet in hoop en je onmacht in kracht. Dat laat zich niet vangen in woorden of ervaren vanuit een luie stoel. dat moet je ondergaan om het te kennen.
Het is ook een week van verhalen. Van luisteren en gedenken. Van verdriet en van blijdschap. Van herkenning. Van vreemden die vrienden worden. Vrienden voor het leven! Maar ook met alle ruimte voor jezelf. Om het te beleven zoals jij dat zelf verkiest: samen of juist in stilte.
En uiteraard waardeer ik iedereen zeer die bereid is om bij wijze van spreken bij te dragen vanuit de luie stoel, want ook zonder hen geen AlpedHuZes. Maar op basis van het bovenstaande zou ik persoonlijk AlpedHuZes niet willen missen en raad ik iedereen, gezond of ziek, van harte aan om ook een keer mee te doen. Als fietser, wandelaar, runner, handbiker, of als vrijwilliger of supporter.
Kan ik volgend jaar op jullie aanmelding rekenen?
Dan kunnen jullie deze keer volstaan met jullie zeer gewaardeerde donaties op mijn actiesite of die van het team of een van de andere teamleden.
Mijn actiesite vind je hier: https://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/hermanotten
Die van het kanker.nl team hier: https://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/teamkankernl
Dank en tot volgend jaar!
1 reactie
Groetjes,
Dorothé