Afspraken

"We kunnen geen pompje plaatsen", zegt de chirurg. Een slecht nieuwsgesprek kun je het beste beginnen met de boodschap. Als dat bezonken is kun je het daarna iets positiefs melden (als dat er is). Nu was mijn verwachting al niet dat er een pompje geplaatst zou worden want in het vorige gesprek was al gezegd dat dat geen optie was, gezien het stadium van de kanker.

Zo'n pompje doseert de afgifte van medicatie lokaal. Dat heeft voordelen boven een algemene chemo. Maar er is een operatie voor nodig. Dat blijkt bij mij sowieso niet te kunnen omdat er maar 1 ader naar de lever loopt waar dat er normaliter 2 zijn (zie afbeelding). En er zijn er 2 nodig om het pompje goed aan te sluiten, als ik t goed begrepen heb. Het zou niet goed werken en dus krijg ik geen pompje. Ik zou er alleen maar last van hebben zelfs. Daar komt nog bij dat algehele narcose in mijn geval vermeden moet worden. Door de slecht functionerende aortaklep is dat een groot risico.

Waarom is toch nader bekeken of ik een pompje zou kunnen krijgen? Vanwege een kleine meevaller! De biopten van de lymfeklieren blijken reactief te zijn. Dat betekent dat de uitzaaiingen daar nog niet zijn aangetroffen en ik dus toch in een iets vroeger stadium ben. 

Ook is beoordeeld of ik in een studie met een experimentele aanpak mee zou kunnen doen. Helaas voldoe ik daarvoor niet aan de eisen. Mensen met een hartprobleem komen namelijk niet in aanmerking. En zo beland ik in een vicieuze cirkel. De hartklep-operatie gaat niet door vanwege de gevonden kanker met de slechte prognose. De slechte aortaklep belemmert andere ingrepen en (innovatieve) aanpakken.

Wat resteert is de standaard behandeling met chemo, met alle onzekerheden van dien. Er is vooraf weinig te zeggen over hoeveel hinder je daarvan hebt, iedereen reageert er anders op. Ook over de timing wanneer je ermee het beste kan starten is eigenlijk niks bekend. Liefst wel graag voordat je echte klachten hebt. Kort gezegd komt het erop neer dat ik nu zo snel mogelijk daarmee moet beginnen. Uitgerekend vandaag is er een staking in de academische ziekenhuizen. Hopelijk vertraagt dat de boel niet. Ik wacht de berichten nu weer even af en hoop maar dat de echte klachten wegblijven.

In de tussentijd lopen verhitte, gepolariseerde discussies in Nederland door  over de Corona-aanpak en wat er allemaal mis is in de zorg. Veel mensen lijken vooral bezig met het tegenwerken van de pogingen om de zaak beter te laten lopen. Ik heb de indruk dat zij niet beseffen hoeveel schade zij aanrichten. Zelfs al is de kritiek op een aantal punten terecht, men zou zich wat meer kunnen conformeren aan het algemeen belang. En dat is volgens mij: hou je aan de afspraken ook al zijn die niet optimaal.