Troost
Als iemand verdrietig is ga je diegene troosten. Maar hoe kun je troosten als je ongeneeslijk ziek bent en de ander daarom verdrietig is? In een reactie op het vorige blog schrijft iemand: “Ik vind het zo erg voor u”. Mijn primaire reactie is dan: “nou het valt wel mee hoor”, maar het valt helemaal niet mee, dus dat kun je niet zeggen. “Het komt wel goed”, kan ook niet want het komt niet goed. “Wat fijn”, komt ook raar over, laat staan het immens populaire “geniet ervan”, want dat slaat de plank volledig mis. Er zit niks anders op dan het medeleven te ontvangen en het daarbij te laten. Een hoopgevend perspectief ontbreekt.
De toekomstige troost bouwen we op door fijne belevenissen en momenten te creëren. Er is nu al verdriet, dat mag er zijn, maar dat mag niet in de weg staan aan die opbouw. Toen bijvoorbeeld deze zondag mijn trouwe Amsterdamse tennisvrienden weer op bezoek waren hebben we vooral als vanouds plezier gehad. Inclusief het onbedaarlijk lachen dat al dertig jaar ons kenmerk is. Wel naast serieuzere gespreksmomenten, die mogen er ook zijn. Natuurlijk, dat doen we ook al dertig jaar zo. En dat is mooi. Zo hebben we mijn dilemma besproken of ik die afgetrapte bootschoentjes moest vervangen of niet. Ik heb gisteren nieuwe besteld.
Dan enkele veel gestelde vragen.
Hoe gaat het nu? Nou, ik ga langzaam achteruit. Als je ongeneeslijk ziek bent, word je niet meer beter, maar wel slechter. De sluipmoordenaar gaat gestaag door.
Heb je pijn? Ja, maar niet erg. Ik gebruik nog geen pijnstillers, maar ik verwacht dat dat niet lang meer zo blijft omdat de momenten dat ik wel ergens last van heb zich vaker voor doen.
Krijg je medicatie voor de ziekte? Nee. Wel heb ik nog pilletjes voor mijn hart, een bloedverdunner (sinds de longembolieën), een maagzuurremmer en een plaspil.
Welke behandeling krijg je nog wel? Pijnstilling zodra dat nodig is.
Wat gebeurt er met je pacemaker? Die blijft gewoon aan staan in de palliatieve fase.
Sta je onder controle van de oncoloog? Nee, we doen geen bloedonderzoeken, ecg’s, scans, röntgenfoto’s etc. want we gaan toch niet behandelen. Alle contact gaat via mijn geweldige huisarts die de vinger aan de pols houdt. Ik wens iedereen zo’n huisarts toe.
13 reacties
Het dilemma van zender versus ontvanger.
ik vind het zo erg voor u.
Ik ook , antwoord ik dan altijd
Ben bijna 70 jaar, maar weer veel geleerd; wat Ben schrijft staat nl niet in mn (leer)boeken…wat een acceptatie/adaptatie vermogen; wat helder van geest!
groetjes, Margriet ( alias Margrietepiet)
Echte troost blijkt dus net als echte liefde wederkerig…
Heb ik dat goed geleerd?
Dat is waar Ben, hoe reageer je op een ander zijn belangstelling/ vraag…..
“Voor je spreekt, bedenk of je iets te zeggen hebt dat net zo mooi is als de stilte die je gaat breken! "
Dag Ben,
Om diverse redenen lees ik altijd met veel interesse jouw berichten over jouw naderende einde. Ik ben daarom ondertussen erg benieuwd naar de toonzetting in jouw boekje Gevleugeld leiderschap. Is het mogelijk om dit boekje nog op de een of andere manier bij jou of jouw partner te bestellen? Via mail en/of tikkie wellicht?
Hartelijks!
Stuur svp even een persoonlijk bericht.
Overigens is het boek ook te bestellen bij de boekhandel en bij bol
Dag Ben,
Bedankt voor de informatie! Ik ga via Bol zelf een boek bestellen.
Dank en hartelijke groet,
Lukas Boutens
Dag Ben en Dorine,
ik heb nooit een foto gezien die zo indrukwekkend een einde symboliseert dan de foto van je afgeleefde en afgetrapte bootschoenen. Je kunt ze nog steeds dragen, maar ze hebben het moeilijk. Je kunt ze zo exposeren in het Jopie Huisman Museum.
Ik wil je laten weten dat ik veel aan jullie denk. Je koopt er niks voor maar ik wil het graag tegen je zeggen.
Hartelijke groet,
Berd
De foto gaat door Lia gebruikt worden voor de tentoonstelling “lost time”.
Gisteren ontving ik de nieuwe bootschoenen, maar dan grijs.
Heel goed dat je weer nieuwe bootschoenen hebt gekocht. Ik wens ze heel veel kilometers.
Zo fijn om je blog te lezen.
Hoi,
Ik begrijp deze blog helemaal. Wat kun je alles mooi omschrijven. Het verdriet van geliefden om je heen vind ik zelf vaak nog het zwaarste. Hoe kun je je kids troosten he. Ik merk wel dat het me juist sterk maakt om zo sterk mogelijk en positief mogelijk te blijven. Wij hebben net 3 kleinkids en wat is dat genieten. Maar oooowww wat hoop ik hun 1e verjaardagen mee te maken. Maar goed. Realistisch blijven en dankbaar op de bonustijd waar vooral genieten met elkaar bovenaan staat. Kanker brengt raar genoeg ook mooie dingen mee he. Iedereen is bewuster met genieten bezig merk ik.
Prachtig doe oude afgetrapte schoentjes. Super dat je nieuwe hebt! Ik herken dat issue ook enorm. Ik heb pas heel veel winterkleding weggedaan naar de kringloopwinkel. Maar tja ondertussen weer veel nieuwe zomerkleding besteld haha. Gelukkig weten we niet hoelang we nog hebben. Maar genieten doen we zeker van elke minuut!
Nog veel wandel en fietsplezier en lekker kletsen met de visites
Grtjs Carla