Vierdaagse

Een keer heb ik de vierdaagse gelopen. In 1983, ik woonde toen in Nijmegen en vond dat je dat toch ooit gedaan moet hebben. Samen met mijn oudste broer Jos had ik er goed voor getraind. Vanaf april deden we elk weekend een wandeltocht, elke week iets langer. We hadden diepgaande gesprekken onderweg waardoor we elkaar enorm goed hebben leren kennen.

In 1983 was het een erg warme week, bijna zo warm als nu, met tropische temperaturen. Goed getraind als ik was had ik nergens last van. Broer Jos echter had ondanks dezelfde trainingen, al halverwege de eerste dag zijn eerste blaar. Hij liet ’s avonds zijn voeten intapen en liet dat zo alle dagen zitten. Hij liep de 200 kilometer puur op karakter en wilskracht uit. Dat zagen mijn glunderende ouders vanaf de tribune aan het Keizer Karelplein. Na afloop liet hij de tape zitten want we wilden natuurlijk ook nog naar de feesten.

Zo zie je hoe verschillend dezelfde gebeurtenis kan uitpakken. Voor mij was het geen enkele kunst, voor mijn broer was het een heel ander verhaal. Toen ik in september op zijn verjaardag kwam zag ik dat hij moeilijk liep. Hij was nog steeds niet helemaal hersteld.

Vaak had hij het erover om nog een keer met mij die vierdaagse te lopen, maar dan niet op nieuwe schoenen. We zijn nooit op herhaling gegaan maar hebben de verhalen over die belevenis vaak verteld.

Inmiddels is driekwart Nederland geloof ik met vakantie. Wij vermaken ons nu in de eigen omgeving meer dan prima. Bijna elke dag telt voor 2. Morgen, de warmste dag van het jaar, mag ik op New Business radio (vanaf 18.30 uur) iets over Gevleugeld leiderschap en kanker.nl vertellen. Het is dan ook de eerste dag van de vierdaagse die door de hitte niet doorgaat. Daarom tellen we deze dag nu voor 4. Met warme groeten.