Hormoontherapie

Vorige week had ik een gesprek met de oncoloog. Ik ga volgende week met de hormoontherapie beginnen.  Ik mag drie weken na de chemokuur beginnen, dit zit wel een tijdje in je lichaam. Ik ben ook nog erg moe steeds. De normale dagelijkse dingen kosten al wel veel energie. Maar dat is ook niet zo gek als je nadenkt over wat zo een chemokuur doet. De hormoontherapie wordt geadviseerd voor tien jaar lang. Hierdoor wordt de kans op terugkeer of uitzaaiingen weer een paar procent minder. De vorige keer was mijn tumor  triple negatief, deze keer was de tumor 50 procent oestrogeen gevoelig. Borstkankercellen kunnen groeien onder invloed van hormonen. Hormoontherapie zorgt ervoor dat deze aanmaak of invloed ervan wordt tegengewerkt. 

Elke dag moet ik dan Tamoxifen innemen, 20 mg. Ik kreeg een lijst mee met bijwerkingen en een uitleg hierover hoe hier mee om te gaan. Bijwerkingen zijn opvliegers, concentratie-stemmingsstoornis, gewichtstoename, gewrichtsklachten, botontkalking, slaap en libidoproblemen, vermoeidheid, trombose, depressieklachten, irritatie/droge slijmvliezen, dunner haar en huiduitslag, licht verhoogde kans op baarmoederhalskanker, vasthouden van vocht. Tijdens fysiotherapie vorige week sprak ik twee lotgenoten die vertelde dat het hun zwaar viel de hormoontherapie en ze ook wel op het punt hebben gestaan er mee te stoppen. Ik hoop dat ik het ga volhouden en de bijwerkingen te doen zijn. Maar wat het allerbelangrijkste is, is natuurlijk dat de kanker niet uitzaait of terugkomt. 

Na het gesprek heb ik nog bloed geprikt om een bepaald enzym, Cyp2D6 te meten.  Dit kan een indruk geven van de omzetting van Tamoxifen in de werkzamen stof Endoxifen. Eventueel kan de tamoxifen dan nog opgehoogd worden. Over drie maanden wordt mijn bloed nog geprikt om de hormoonspiegels te bepalen. Als het oestradiol dan nog verhoogd is, krijg ik nog Lucrin injecties erbij elke drie maanden. Hiermee worden de eierstokken stilgelegd. 

23 juni heb ik nog een gesprek met de oncologie verpleegkundige. 30 juni krijg ik een Dexa- scan, om de botdichtheid te meten. Zodat er een nulmeting is. Doordat je in een chemische overgang komt door de chemokuren en als je zo jong met tamoxifen begint kan er uiteindelijk osteoporose (botontkalking) optreden en dit kan gevolgen hebben voor je botten. Die kunnen bijvoorbeeld broos worden en eerder breken. 

Vorige week ook nog een gesprek gehad met de verpleegkundig specialist over de preventieve amputatie van de rechterborst. De operatie zal waarschijnlijk midden september zijn. Wel spannend want bij de amputatie van de linkerborst kreeg ik een bloeding. Daardoor moest ik nog een operatie erna en een bloedtransfusie. Uiteindelijk lag ik een week in het ziekenhuis, dus hopelijk gaat het deze keer anders.  

Ik hou jullie op de hoogte! :-D