Komende operatie

Hallo allemaal

Operatie:
Het is alweer een hele tijd terug dat ik een blog geschreven heb. Dinsdag heb ik een gesprek gehad met de verpleegkundig specialist en de mammacare verpleegkundige. De operatie zal waarschijnlijk maandag 13 september plaats vinden. Het is nog niet helemaal zeker want de chirurg was nu tijdelijk afwezig, het is nog niet bekend of ze dan weer terug is. 6 september heb ik nog een afspraak met de mammacare verpleegkundige voor informatie over de operatie. Diezelfde dag ook nog een gesprek met de chirurg. 10 september moet ik heen voor een afspraak met de anesthesioloog. 
Tijdens de operatie gaan ze mijn hele rechterborst amputeren. Ik zie er wel tegen op. Ik hoop heel erg dat het goed gaat en niet zoals de vorige keer bij de amputatie van mijn linkerborst, ik een bloeding krijg na de operatie. Ze hebben toen eerst een heel strak verband omgewikkeld en in de nacht viel ik steeds weg door bloedarmoede. Dag erna weer een operatie en een bloedtransfusie. Toen dacht ik ook voor de operatie het zal wel goed gaan.  Toch gaan we er maar weer vanuit dat het goed gaat komen. Hopelijk ben ik na drie dagen ziekenhuis gewoon weer thuis. Een week na de operatie heb ik nog een afspraak met de verpleegkundig specialist over de uitslag van het weefsel. Aangezien het preventief is zal dit waarschijnlijk gewoon goed zijn. 

Angst:
Ik heb er al eerder een blog over angst geschreven. Het omgaan met de angst voor terugkeer van de borstkanker of uitzaaiingen hiervan valt mij zwaar. Na de eerste keer kanker kwam het terug, juist op het moment dat ik er beter mee om kon gaan. Dat heeft niet veel goeds gedaan met mijn vertrouwen in mijn lichaam.  Elke dag ben ik er bewust van dat ik leef en wanneer ik ergens pijn in mijn lijf heb of een knobbel voel, ben ik bang. Gelijk gaan de gedachten door je hoofd dat het uitzaaiingen kunnen zijn. Dat is vermoeiend, je wil er niet aan denken maar het is moeilijk om los te laten.

Haar weer in een staart! 
Inmiddels is er weer wat haar gegroeid op de kale plekken op mijn hoofd. Nu kan ik mijn haar weer in een kleine staart dragen!  Het is niet veel haar maar het is fijn om geen haarwerk of mutsje meer op te hebben. Ik ben benieuwd wanneer het los kan, nu lijkt dat nog raar.  Ik weet nog heel goed dat ik na twee jaar vanaf het kaal zijn in de spiegel keek naar mijn lange haren en dacht als de kanker nu terug komt ben ik het weer kwijt. Gelukkig klopte die gedachte niet helemaal en heb ik nu nog wat haar dankzij de cold- cap. Je moet er wel voor kou lijden maar dat heb je ook wat ;-) 

Medicatie:
Inmiddels slik ik alweer een tijdje elke dag 40 mg tamoxifen. Omdat uit de dexa-scan kwam dat ik lichte botontkalking heb neem ik ook elke dag een calcium pil. Een aantal keer is er weer bloed geprikt. Het endoxifen niveau was te laag, daar maak ik mij wel zorgen om. Ook omdat mijn enzym die de medicatie omzet vertraagd werkt. Over een maand wordt het endoxifen weer geprikt. Ik hoop dat het dan omhoog gegaan is. Aangezien 40 mg tamoxifen ook weer extra risico opbrengt is het wel goed om te kijken of het ook daadwerkelijk nut heeft.  Het oestrogeen niveau was wel laag dus dat is goed.
Doordat ik steeds maagpijn heb, kreeg ik maagbeschermers. Over een week onderzoeken ze waar het vandaan komt. Ik denk zelf van de medicatie. Eind van de maand nog weer een keer bloedprikken, ik heb bloedarmoede zonder een ijzer of b12 tekort dus waar dat vandaag komt is de vraag. 
Ik voel me gelukkig minder neerslachtig dan tijdens de start met tamoxifen. Elke avond neem ik nog een citalopram pil in ( anti-depressiva) en dat lijkt ook te helpen.  De opvliegers en koude rillingen zijn er wel nog steeds. Ik heb soms in de nacht een shirt- pyjama- badjas aan en twee dekens erover en nog ben ik aan het rillen. Tot dat er daarna een opvlieger komt, dan kan alles weer uit. Zo blijf je in elk geval bezig. :-P 

Ameland 
Tijd om het over wat leuks te hebben! In de vakantie zijn we met zijn drieën + hond een week naar Ameland geweest. Ik had er al het hele jaar naar uitgekeken en het was een super fijne vakantie. Heerlijk op het strand gewandeld en het eiland verkend. Fijn om even weg te zijn en niet steeds te denken aan  de kanker en naar welke afspraak in het ziekenhuis je weer moet. Het lukte mij ook om het echt even los te laten en te genieten van het eiland samen met mijn lieve vriend en zoontje. Ik ben zo gelukkig met hun, ze zijn super belangrijk in mijn leven.