Van alles

Voorlopig wordt het qua gevoel nog niet makkelijker. Er zijn ups- en er zijn downs. Ik heb het er vooral in de ochtend heel erg moeilijk mee, dan vliegt het me aan. Iemand die dat herkent? Eind van de ochtend fleur ik weer een beetje op, zie ik het weer een beetje zitten. Eten gaat goed. 's-Avonds ben ik moe, maar ik geloof meer van alle emoties en alles wat door je hoofd vliegt, dan dat het lichamelijke moeheid is. 's-Avonds kruip ik heerlijk onder mijn fleecedekentje en kijk TV of ik kruip heerlijk onder mijn dikke dekbed in bed. Ik kan niet overal op TV meer naar kijken. Soms zelfs onverwachts. Ik hou van de serie Divorce. Zondag was weer de eerste aflevering van een nieuwe reeks. Ik had er zin in, me met fleecedeken geïnstalleerd op de bank. Halverwege haakte ik af. Waldemar Torenstra die zijn pasgeboren tweeling aan het verzorgen was, precies dat moment vloog alles me aan; was het maar 10 jaar geleden, toen ik nog zwanger rondliep en geen kanker had. Toen alles nog spannend, leuk, nieuw, onbezorgd was. Ik kon de serie niet afkijken maar heb bij mij man een potje gejankt en geroepen dat ik geen zin had om dinsdag weer naar het ziekenhuis te gaan naar de K ... dokter.
Of ik ga 's-Avonds dus lekker op tijd naar bed. Slapen. Want als je slaapt, is er even geen kanker. Tenminste, dan hoef je er niet aan te denken.

Gisteren dus de afspraak bij de chirurg voor de uitslagen van de MRI en bloedonderzoek.
MRI: conform beeld borstkanker en uitzaaiing in oksel (die was al bekend). Vlekje op de lever gezien, maar de chirurg vond dat ik er voor 80% vanuit mocht gaan dat dit om een ophoping van bloedkluwen zou gaan (verschil tussen uitzaaiing/bloedkluwen kan via MRI niet gezien worden, daar gaat PET scan uitsluitsel over geven). "Neem het maar met een korrel zout", zei de chirurg letterlijk. (ophoging bloedkluwen is overigens niets bijzonders en daar hoef je je geen zorgen over te maken).
Bloeduitslag: hoogte tumormarkers conform beeld borstkanker en uitzaaiing in oksel. Als er meer uitzaaiingen zouden zijn, dan hadden de tumormarkers hoger moeten zijn, zei de chirurg.
Maar: alles met slag om de arm van de PET scan die morgen plaatsvindt en waar ik maandag 12 januari de uitslag van zal krijgen via de internist oncoloog.
Dan het soort kanker: de chirurg dacht in eerste instantie aan een triple negatieve tumor. Oestrogeen en progesteron waren al -, alleen eiwit moet nog min zijn om het de benaming triple negative te kunnen geven. Dat zou de afgelopen week onderzocht worden. Dat is gebeurt en hier kwam uit dat eiwti + zou zijn. De chirurg stelde voorop dat als dit al zo was, dat dit niet de mate van ernst minder of erger maakt, maar dat het iets wijzigt aan de samenstelling van de chemo en bij een eiwit + moet je een jaar lang om de drie weken een extra infuus halen (geen chemo, maar ander goedje). Echter, het lab vond de uitslag van eiwit + niet passen in het beeld, en wil dit nogmaals onderzoeken. Uitslag hiervan blijft dus nog even hangen.

Morgen dus de PET CT scan. Vanavond aangepast voedsel (geen koolhydraten), morgenochtend vóór 7 uur ontbijten, twee uur van te voren 1 liter water drinken (mag gelukkig weer uitplassen, want ik ben iemand die op de hoek van de straat al moet plassen hahahaha). Dan een uur lang met een radioactieve glucose infuus op een bed stilliggen en niet praten, vervolgens 20-30 minuten de scan in en dan klaar. Mijn vader gaat mee. De schat.

Ik hoop erop dat die internist oncoloog maandag zegt dat er geen uitzaaiingen zijn, dat de samenstelling van de chemo duidelijk is en dat ik diezelfde week nog aan de chemo mag beginnen. Klinkt raar, maar ik wil er NU aan werken. Dat thuiszitten en niks doen, (of niks relevants doen), daar word ik gek van.

Zondag is mijn zoontje jarig. Hij wordt 10. De schat. Mijn god, wat hou ik van hem. En van mijn dochter, En van mijn man.
We gaan het vieren. Zonder over 'het' te praten. Geen gelul. Het is zijn feestje. Tien. Wat een leeftijd.

Kus, Helenaatje.