Blog 1.
Vrijdag, 20 januari j.l. ging ik naar de huisarts omdat ik een bult voelde in mijn rechterborst. Hij sprak al meteen het vermoeden uit van borstkanker en belde het ziekenhuis om een afspraak te maken. Een week later onderging ik onderzoeken middels een handmatig onderzoek door de verpleegkundig de en een echo en een mammografie. Deze onderzoeken bevestigden de diagnose van de huisarts.
Daarna moest ik een PET-scan en een MRI-scan ondergaan. Bij de MRI-scan moest ik mijn hoofd in een klein gat steken met daaronder een kleine, afgesloten ruimte. Dat hield ik op den duur niet uit, ik kreeg het bloedheet en tilde mijn hoofd een stukje op, zodat ik wat frisse lucht kreeg. Het apparaat maakte een enorm kabaal. De koptelefoon die mij opgezet werd hielp daar niets tegen
Zonder daartoe mijn toestemming te vragen zaten de 2 medewerkers aan mijn T-shirt te trekken! 😡😡
Tot zover wijzen alle onderzoeken uit, dat er geen uitzaaiingen zijn. Verder is de tumor hormoongevoelig en is er ook een eiwit gevonden. Afgelopen woensdag had ik in MCL 3 gesprekken. Het behandelplan ziet er als volgt uit: 2 chemokuren (1 per week) en daarna 1 week pauze. Die week daarop begint de 2e kuur. De chemotherapie duurt in totaal 18 weken. Daarna,volgt een operatie. Die is ook noodzakelijk als de tumor helemaal mocht slinken, vertelde de chirurg, om eventuele kankerresten op te ruimen.
De chemotherapie stopt na de operatie. De eiwittherapie gaat dan nog een poosje door. Dan wordt een hormoontherapie opgestart. Ook moet ik een aantal weken dagelijks bestraling ondergaan. Ffffffieuww!
Het zorgpersoneel zei, dat die tumor al wel een paar jaar geleden ontstaan kan zijn. Maar ik deed nooit mee aan de bevolkingsonderzoeken borstkanker. Die oproepen deed ik meteen bij het oud papier. Ik had zoiets van: "Bemoeien jullie je met je eigen zaken!"
2 reacties
Herkenbaar Morgenster , ik heb ook mijn eerste oproep darmonderzoek overgeslagen denkend dat er toch niets aan de hand zou zijn.Om vervolgens keihard met mijn eigen zaak zoals jij dat zegt geconfronteerd te worden. Maar dingen gaan zoals ze gaan en draai je niet meer terug. Ik wens je heel veel liefde en moed op het traject wat komen gaat.
Liefs Brigitte
Dank je wel voor je aardige reactie Brigitte!