Ronald Koeman: man op de mammapoli

Goed nieuws voor wie partner is van een (borst-)kanker-patiënt en zich daarin wel eens eenzaam, ongehoord of hulpeloos voelt. We hebben er als partners namelijk een belangrijke ‘soortgenoot’ bij. En je weet op wie ik doel: het is onze Oranje-bondscoach Ronald Koeman. Hij is het beste bewijs dat kanker iedereen kan raken. Zelfs hem!

'Goed nieuws’, zo ben ik deze blog over kanker optimistisch begonnen. Want dankzij Koeman stond ineens de partner van een kankerpatiënt in de schijnwerper. En dit keer niet zozeer de patiënt zelf. Heel terecht, want over die partner hoor of lees je maar bitter weinig. Logisch ook wel, parners zijn niet ziek en vragen zelf ook geen aandacht. Maar ondertussen zijn ze o zo belangrijk voor het herstel van hun lieve patiënt.

En natuurlijk had net zo goed ‘Slecht nieuws’ kunnen staan aan het begin van deze blog. Want er zijn wederom uitzaaiingen geconstateerd bij Ronald’s vrouw Bartina. Ze is weer terug bij af. Lang geleden al kreeg ze borstkanker, waarna de bekende trits operatie-bestraling-chemotherapie volgde. Een paar jaar nadien bleek dat er uitzaaiingen waren. Dus weer chemo. En vorige maand kreeg ze dat bericht opnieuw.

Tijdens de persconferentie na de klinkende 4-0 overwinning op IJsland werd de bondscoach gevraagd hoe het hem als partner verging. ‘Het gaat goed’, was zijn antwoord. ‘Maar is altijd moeilijk als je dichtbij iemand hebt die niet 100% gezond is, want zo is het.'

Lastigste vraag

Een knappe, eerlijke en volwaardige reactie. Want die vraag ‘Hoe gaat het met jou?’ is een hele lastige - misschien wel de allerlastigste. Ronald had natuurlijk kunnen antwoorden met: 'Ja goed, en met jou?' Een makkelijke manier om de bal terug te kaatsen. Of hij had kunnen blijven steken in ‘mwah,  gaat wel’. Als teken dat hij geen zin heeft om er diep op in te gaan. Stel je voor dat hij - als BN-er - het daarbij had gelaten. Dat zou zeker reuring in de media hebben gegeven.

Wie als partner van een kankerpatiënt zo’n vraag in het voorbijgaan krijgt, moet zich afvragen of de vraagsteller überhaupt wel op een antwoord te wachten. Is de vraag echt gemeend en wil hij (zij) precies weten hoe jij je voelt? Of is het meer uit beleefdheid en alleen om even laten merken dat-ie met je meeleeft? Waarschijnlijk zit de vraagsteller dan allerminst op een uitvoerig - laat staan een negatief - antwoord te wachten. Want stel je voor dat je heel eerlijk zegt: ‘Nou, met mij gaat het bar slecht’. Wat dan?

‘Heb je even?’ is ook zo’n vaak gebruikte en onderkoelde reactie waarmee je de vraagsteller flink in verlegenheid kunt brengen. Maar wil je echt wat kwijt, alleen niet nu, dan is een heel nette reactie: ‘Wat fijn (of attent) dat het vraagt. Alleen komt het me nu niet zo goed uit. Graag een andere keer. Oké?’

'Mooie afleiding'

Terug naar de bondscoach Koeman want die wilde – vanachter de microfoon - wél een eerlijk antwoord geven op die privévraag. Hij noemde het komende EK en alles rond Oranje een ‘mooie afleiding’ tussen alle momenten dat hij aan Bartina en haar ziekte denkt. Veel media pikten dat op. Onbenoemd liet Koeman de talloze nare momenten en periodes van verdriet en twijfel die het gezin Koeman in al die jaren heeft meegemaakt. Want net als in ieder kankergezin waren het kankerbericht van destijds en het latere nieuws over de uitzaaiingen ook bij de Koemannen donderslagen bij heldere hemel. De impact van kanker is groot. Vele malen groter dan een fikse EK-nederlaag. Ook als je bondscoach bent. Reken maar dat ook Ronald’s leven door Bartina's borstkanker flink op zijn kop heeft gestaan. Nog los van zijn eigen hartproblemen tussendoor.

Kanker is iets dat bij je blijft. Bij de Koemannen al 14 jaar. Veertien! Want die borstkanker stamt al uit 2010. Als partner van een (ex-)borstkankerpatiënt zat ik daarom met veel en groot respect naar Ronald Koeman te luisteren naar wat hij op de Oranje-persconferentie zei. Fijn toch, zo'n man op de mammapoli

Heb jij dat nou ook?

Foto: Beeld © Instagram @bartinakoeman