Ik en mijn vriend Borstkanker is een volgende gedicht over de rottige gedachte immer voort te moeten leven met borstkanker aan je zijde als je sT4 hebt. Je gaat dood, je krijgt rotzooi in je lijf, en zonder zaait het uit. Wat moet je dan? Plezier ermee!

Ik en mijn vriend Borstkanker.

Het is een feit dat onze wegen onafscheidelijk zullen vermengd blijven. Geen dokter of professor zal er iets kunnen aan doen.                                                               Door deze effecten zal ik je moeten trotseren en alle ongemakken en beperkingen nemen zoals ze zijn.                                                                                                 Lief heb ik je niet, maar je kan mijn vriend zijn!

Indien je me géén onnodige pijn laat lijden, zal de band tussen ons sterker zijn dan met eender wie of wat.                                                                                                                 Als je me de kans geeft zal ik langer bij jou zijn, en omgekeerd ook, dan we eigenlijk willen.

Ik moet het je vragen. 

Wil jij lang met mij een leven vullen? Kan jij jezelf vergeven dat je bezitnam van mijn lichaam?                                                                                                                                       Ik smeek je, geef me niet te veel pijn, laat me nog een beetje genieten van wat hier op aarde in de natuur te beleven valt. 

Zoveel mensen op aarde, en je koos mij uit! Waarom mij, maar, dat zullen  meer mensen denken.

Waarom, mijn vriend, koos je?

Ik hoop dat je nadenkt over hoeveel mensen, kinderen en onschuldigen je je vriend noemen wil.

Ik had alvast niet die intentie, maar je drong je op en nu ben ik verplicht je te noemen naar de titel van mijn gedicht.

Vriend Borstkanker.

Geschreven door Dirk Gogne op 18 10 2024.