Kennismaking met Borstkankerman.

Een éérste gedicht om kennis te maken op deze blog. De bedoeling is dat we als lotgenoten samen steun en hoop vinden.

Consultaties. 

Het houdt me vast en bezig, de weken voorafgaand het bezoek bij de prof die het leven zal bepalen en die begrijpbaar of onbegrijpbare taal zal te berde brengen. 

Hoe het ook afloopt, de uitkomst is nooit positief tenzij je genezen bent. Hoop en positiviteit moet uit ons eigen hartje komen, en, moet door dapper door te gaan je eigen uitkomst gaan bepalen.
Opgeven telt “niet”. 

Kan je opgeven, jezelf laten gaan, geneesmiddelen naast je neer leggen als je van mensen houdt.
En te meer als je de liefde van je leven vond!
Per ongeluk!
Op één seconde...
Ben ik blij dat ze er is, die liefde... want alleen zou ik het nu niet zomaar aankunnen.
Eens kon ik dit, maar vele tegenslagen later gaf ik de moed op.
De liefde gaf mij de moed en geeft kracht, hoe gering ook, om het leven een lach te geven.
Het is het waard om te leven met diegene waar je graag bij bent. Ook al zijn ze niet altijd zo meegaand als je zelf zou willen. Een liefde neem je, geniet je van en deel je je leven mee. 

Het leven op zich doet er dan ook niet toe. Je tracht zo lang mogelijk te vertoeven in de armen van de liefde zoals een roos zo lang mogelijk haar laatste kelk vasthoud om nog roos genoemd te worden.
Als deze laatste rozenkelk valt blijft alleen de stengel over en lijkt het op onkruid, wat lang niet wil zeggen dat dit onbelangrijk zou zijn.
Ieder stukje in de natuur heeft immers zijn belang, en ook deze stengel behoort tot het patrimonium van de natuur.
Er is geen mens die de natuur kan doorgronden, laat staan de liefde te begrijpen.
Ik hou van mijn bloempje, en ik dank haar 7X7 voor de tijd met haar.
De consultatie vandaag was goed... 

Geschreven door Dirk Gogne op 01 06 2022