“Het leven is wat je gebeurd, terwijl je andere plannen maakt”.

Iris zegt ze, terwijl ze me de hand schudt en ik in een paar hele ondeugende ogen kijk. Mijn nieuwe beneden buurvrouw stelde zich aan me voor. Nu ongeveer 3 jaar geleden.

Ik zie een fragiele vrouw in een rolstoel. En vraag haar brutaal of ze altijd al in een rolstoel heeft gezeten. Nee vertelde Iris me, tot 13 jaar geleden was ik een gezonde vrouw en kreeg ik ineens uitval in m’n benen. Dit is helaas nooit meer goedgekomen…..!Daarbij een maagverlamming en wat al niet meer! Ik vond haar opmerkelijk welbespraakt, intelligent en had met haar te doen! 

Ik bood aan om soms wat hand en spant diensten te verrichten. En dit pakte ze met beiden handen aan!

Binnen in haar huis was het vaak een rommeltje. Er liepen 2 katten en een marmot rond. Er kwam 2 keer per dag hulp voor uit en aankleden en een klein fysiek wasje aan het bed. Want de douche die gebruikte ze als opslagplaats. 

Haar bed was dito rommel een verzamel plaats van hobby spullen breiwerkjes, boeken, laptop en de katten en daar in het midden lag ze dan prinsheerlijk te slapen. 

Regelmatig zag ik haar op straat voorbij racen in haar elektrische rolstoel.  Op weg naar haar werk als activiteiten begeleidster. Toen kreeg ze corona heel heftig en herstelde slecht! Ze belde me… Helma ik heb je nodig, ga je over 2 dagen met me mee? Ik heb een intake gesprek bij een revalidatiecentrum en ik heb je nodig om voor me te pleiten.

Ik heb haar opgetild en in mn auto gezet rolstoel mee en gaan. Helaas zeiden de Artsen het programma hier kunt u niet aan dat is veel te zwaar. En ik zag Iris in elkaar krimpen wat nu? Ze is nauwelijks in staat om voor haarzelf te zorgen. Dan gaat u ons helpen Iris daar te krijgen waar ze haar wel kunnen helpen en verzorgen. Want eerder gaan we niet weg, zeg ik tegen de Arts…..

Gelukt !

2 dagen later lag ze weer in m’n armen weer opgetild in de auto nu op weg naar het verzorgingstehuis. 3 maanden mocht ze daar revalideren en knapte ze weer een beetje op!

Ze kreeg weer babbels en ik merkte dat het wel een dame met persoonlijkheid was. Een controlfreak, Ad-rem, ongefilterd, en het moest gaan zoals zij het wilde. Helaas had ze weinig organisatietalent waardoor je haar wel wilde helpen omdat het altijd beter kon. Maar haar persoonlijkheid zat haar en mij in de weg.  

Ik begin daardoor me terug te trekken. Haar behoefte was veel omvattend. Heb ook niet zoveel tijd omdat ze me constant afremt doordat alles op haar manier moet! 

Ik snap het, het is haar leven ze mag maar het bemoeilijkte mijn hulp aan haar. En ik trek me verder terug. Dat vind ik moeilijk ze is eenzaam ze heeft familie maar je ziet niemand!!

Toen kreeg ik zelf diagnose longkanker maar vertelde haar dat niet.

Afgelopen Vrijdagnacht is ze  geheel onverwacht overleden.  Ik hoop in haar slaap, want ze was helemaal alleen. Ze is gevonden in de ochtend door haar hulp. Liggend in foetushouding in haar bed en al helemaal koud! Ze mocht maar 39 jaar worden.
En dit was haar favoriete quote;

“Het leven is wat je gebeurd, terwijl je andere plannen maakt”.

En ja Iris, daar heb ik niet van terug!

Bon voyage meis……………🥲.