Morgen is geen morgen meer…

Vechters, Strijders, Doorlevers mijn vocabulaire is sinds ik kanker heb behoorlijk opgeschroefd. En gebruik ik woorden die hiervoor zelden in mijn woordenboekje voorkwamen.

En eerlijk gezegd vindt ik het nog steeds rare uitdrukkingen doordat we nu kanker hebben dat we ineens Vechters, Strijders of Doorlevers zijn. 

Want hoe kan het dat we als patiënt dezelfde strijdt, hetzelfde gevecht voeren. De één zich doorlever mag noemen en de ander niet…

Zit de strijdt niet in de vreselijke behandeling met alle bijwerkingen, na-schade en gevolgen!

En hoe gaan we dan de strijdt aan als het niet werkt? Niet helpt en de kanker lustig doorgroeit en smakelijk gebruik maakt van ons lichaam als gastheer of vrouw?

Dit is toch geen strijdt of gevecht? Maar eerder Russische Roulette!

Het is oneerlijk, ongewenst en machteloos. En is een willekeur of het balletje de goeie kant op rolt!

Hoe is het mogelijk denk ik dan, dat we Anno 2023 nog steeds geen goed raad weten met een celdeling.

Dat alle middelen die nu beschikbaar zijn het ene mens helpt en het andere niet.

Zullen we over honderd jaar terug kijken. En met de kennis die we dan vergaard hebben denken, wat knullig de oplossing was zo simpel?

Ik weet het niet, en ga het ook niet weten. Want in de hoedanigheid van de persoon wie ik nu ben. Ervaar ik de tijdsgeest over 100 jaar zeker niet. Met of zonder kanker……!

Maar wat ik wel weet, is wat me misselijk, boos en verdrietig maakt.

Dat we met onze marginale kennis van nu. Sanne onze lieve Sanne van 15 jaar niet konden redden😢.

Dat ze de “strijd” gisteren heeft verloren. Dat had niets met haar wil of inzet te maken. Of haar oeverloze levensvreugd. De snoeptrommel was op! Ze heeft alles gekregen wat de wetenschap haar op dit moment te bieden had en het mocht niet baten.

Is haar gevecht niet hard genoeg geweest? Is haar inzet niet groot genoeg geweest? Wat een onzin ze heeft gestreden voor wat ze waard was en meer dan dat!! Ze heeft de vreselijkste behandelingen met bijwerkingen ondergaan.. En waarom? Toen ze 11 jaar was kreeg ze diagnose bijnierkanker nu net 15 jaar jong, is ze gisteren overleden.

De behandelingen met bijwerkingen waren barbaars te noemen alle ziekenhuisbezoeken een ware uitputtingsslag. Levenskwaliteit v.a. diagnose ver te zoeken! En nu moet ik hier zeggen ze heeft de strijdt verloren? 

Quatsch onze ontwikkeling, kennis en wetenschap die heeft de strijdt verloren! En wij, wij met z’n allen zijn een mooi kind verloren. Een stukje toekomst. Waarin Sanne, wie weet welk verschil had kunnen maken!

Ik wens haar Ouders, familie en naasten ongelofelijk veel sterkte dit verdriet te dragen en een plekje te geven. En jij lieve Sanne zit voor altijd in mijn hart ❤️.

Dag lieverd.😢😢😢