De punctie

Oké, zelfde week als de pet scan, meteen door naar de longpunctie.

de pet scan stelde niet veel voor, wel goed luisteren als de radiologen van het AMC je zeggen je adem in te houden. Ik kreeg al deze week de uitslag: geen verdere tumoren behalve de uitzaaiingen in de longen. Jammer, dan hadden het eventueel uitzaaiingen van een beter te behandelen kankersoort kunnen zijn….

nu dus de punctie, waarbij enig logisch nadenken oplevert dat die overbodig is: geen andere primaire tumoren, dus moeten het uitzaaiingen van de clearcell chondrosarcoom zijn die vijf jaar geleden uit mijn heup is verwijderd. Maar men neemt geen risico. Chemo is er niet speciaal voor deze  tumor, bestraling is nog niet zeker dat ze dat gaan doen. Dus waarom wachten we nu precies drie weken, terwijl men de boel op kweek zet? Joost mag het weten. Zullen wel protocollen zijn.

de punctie wordt uitgevoerd door een kundig team. Goede uitleg na binnenkomst in de behandelkamer. Als (als) ik een klaplong krijg, niet in paniek raken. Als het longvlies doorgeprikt wordt, kan dat even pijn geven (bleek mee te vallen) , als (als) de pijn hevig is, meteen aangeven. Zodra er een hapje weefsel genomen wordt, niet schrikken van een beetje bloed in de long. Dat laatste gebeurde wel, en ik schrok toch een beetje. Gerochel en je mag niet hoesten, want het is een CT gestuurde punctie. Wat knap uiteindelijk dat ze dat kunnen, en wat knap van mezelf dat ik zo goed met de arts heb samengewerkt. Geen klaplong uiteindelijk, weinig pijn.

minder goede nieuws: zo’n dag patiënt zijn drukt je met je neus op de feiten. Ik heb kanker en dat zal ik weten ook. Iedereen is lief voor me, en daar zat ik niet op te wachten. Behoorlijk chagrijnig en verdrietig sluit ik de dag af. Laat mijn gezin nog schrikken door een (ook voor mij) onverwachte woedeaanval. Maar a la, we houden van elkaar en we praten het meteen weer uit. Love is all…..