En dan stort je leven in.

Gisteren was het dan eindelijk zover, de uitslag van de biopsie. Wachten duurt altijd lang en zoals gewoonlijks liep nu ook de starts van de afspraak uit. Om 2 uur werd er iemand anders naar binnen geroepen. Oké dus moet minimaal een kwartier langer wachten. Na nog geen tien minuten zie ik de persoon al weer bij de afspraken balie staan, maar mijn arts zie ik nog niet. Om twintig over twee komt ze er dan aanlopen. Kom maar, zegt ze en ze loopt weer terug naar haar komen. 
Aan de formele plichtplegingen doen wij allang niet meer wij kennen elkaar tenslotte al aardig wat jaren (helaas). Ja ik heb de uitslag van de biopsie en zoals we al verwachte is het een agressieve form van de lymfoom in een gevorderd stadium dus we moeten echt de zware behandeling gaan doen waar ik het vorige keer als over had. 
Tja wat moet dat moet welke keuze heb je. Dus dat wordt de komende tijd weer melden in het ziekenhuis, infuus er in wachten op de bloeduitslag en als het kan dan de chemobehandeling en dan na een uurtje of vijf weer naar huis. Ik hoor het mezelf nog denken.
Ik stelt dan ook voor dat je drie R-DHAP behandelingen ga krijgen om de vier weken en daarna na Groningen ga voor een stamcelafname en een eindkeur wat BEAM heet. Na vijf dagen wordt je dan weer naar hier toe terug geplaats en ga je nog voor minimaal 14 dagen in isolatie. 
Ik wil eigenlijk deze week nog beginnen met de behandeling dus moeten we straks wel even gaan kijken wanneer je daarvoor opgenomen kan worden.
Ho, stop , opgenomen het is toch gewoon dag opname. 
Nee deze behandeling vereist een minimale opname van vier dagen waarbij als het allemaal goed gaat je de vierde dag na huis kan.
Hier had ik dus even niet op gerekend. Vier dagen opname voor behandeling en dan vier weken naar huis om te herstellen. Daarna mag je nog twee keer. Dit stond dus even niet in mijn planning. Het wordt een hele zware behandeling die je gaat krijgen en je zult hard moeten werken, nog harder dan de vorige, maar we gaan voor herstel. Mijn hoofd verwerkt het compleet niet meer. Samen met de arts loop ik naar de assistente toe. Meneer wordt deze week nog opgenomen voor zijn eerste R-DHAP. Ja maar hij moet nog wel langs de cardioloog en de longarts en ik weet niet of dat nog gaat lukken. Dan is dat jammer maar ik wil hem uiterlijk donderdag opgenomen hebben regel het maar.
De assistente wil mij dinsdag al laten komen voor de longarts maar sorry dan heb ik al een afspraak staan die ik zelf toch wel even belangrijk vind na dit nieuws. We besluiten dat ik gewoon naar huis ga en ze mij later op de dag bellen over het verdere verloop.
Ik ben blij dat ik in mijn auto kan stappen en mijn eigen muziek kan opzetten, weg van alle negatieve gedachten. Lekkere muziek aan en de focus op het verkeer. Thuis eerst nog ruim drie uur nodig voor mezelf om het een heel klein beetje te beseffen wat er staat te gebeuren. Hierna dan toch maar mijn vriendin en familie geïnformeerd. Zij kunnen het natuurlijk wel lezen op mijn dagelijkse websiteblog maar dit soort informatie vertel je toch liever persoonlijk. 
Zie als een berg op tegen de opnames. Ben nu eenmaal geen fan van ziekenhuizen en spuiten en nu gaan ze dus die twee zaken ook nog eens combineren. Pluspuntje donderdag krijg ik meer informatie over hoe en wat en daar zie ik wel naar uit. Heb het idee dat ik een hoop info niet meer mee gekregen heb gisteren