Is het dan allemaal kommer en kwijl?
Last van taai slijm, niet in de zon kunnen, eten wat niet meer smaakt...
Welkom in "de wereld van de bestralingsdrama's".
Ik heb me regelmatig gerealiseerd dat het allemaal veel erger kon.
Tuurlijk, alles heeft een bepaalde impact. En dat een ander iets erger heeft dan mij maakt niet alles wat ik beleef direct prettig(er).
Veel dingen die ik ervoer in de afgelopen maanden waren niet fijn.
Maar...
Wat heb ik een aandacht gekregen!
Nagenoeg elke ontmoeting en elk gesprek ging schaamteloos over mij. Ik stond centraal in bijna elk contact.
Er was geen twijfel over mogelijk; alle aandacht was voor mij.
Heerlijk!!
Ja echt, ik heb er echt van genoten.
Bedankt!!
Ik had het nodig en ik kreeg het.
En ik vind dat ook heel logisch.
Ik zou niet willen dat dat anders zou zijn gegaan.
Tegelijk realiseerde ik me, en besprak het regelmatig met Alice, dat het een piekervaring zou worden.
Dit boven mezelf uitgetild worden zou weer normaliseren.
Slik.
Zelfs kanker heeft niet de kracht om mensen aan me te binden met blijvende voortdurende en onophoudelijke interesse.
Hahaha.
Nee, gelukkig niet!
Oprecht, ik heb er van genoten.
Voelde me byzonder en gedragen.
Maar wist ook dat het hoorde bij het diepe dal wat deze ziekte geeft.
Ik wist ook dat deze ziekte, die ik had (of heb?) me geen identiteit geeft.
God zij dank niet!
Iemand met kanker is net als iemand zonder kanker, in de basis.
Maar soms kunnen er wel processen op gang komen die je je anders doen voelen, denken en kiezen...
Ik kreeg, tijdens mijn ziekzijn, een boek met verhalen van ervaringsdeskundigen.
Alleen maar 1 stukje heb ik er uitgehaald:
Iemand noemde zichzelf na de diagnose"Fuck-it Tess":)
Daarvoor dus gewoon Tess.
Wow, herkenbaar.
Helder hebben waar het om gaat. Makkelijker worden in beslissingen nemen. Hoofdzaken, bijzaken, peace of cake. De meeste dingen doen er niet toe.
Een paar dingen wel.
Directer worden in comunicatie.
Dichterbij voelen, denken en doen bij de kern. Hij is er bij! Focus op Hem!
