Daar gaan we slik problemen, huid wat kapot is....

Hoi hoi,

Wat is dit zwaar, niet te vergelijken met de chemo. Maar nu ben je vrij helder van geest en niet ziek ziek. Zo als met de chemo. Nu is je lichaam gewoon klaar. Moe, uitgeput kom ik iedere dag uit het ziekenhuis. De medewerkers hebben ook gezegd dat het niet zo gek is dat ik zo moe ben. Je heb mensen en begrijp me niet verkeerd. Ook echt respect voor jullie! Die 5 min onder het bestralingen apparaat gaan. 10, 15 minuten. En dan heb je ook zat mensen net zo als ik die tussen de 35 en 52 min er onder liggen. Is wel met alles instellen, neerleggen. Foto check echt alles. Omdat er blaren onder huids zijn en die vullen zich met vocht bestralen ze nu via de rug. In de hoop dat de longen en hart zo veel mogelijk ontzien worden.

Als ik klaar ben lijk ik wel iemand die al 50 jaar zware brandaris heeft gerookt 🤣🤣. Zo klink ik dan en iedere slik beweging doet zeer. Dit houd meestal 2 uurtjes aan en wordt hier na gelukkig minder.

De blaren op mijn borst en rug zijn inmiddels open blaren geworden. De een met vocht de ander zou je het liefst een staal borstel overheen willen halen van de jeuk. Maar ja dat mag dan weer niet. Wel mag ik smeren,smeren en nog eens smeren met verzachtende crème. Gelukkig gaan we vandaag aan het volgende deel beginnen. Nog 8 dagen💪💪💪. Nog 8 keer even door bijten. Ze zeggen niet voor niets dat de laaste lootjes wegen het zwaarst en dat klopt ook wel. Ik heb vandaag ook een afspraak met de wond verzorger. Deze mevrouw kijkt naar de wonden op mijn lichaam. En kijkt via stscan hoe mijn blaasjes er uit zien. Daarna zie ik de mevrouw weer 11 oktober. Dan zijn we klaar en gaan we de balans op maken. Zei de balie medewerker.

Ze hebben bedacht om echt te controleren of mijn arm/schouder goed ligt. Zodat ze echt alle lymfklieren banen mee pakken. En niet 1 of 2 iedere keer een beetje mee pakken of overslaan. Nu lig ik echt als een of andere raare inktvis houding om alles goed te bestralen. Ik krijg mijn arm minder goed de lucht in. Ik vertel tegen de verpleegkundige dat mijn arm eindelijk weer redelijk om hoog ging door de fisio. En dat ik nu vanuit mijn borstkast naar mijn oksel iets voel trekken. Onderhuids ? Of je huid vroeg ze. Onderhuids antwoord ik.

Voorzichtig informeert de verpleegkundige of de arts had verteld dat mijn arm misschien niet meer goed ging strekken hierna. Ik knik, dan zegt ze helaas kunnen we daar niks mee. Misschien als je hier klaar bent dat je fisio je kan helpen. Maar eerst even dit. Ik bedank der en ga in mijn positie liggen om bestraald te kunnen worden. Ik maak nog de opmerking. Niemand heeft gezegd dat we hier ongeschonden uit komt. Alles om beter te worden.🥰.

Dat klopt zegt ze en ze geeft me een soort schouderklopje. En terwijl we beginnen en ik in en uit adem.... denk ik, ik zal altijd herinnerd blijven aan dit, dingen die niet meer van zelf sprekend zijn. Alles om beter worden💪💪💪 echt alles! En hou mijn adem in voor de eerste sesie van de bestraling.

Liefs 🥰.