De aller aller laaste bestraling 🙏🙏🙏🙏

Hoi hoi,

Eindelijk de aller aller áller laatste bestraling🙏🙏.

Inmiddels is mijn borst een soort 3 weken lang iedere dag in de chroma bak en braad gebakken. En iedere avond ben ik helemaal op. Als het aan mij ligt, lig ik al om 19 uur te slapen. En dat doe ik dan ook regelmatig. We moesten voor dat ik de laaste bestraling kreeg eerst naar de verpleegkundige.

Daar bekeken ze mijn borst,keel en vroegen ze hoe het ging ? Moeheid? Daar vertelde ik soms met tranen in mijn ogen hoe ik me voelde.... die hoofdpijnen die wéér erger zijn geworden. 12 uur per nacht slapen en nog moe zijn. Bang zijn, vergeetachtigheid alles. En ik zie de verpleegkundige kijken. En ze zei: ja alles heeft tijd nodig... we praten verder en toen zei ze iets waar van ik nu nog steeds heb: dit kun je niet maken...

Alles wat binnen nu en 2 weken bij je opspilt zijn wij verantwoordelijk voor daarna je eigen oncoloog.

Ze citeert: de pijn in je ribben bvb. Of de ontsteking bij je borstbeen.  Het is dus ook aan jezelf of je het fijn vind om over 2 weken terug te komen hier bij mij, om te kijken hoe het gaat met de wonden. En als je zegt het gaat wel kan je hem ook altijd afzeggen.

Ik kijk der aan: en ik zeg ja zeker kom ik over twee weken terug! Wat denk jij nou?! 

Zij: ik kan me voorstellen dat als de wonden goed genezen je denkt nou ik blijf lekker thuis, even op adem komen.

Ik: ja dag, en jij daarna niet meer verantwoordelijk zijn voor al mijn klachten. Dacht het even niet! Ze kijk mij verbaasd aan. En ik zeg: ja wat zeg jij nou eigelijk. Niets! Ja je praat maar je zegt niets. Moeheid - tijd, hoofdpijn- tijd, vergeetachtigheid-tijd, pijn bij ademhalen - tijd. Maar na twee weken ben ik niet meer jou probleem. Dan kom ik in spijk en hun zeggen dan moet in het erasmus zijn. Dacht het even niet! Ja sorry, ik werd boos. En nu weer als ik dit schrijf. Toen kwam er toch ineens mijn eigen arts naar beneden: deze schoof de helft van mijn klachten af op moeheid van het gehele traject. De pijn in mijn ribben zal misschien minder worden, maar ik mag er van uit gaan dat dat blijvend is. Bestralingschade met een mooi wordt. En ze rade me aan om naar een psycholoog te gaan.... maar dat ik er niet bij kan met mijn gedachten dat ze gewoon zeggen. Niet ons probleem je moest toch bestraald worden. Dat hebben we gedaan. En de na sleep, niet ons probleem. En zeker niet van jou probleem mijn probleem maken. Zei ze: als je het fijn vind kunnen we in het nieuwe jaar nog wel een afspraak plannen... als of ik helemaal gek ben aan het worden.

Ik ga zo maar eens om 10 uur naar mijn psycholoog toe... en misschien heb ik ook wel echt hulp,hulp nodig. Maar niet omdat ik gek aan het worden ben. Maar wel hoe ik er mee moet om gaan om niet eens meer te weten hoe ik precies een wekker moet zetten. In de winkel loop en niet meer weten dat ik dat pak melk kwam kopen ( die ik daarvoor ook vergeten was 🤣). Het is niet erg om dingen te vergeten het is erg om te weten dat je dingen vergeet....

En nog erger aan alles weet ik inmiddels dat er nog veel meer mensen zijn met mij. Die van dingen last hebben. Maar niet weten waar ze en of ze ergens terecht kunnen... 

Liefs 🥰🥰