Eerste afspraak radiologie kanker instituut emc.

Hoi hoi,

We gingen deze week voor het eerst naar het emc. En geloof me, Ik heb de koffie/snack automaten gezocht. Maar echt nergens! 🫢🫢 water automaten die staan op iedere hoek van een afdeling. Dus ik weet niet welke snoep automaten hun nog weg gaan halen? Hihi, maak niet uit neem ik mijn eigen mars/m&m of twix wel mee. Want soms heel soms als je er even door heen zit. Knaagt dat toch net wat lekkerder weg dan een wortel of een komkommer 🤣.

Hihi, we dwalen weer lekker af... 

Na heel wat lange,groote gangen door gewandeld te zijn. Hebben we het dan eindelijk gevonden. We ontmoeten de arts. Ze valt gelijk met de deur in huis. Mij zie je maar 2 a 3 keer als alles goed gaat. Na je traject nog 1 keer en daarna ga je terug naar Spijkenisse. Mij moet je zien als een tussen station. Oké, lekker duidelijk. Dan begint ze aan alle bijwerkingen waar ik al snel over heen zeg. Ik ga er liever zo naïef mogelijk in. Want anders is het bij alles wat je nu zegt straks, heb ik dit,dit,of dit. Nee! Dat moeten we niet hebben zeg ik tegen der.

Prima, maar ik wil je wel nog een ding zeggen: en deze bijwerking krijg je zo ie zo. Ze gaan vanaf mijn borstkast tot aan in mijn oksel bestralen het is een vrij groot gebied. En daardoor wordt dit hard/stugger en zal je huid met bobbeltjes worden. Ook zul je je arm niet meer dan 90 graden om hoog kunnen doen als je klaar bent met bestralen. En nee dit is geen misschien maar een feit. Ramen zemen,boodschappen zul je niet meer kunnen met die hand. 

Als of je een keuze heb? 🤔 al snel zegt ik: daar kunnen we glazenwassers voor in huren. En ah komt nu ook al thuis. Natuurlijk weet ik wat ze bedoeld... maar zo als ik hier boven al schreef. Net als of je een keuze heb? Van nou als ik dat doe, laat dan maar. NEE natuurlijk niet! Hier met die bestralingen. Ik zeg lachend tegen der. Ik zei altijd tegen de oncoloog je laat me minimaal nog 6 jaar mee gaan. Want dan is mijn zoon volwassen. Dat geld ook voor jou zeg ik tegen der. Met een glimlach... ergens meen ik het en ik denk dat ze dat echt wel door hebben.

Dan begint ze ja, als je deze behandeling ondergaat heb je veel meer overlevingskansen dan zonder. We gaan er alles aan doen om je beter te maken. Als ik dan vraag aan der. Kan je achteraf zien of het heeft gewerkt? Antwoord zij ook al met nee, dat kunnen we niet.

Het gekke is niemand, maar ook niemand durft een procent er aan te hangen. Zo dra ze beginnen met overlevingskansen dan kijken ze me aan en praten ze niet meer verder. Ja dan mompelen ze wat over 5,10 jaar of over hormonaal gevoelig. Ook deze arts. Dus ik zeg er over heen, ik ben al heel dankbaar met deze extra tijd. Die ik krijg. Maar ik ga er nog steeds van uit dat ik 100 ga worden. Daarna op naar de volgende afspraak. Mijn armen kunnen door de knobbel in mijn oksel niet ver genoeg om hoog. Het is niet willen van de pijn of zo het kan gewoon niet verder. Morgen naar de oedeem fisio ok te kijken of hij iets kan. En oefeningen mee gekregen, Maandag opnieuw proberen de stscan. En dan die week er op starten. Dat is de bedoeling. Lukt dit niet moeten we naar delft. Daar kunnen ze mij ook bestralen zonder dat ik in een beugel moet met mijn armen. Daar gaan we gewoon nog even niet van uit. We oefenen ons suf. Dus dat gaat helemaal goed komen.

Wat wel even binnen kwam is toen ik naar de bestralingen afdeling moest. Daar loop je alles is grijs en van glas, maar vooral heel groot. Je voelt je net klein duimpje in zo'n mega ziekenhuis. En dan met hele groote letters kanker instituut erasmus. Wit led verlichting waardoor je het van ver al kan zien. Het zelfde gevoel als de aller eerste keer door de klapdeuren bij de chemo afdelingen ging er door mijn heen.

Even voelde ik mij weer ziek,verdrietig en een brok in mijn keel. Het liefst was ik in janken uit gebarsten bij het gevoel van die letters op de muur. Ik kijk mijn man aan. En denk nog even volhouden.... we kunnen dit 🥰.

Liefs 🥰