Ik wist het eigenlijk al.... Heel gek maar alles in mij zij dit is niet goed.

Hoi hoi,

Het was een eind oktober begin november.

Ik kwam onder de douche uit en voelde iets hard. Ik dacht dat zal wel een melkklier zijn. Even afwachten. 1,5 week later hij zat er nog steeds. Mijn man moet je dan niet een keer naar de dokter ?

Nee joh, is gewoon een melkklier. Intussen al lekker bezig met de Sint suprise ( doen we altijd al met de familie). En ja hoor ik voelde hem weer. Shit dacht ik... Dit is geen melkklier het was harder en grooter.

Maar ik ga toch zeker niet Sinterklaas verpesten ? En dan om een stomme melkklier. Iedereen in rep en roer nee joh doe ik daarna wel.

Maar ja zo als het meestal bij mij gaat. Niet over praten en door. Toch steeds meer het idee dat het niet goed was. Na Sinterklaas dacht ik dat de knobbel stabiel was en dacht misschien toch een melkklier? Maar nee dat was voor korte deur. Weer grooter weer harder. Mijn man ga nou naar de dokter dan zal je zien dat er niks is. Ja ja ik ga wel naar kerst. Ik wilde kerst niet verpesten. Ik nog een extra kado onder de boom gedaan voor mijn mannen. Want diep in mij wist ik dat het fout zat maar zo fout ? Dat nou ook weer niet. Na kerst kwam er een verjaardag die wou ik ook niet verpesten. En die dag daarop oude en nieuwe. Die wou ik zeker niet verpesten. ( Oud en nieuw is voor mij mannen heilig ze staan al sochtends die eerste dingen afsteken vuur korf er bij. En heel de dag bij opa en oma in de straat afsteken.) Nee dat ga ik echt niet verpesten met mij knobbel. Dus ja 2 januari zat ik netjes bij de dokter. Voelen,voelen,voelen. Ik ga je geen slapeloze nachten aan doen. Morgen 3 januari om 09:30 zh. Oke dacht ik fijn lekker snel. Belde mijn man op om het te vertellen ik kon best aleen daar heen gaan. Ik zou een mamma krijgen. En dan de uitslag.

Nee mijn man zei: ik ga met je mee. Stiekem was ik blij. Maar ja ook weer iemand tot last.

Dan zit je daar.... Te wachten voor je op de foto gaat. Eindelijk ik mag naar binnen. 4 fotos later en een super lieve mevrouw die ineens even ging bellen. En terug kwam ga maar even naar de kamer hier naast we gaan nog even een echo maken.

Man lief werd naar binnen gehaald.

Kut zooi dan weet je nog niks maar zo veel...

Eerst ging die mevrouw met de echo over mij borst heen.

Je ziet van alles en ook iets wat ze meet 3cm bij 2cm groot rond en vooral doorzichtig... Daar komt de radioloog die meet ook en kijkt nog beter. Ik probeer grapjes te maken. Maar je merkt dat het niet goed is.

Mevrouw we moeten een puntie doen om het zeker te weten.

Eerste naald trok krom... Ik had gelezen hoe harder hoe stommer hoe agressiever. Hij kijk mij aan. En zegt alleen dat klopt mevrouw.

De assistente vraagt heeft u z'n internet login code gehad. Ik wou die als ik u was verwijderen. Alles komt in het Latijn te staan en je maak je zelf alleen maar gek.

Naald 2 en 3 maken mooi soort wormpje biop die ze kunnen op sturen.

De beste man ik wil ook graag even een biop nemen uit de limfklier hij is iets vergroot. Komt vaker voor soms door een verkoudheid of zo. Gewoon voor de zekerheid.

Die worden laat ik nooit meer los.

Als ik nu iemand hoor zeggen in het zh ' gewoon voor de zekerheid denk ik altijd ja ja.) Maar vaak is het ook gewoon voor de zekerheid.

Daarna moest ik even wachten op de gang. Huilend, bezorgd en angstig. Want aan alles merkte je dit is niet goed. Vervolgens komt de mevrouw naar buiten. Ze pakt nog net niet mijn hand. En loop mee naar route 94 met de worden. We gaan even kennis maken. Als je dan straks het slecht nieuws gesprek heb dan ken je er al een paar. Dat is iets fijner dat je dan de mensen al heb gezien.

Gezien ? Gezien ? Dacht ik mijn man en ik kijken elkaar aan. Kut ik heb kanker. Nog niet officieel je weet nog niet welke maar wel dat er wat zit. En daar komt de Oncologie verpleegkundige ons halen om kennis te maken.

Van alles wat ze heeft gezegd weet ik niks meer. Allen dat ik op die dinsdag daarop pas terug kon komen.ivm vakanties.

Oke dacht ik.

Belofte maak schuld dus toen we thuis waren de log in code verwijderd om niet de uitslagen eerder te kunnen in zien.

Eigenlijk is deze week meer om alles een plekje te geven. Ja je bent ziek.... Na 3 dagen lande het bij ons. Ik ben altijd eerlijk geweest. Ja ook tegen mij zoon. Dat er iets was maar we wisten nog niet wat. Tot daarna gewoon eerlijk zijn hoe of wat. Liever van mij dan van Google dachten we. En ik sta nog steeds achter die keuze.

En ja hoor half uur te vroeg in het ziekenhuis. Ik mocht gelijk mee naar binnen.

Daar kwam de oncoloog verpleegkundige die ging aan de zij kant zitten. Daar kwam de chirurg binnen. Ze vertelde het gelijk.ik barste in janken uit. Zeker na dat ze vertelde dat het ook in de limfklier zat. Ik heb gebruld.... Gehuild en nee geroepen. Het eerste wat ik dacht was mijn zoon. Mijn man ik wil nog niet dood..

Ze zei als dit het is ga je niet dood hier aan. En gaan we je gewoon behandelen.. terwijl wij even de tijd kregen om weer een beetje mens te worden. Eerder de afspraken gemaakt. Donderdag mri en vrijdag patscan.gewoon voor de zekerheid was de patscan. En ja deze was voor de zekerheid.

Maandag mocht ik gelijk voor de uitslagen.

De patscan was verder goed! Yes ik heb weer gehuild maar dit keer van blijdschap.. op de mri was er alleen te zien dat 3 lymfklieren aangetast waren.

En ze zagen nog iets in die zelfde linker borst. Daarom wou de radioloog toch nog even voor ik donderdag naar de Oncologie ging voor het eerst even naar hem toe.

Prima ik zou blijven leven! Ik dacht je doet maar.

Woensdag naar de radioloog en ja daar werd weer een puntie genomen.dit keer omdat er kleine plekjes in de zelfde borst gezien was. En dat is zo gemeen aan die tripple tumor het vermenigvuldigen zich gewoon. Heel snel. En ja hoor die biop was ook de zelfde kanker. Maar het maakte niks uit voor de behandeling alleen dat mijn borst er op de einde er af moest.