Tweede chemo en daarna

Hoi hoi,

Ik zeg wel tweede chemo maar het is eigenlijk de eerste enkele chemo. Alleen die paxi krijg ik vandaag. Juist de gene waar ik op reageer kwa allergieën. Na dat ik onze zoon heb af gezet rijden we verder naar het ziekenhuis.

Onze zoon bijdehand dat die is vroeg een paar dagen geleden. Mam.... Mag ik iets vragen.

Als hij mij zo aan spreekt berg je dan maar dan is er iets aan de hand. Dan kunnen er zo ineens ouders voor de deur staan leraren bellen of wat dan ook. Ik al twijfelend ja wat heb je nu weer geflikt ? Niks niks hoezo denk je dat. Nou op de manier waarop jij mam zegt. Deze keer beloofde hij dat hij alleen een vraag had. Daar kwam het mag ik mee carpoolen. Want mijn school en jou ziekenhuis liggen vlak bij elkaar. En anders moet ik door de regen heen fietsen en jij gaat er zo wat toch langs.

Mijn man en ik kijken onze zoon aan en beginnen keihard te lachen carpoolen alleen voor dat wordt krijgt die een dikke vette pluim.

Tuurlijk jonge jij wel en papa haalt je ook op.....

We dwalen weer af, terug naar het ziekenhuis.

Daar zijn we de lange witte gang met schuifdeuren. Bij iedere stap ruik je de Oncologie afdeling. Soort ziekenhuis spray xxl. ( Ziekenhuizen hebben altijd een luchtje van Dettol en ontsmettingsmiddel) .

Daar gaan we door de laatste schuifdeuren de afdeling op. Even gaat er door me hoofd kak, ik ben ziek. Maar voor ik verder kan na denken. Staan ze er wel de super lieve verpleegkundigen. Hoi hoe is het? Goed en met jou andwoord ik droog.kom verder.

Ik kijk om me heen ik ben de eerste merk ik op en ga op bed zitten.nadat alles is aangesloten druppelende de andere binnen.

De verpleegkundige zegt: ik hoop dat het vandaag goed gaat kwa allergieën anders moeten we straks nog naar een ander ziekenhuis. Dat nooit denk ik, ik wil liever hier blijven. Bij mijn vertrouwde chemo afdeling.

Al bij al duurt de chemo een uur langer ivm de allergie chema en gaat de chemo er goed in. Geen rare dingen gelukkig. Ik wordt afgekoppeld en zeg dan ineens tegen mijn man die al die tijd lief bij mij heeft gezeten. Wat ben ik blij dat ik de keuze heb gemaakt om geen ijspet te doen. Nu ben ik zo thuis voor onze zoon. Voor hij uit school komt anders zat ik hier nu nog eens 90 min. Hij knikt en zegt is toch goed. Alles wat jij beslist is goed.

De lieverd.... Alle bij hoor.....

De nacht is beter gegaan minder zweten minder botpijn. Wel ben ik wakker geworden met een rare hoofdpijn die begint bij me oor en zo maakt die een lijn over mijn wenkbrauwen door na mijn andere oor. En zelfs door de paracetamol komen de steken. 

Rare doffe vingertoppen maar dan ook weer alleen de wijs en middelvinger. En nog zo iets raars als op ik op de grond ben gevallen mij zelf heb opgevangen daar een schaafwond aan mijn handpalmen heb opgelopen dat gevoel heb ik nu ook. Raar he?

En dan dat poepen ik eet me scheel aan laxo, medicatie, warm water en ontbijtkoek maar af en toe een keutel meer hoef ik echt niet te verwachten van mijn buik.

En weer zo moe, gelukkig niet zo erg als de aller eerste keer maar oh wat kun je moe zijn. Zonder iets te doen.

De eerste 4 dagen na mijn kuur is dan ook echt af zien. Al die tintelingen steken in mijn hoofd en soms ineens een piep in mijn oor of juist helemaal dof gehoor.

Licht is ook echt een dingetje vooral de tv daar krijg ik van die pijn steken van. Dus daar kijk ik liever niet naar. En dan net als de vorige keer. Op maandag voel je je iets meer mens en neemt de hoofdpijn,dofheid,schaafwond? En alles af. En dan denk je: ja ik wordt weer een beetje mens.

En dan dinsdag net als of je iemand anders bent. Je voelt je goed. Heb ineens energie om te gaan wandelen. Dit gevoel is woensdag ook.... Zo fijn om echt je zelf even te zijn.

Als ik dan donderdag weer voor de volgende ga. Kijk ik uit na weer een chemo want yes ik wordt weer een beetje beterder gemaakt. En ik kijk uit naar dinsdag dat ik me even wat meer mens mag voelen....